برخورد بزرگ
به گفته استاد مارکوس یانسون از دانشگاه استکهلم، اکثر ما از یک تئوری به نام انفجار بزرگ در مورد آغاز پیدایش گیتی می دانیم، در نتیجه آن زمان، فضا و ماده 13.8 میلیارد سال پیش ظاهر شدند. یک برخورد بزرگ همانند مه بانگ منتها برعکس است. حالا می توانیم انسباط فضا را مشاهده کنیم ، ولی با مرور زمان نیروهای گرانشی کیهانی به طور تدریجی این جنبش را کند می کنند و دوباره همه چیز را به یک مکان می کشند.
مه گسست
محققان معتقدند که مه گسست و گسترش سریع فعلی جهان فضایی به وسیله انرژی به اصطلاح تاریک که به عنوان یک وزن در برابر نیروی جاذبه عمل می کند. حتی فیزیکدانان برجسته جهان نمی توانند توضیح دهند که این انرژی تاریک چه است و از چه چیزی عبارت است.
می شود گفت که سرنوشت نهایی جهان ما دقیقا توسط مبارزه بین انرژی تاریک و گرانش تعیین می شود. اگر گرانش در نهایت برنده شود، جهان به احتمال زیاد در مطابقت با پنداره "برخورد بزرگ" بهم فشرده شده و بسته خواهد شد.
اما اگر انرژی تاریک قدرتمندتر از گرانش شود، کیهان سریعتر به گسترش ادامه خواهد داد. در نهایت، انرژی تاریک تبدیل به چنان قدرتی خواهد شد که بتواند اتمها را از هم بشکند، که به نوبه خود باعث به اصطلاح "مه گسست" خواهد گردید.
انجماد بزرگ
به گفته مارکوس یانسون از دانشگاه استکهلم، گاز چنان رقیق می شود که پراکنده می شود و وضع به این معنی است که ستاره های جدید متولد نمی شوند و بدون ستاره ها، هیچ چیز سیاره ها را گرم نمی کند.
در این گیتی آینده، حتی سیاهچاله ها وزن خود را از دست داده و ناپدید خواهند شد. در نهایت، ما بدون سیارات، ستارگان، سیاه چاله های فضایی باقی خواهیم ماند — به طور کلی، هیچ چیز دیگری نخواهد بود.
استاد یانسون می گوید: این سناریو از نظر زمان وقوع آن مشخص نیست. ممکن است که در نهایت چیزی شبیه یک بشقاب بزرگی از سوپ جهانی یخ بسته متشکل از اتم های نادر جاافتاده و بدون حرکت باشد.
بالاخره گیتی به چه ترتیبی به پایان می رسد؟ با پاره شدن به قطعات یا از طریق تبدیل شدن به یک سوپ یخ یا کوچک شدن تا اندازه یک توپ کوچک؟ گیتی زمانی یا فشرده شده یا پراکنده می شود و یا یخ خواهد بست.
کسی که زنده بماند، خواهد دانست.
