به گزارش اسپوتنیک به نقل ازPhys.org، معلوم شد که سن رسوبات این فلزات سنگین با دوره های فراز و نشیب تمدن اروپای باستان مرتبط است.
احتمال دارد که، انتشار سرب درجو زمین در دوره های یونان باستان و امپراتوری روم هنگام استخراج معادن سرب و نقره در اروپا صورت گرفته و سپس به وسیله باد از روی اقیانوس اطلس به گرینلند رسیده باشد.
در اینجا ذرات فلز با گرد و غبار و قطره های آب یکجا شده و به یخچال ها منتقل گردیده اند. محققان سطوح سرب در هسته های استخراجی را مطالعه کرده و بیش از 21 هزار اندازه گیری انجام داده اند که یک دوره 1900 ساله را در برمیگیرد.
دانشمندان براین باورند که بخش قابل توجهی از سرب به دلیل استخراج نقره، که برای ساخت سکه ها استفاده می شد، به محيط زيست منتقل شده است.
این امر به دانشمندان اجازه داد تا ارتباط بین سطوح سرب در یخ و وضعیت اقتصاد آن زمان را بررسی نمایند
روشن گردید که افزایش انتشار فلزات سنگین در سال های 900 قبل از میلاد، زمانی که شبکه مسیرهای تجارتی توسط "فنیقی ها" در غرب مدیترانه گسترش یافت، صورت گرفته است.
حداکثر آلودگی در زمان رونق امپراتوری روم (قرون اول و دوم میلادی) رخ داده است.
کاهش انتشار سرب همزمان با شیوع اپیدمی طاعون و همچنین در زمان جنگ و بحران های سیاسی صورت گرفته است. علاوه بر این، در دوره 80 ساله آخر موجودیت روم باستان، انتشار فلزات سنگین افزایش چهار برابری را نشان می دهد.
رومیان باستان از سرب برای ساخت لوله های آبرسانی استفاده می کردند که بسیاری اوقات باعث مسمومیت مزمن با فلزات سنگین می شد و بر سیستم مرکزی اعصاب و جهاز هاضمه آنها تاثیر منفی می گذاشت.
