جِفری لوئیس (JEFFREY LEWIS) می نویسد: اما این درست نیست. مطلب سر این نیست که حداقل یک نفر بر اثر سقوط لاشه های موشک کشته شده و دو نفر دیگر زخمی و در بیمارستان بستری شده اند. شواهدی وجود ندارد که عربستان سعودی به طور کلی موشک های حوثی ها را رهگیر کرده است. به همین دلیل، سوالات بسیار ناراحت کننده نه تنها خطاب به عربستان سعودی، بلکه همچنین به آمریکایی هایی که آنها این موشک ها را تحویل کرده اند، مطرح می شود. چنین بر می آید که سامانه پدافند موشکی عربستان سعودی و در واقع ایالات متحده به طور کامل کارآمد نیست.
ویدیویی های موجود در شبکه های اجتماعی در واقع نشان می دهند که نظامیان سعودی موشک های پاتریوت را پرتاب می کنند. با این حال، آنچه که این فیلم ها نشان می دهند با موفقیت به هدف نمی رسد. یک راکت بلافاصله پس از پرتاب منفجر شد، و دیگری به 180 درجه چرخش کرد و به سمت ریاض راهی شد و وقتی به زمین افتاد، منفجر شد.
مدیر برنامه غیر انتفاعی هسته ای آسیای شرقی در مرکز مطالعات منع گسترش سلاح های هسته ای بنام جیمز مارتین وابسته به موسسه مطالعات علمی بین المللی میدلبروری آمریکا در ادامه نوشت: البته، ممکن است که یکی از راکت های دیگر این کار را انجام داده است، اما من در این مورد شک زیادی دارم. من با همکاران دو حمله دیگر موشکی را به عربستان سعودی، که در ماه نوامبر و دسامبر 2017 انجام شد، به دقت مورد بررسی قرار دادم.
در هر دو مورد، ما متوجه شدیم که موشک های یمن بعید است هدف ها را تخریب کنند، هر چند که مقامات عربستان چیز های مخالف را می گویند. رویکرد ما نسبتا ساده بود: ما بروی نقشه جاهایی را که به آنجا آوارها افتاده بود، از جمله بدنه موشک ها و کلاهک ها، و سپس- نواحی استقرار موشک های رهگیر را مشخص کردیم. در هر دو مورد، یک الگوی واضح وجود دارد. خود موشک ها در ریاض فرو ریختند، و اما کلاهک هایشان از بدنه جدا شده و بر فراز تمام خطوط دفاع موشکی پرواز کردند و در نزدیکی هدف ها سقوط کردند. یک کلاهک در فاصله چند صد متر از ترمینال پنجم فرودگاه بین المللی پادشاه خالد افتاد. کلاهک دوم، چند هفته بعد پرتاب شد و نزدیک بود سالن فروش خودرو هوندا را نابود کند. در هر دو مورد برای ما کاملا روشن بود که بر خلاف اعلامیه های رسمی سعودی ها، آنها موشک اول یا دوم را ساقط نکردند.
ماهیت امر این است که هیچ شواهدی دال بر اینکه عربستان سعودی حتی یک بار توانسته است موشک حوثی را رهگیر کند وجود ندارد. در این رابطه یک سوال بسیار نگران کننده مطرح می شود: آیا دلیلی وجود دارد که اعتقاد داشته باشیم که مجتمع پاتریوت بصورت ثمربخش کار می کند؟
اما اگر مجتمع پاتریوت کار نمی کند، پس چرا ایالات متحده و عربستان سعودی همه را متقاعد می کنند که اینطور نیست؟ دولت عربستان سعودی با این اعلامیه ها نشان می دهد که تعهدات خود را نسبت به مردم اجرا می کند و می فهماند که سامانه پدافند هوایی آن در حال کار است و این امر به کاهش تنش ها در منطقه کمک می کند.
شاید به برکت افسانه ای در این باره که ریاض به طور قابل اعتماد در امن و امان قرار دارد، این واقعیت مسلم نادیده گرفته می شود حوثی ها قادر اند رایض را با موشک های ایرانی بمباران کنند. اما من و همکارانم تحلیلگران مستقل هستند، نه کارمندان دولتی. ما به حقیقت نیاز داریم و در این مورد، حقیقت، به احتمال زیاد، این است که این مجتمع ها(پاتریوت) کار نمی کنند.
براساس یافته های تحقیقاتی که توسط کمیته کنگره مجلس نمایندگان در مورد نظارت بر دولت انجام شده است، شواهد کافی برای بیان این موضوع وجود ندارد که حداقل یک موشک رهگیر شده باشد. "شواهد بسیار اندکی وجود دارد که نشان می دهد که طی جنگ در خلیج فارس، پاتریوت ها لا اقل تعدادی از موشک های پرتاب شده توسط عراق را کشته اند. و حتی در این رهگیری ها شک های بزرگی وجود دارد."
یک خطر وجود دارد که رهبری عربستان سعودی و آمریکا به مزخرفات ارایه شده به آنها باور کنند. در مورد این فکر کنید: اگر چه مقامات بدون هویت آمریکایی تأیید کردند که در ماه نوامبر 2017 سرنگونی موشک ناموفق بود، اما دونالد ترامپ، رئیس جمهور، عقیده کاملا دیگری داشت. او روز بعد به روزنامه نگاران گفت: "سیستم ما موشک را در هوا رهگیر کرد. این چقدر خوب است. هیچکس مثل ما چنین کاری انجام نداد و اکنون ما این موشک ها را در سراسر جهان می فروشیم". وقتی که از او در مورد تهدید موشکهای هسته ای کره شمالی سوال شد، او پاسخ داد: "ما موشک هایی داریم که موشک های دشمن را در 97 درصد از کل موارد نابود می کنند. بنابراین اگر شما دو موشک را پرتاب کنید، هدف مطمئنا تخریب خواهد شد". ترامپ بارها با اعتماد به نفس گفت که پدافند موشکی وسیله مطمئن دفاع از ایالات متحده است.
این گفته ها خطرناک است، به ویژه هنگامی که دولت ترامپ آماده است تا توافق هسته ای با ایران را لغو کند و تهران را به راه کره شمالی سوق دهد، که سلاح های هسته ای را تولید کرده و می تواند آمریکا را مورد حمله قرار دهد.
بنابراین ما باید حقیقت را بگوئیم: سیستم های دفاع موشکی مشکلی را که در ارتباط با ایجاد پتانسیل های هسته ای ایجاد می شود را حل نمی کند و از ما در عصر هسته ای دفاع نمی کند. ما چوب جادویی نداریم که بتواند هر موشکی را که به ایالات متحده و متحدانش پرتاب شود هدف قرار داده و خنثی کند. تنها راه حل مشکل یاد شده این است که کشورها را متقاعد سازیم که چنین سلاح هایی را ایجاد نکنند. اگر شکست بخوریم، پدافند هوایی ما را نجات نخواهد داد.
