آیا پیروزی بر تروریسم ارزش این همه تلفات ایران در سوریه را داشت؟

رهبریت سیاسی — نظامی ایران نیز در خصوص شکست داعش اطلاع داد.
باید خاطر نشان نمود که در جریان جنگ تقریبا هفت ساله و طولانی ، ایران حضور مستقیم در عملیات های نظامی در خاک سوریه از سال ۲۰۱۲ داشته و بیشترین تلفات انسانی را نسبت به سایر شرکت کنندگان خارجی این جنگ داده است.
از یک طرف این امر روشن می سازد که درواقع ایران در سوریه تعداد زیادی از نیروها و ابزار خود و همچنین گروهک های مسلح خارجی مختلف تحت حمایت و فرماندهی ایرانی را به کار گرفته است.
تعداد نیروهای ایرانی و گروهک های تحت کنترل ایران با توجه به اوضاع سیاسی —نظامی در جبهه ها تغییر کرد.
نیروهای مسلح ایران در سوریه ، مشاورین ، متخصصین نظامی از جمله افسران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و مربیان را تشکیل می داد که بسیاری از آنها به طور مستقیم در عملیات های جنگی حضور داشتند. غیر از آنها، نیروهای ویژه «قدس» که در ساختار سپاه قرار دارند نیز عملیات های دقیق و منظمی را در مقیاس های وسیع ترتیب دادند. براساس اطلاعات رسانه ها تعداد کل سربازان سپاه (همراه با قدس) از ۲ تا ۷ هزار نفر و بیشتر بود.
ساختار مهم و تحت فرمان سپاه پاسداران ، گروهک لبنانی شیعه «حزب الله» بود. در دوره های مختلف تعداد آنها از ۵ تا ۱۰ هزار نفر را تشکیل می داد.
در جریان درگیری های سوریه سپاه پاسداران بیش از ۲۰ هزار داوطلب شیعه، شبه نظامی از عراق، افغانستان، پاکستان و خود ایران را سازماندهی و استخدام کرد.
بر اساس ارزیابی های نوار الیور، تحلیل گر نظامی از مرکز تحقیقات استراتژیک «ارمان» استانبول ، تعداد نیروهای تحت فرمان ایران گاهی به ۷۰ هزار نفر هم می رسید.
با توجه به تعداد نیروهای ایرانی و نیروهای تحت فرمان آنها میزان تلفاتشان نیز مشخص می شود.
باید تاکید نمود که به طور رسمی لیستی از سربازانی که تحت فرماندهی ایران جنگیده و کشته شده اند وجود ندارد.
براساس اطلاعات رسمی رسانه های ایرانی (خبرگزاری ایسنا) با استناد به سخنان یکی از فرماندهان سابق سپاه عین الله تبریزی در جنگ سوریه از سال ۲۰۱۲ تا اواسط سال ۲۰۱۶ ، ۱۲۰۰ سرباز ایرانی کشته شده اند.
بر اساس اطلاعات سایر رسانه ها تعداد کلی تلفات کل نیروهای ایرانی و تحت کنترل ایرانی ها بیش از ۳۰۰۰ نفر است از جمله ۱۰۰۰ نفر از آنها از نیروهای حزب الله بوده اند.
خبرگزاری آنادولو ترکیه اطلاع داد که از فوریه سال ۲۰۱۳ تا نوامبر ۲۰۱۶ در سوریه ۱۱ ژنرال ایرانی جان خود را از دست داده اند.
حسین همدانی، جواد دوربین، حسن علی شمس آبادی در حلب کشته شدند.
حاج حمید مختاربند، فرشاد حسونی زاده در حما جان خود را از دست دادند.
عبدالله اسکندری، حسن شاطری، محمد جلی زاده، جبار دریساوی، در دمشق و قنیطره و همچنین حسین فدایی شهید شدند.
مرگ حسین همدانی یکی از بزرگترین تلفات حلقه ی فرماندهی ایرانی واقع در سوریه بود. بر اساس اطلاعات رسانه ها ژنرال شهید کار هماهنگی بین سپاه، ارتش سوریه و گروه های شیعه مختلف (از حزب الله لبنان تا داوطلبین افغانی) را که در سمت بشار اسد می جنگیدند برعهده داشت. در عین حال ژنرال همدانی در آماده سازی گروه های مردمی سوری « الشبیحه» مشارکت داشت و از تجربه خود در نیروهای بسیج ایرانی برای هدایت آنها استفاده می کرد. ژنرال همچنین باتجربه ترین متخصص ایرانی در اجرای جنگ های پارتیزانی و جنگ در شرایط شهری محسوب می شد.
غیر از ژنرال ها تعداد زیادی از سرهنگ ها و افسران ارشد نیز در سوریه کشته شدند.
دلیل این وضعیت چیست؟
سپاه پاسداران و همچنین گروه های نخبگان نیروهای ویژه «قدس» در طرح اجرای مبارزه با تسلیحات ترکیبی و با استفاده از توپخانه و نیروی هوایی خیلی قوی نیستند. و به احتمال زیاد این دلیل تلفات آنهاست.
ضمنا ژنرال ها و افسران ارشد سپاه به عنوان مشاوران نظامی در بخش ها و گردان های ارتش سوریه بودند که جنگ شدید و سختی با دشمن داشت. مشاوران ایرانی نه تنها در شرایط عدم تامین محافظ برای شناسایی رفته بلکه حضور مستقیم در عملیات های جنگی داشتند.
در عین حال نباید فراموش کرد که تروریست ها شکار هدفمند مشاورین ایرانی را نیز ترتیب می دهند.
بدین ترتیب، امروز مسئله اصلی این است که آیا تمامی این قربانیان از طرف ایران در درگیری سوریه توجیه خواهد شد؟ آیا ایران در مرحله ی جدید یعنی مرحله ی گذار از عملیات های جنگی به سیاسی —دیپلماسی می تواند از منافع خود در این کشور دفاع کند؟ می تواند تمامی برنامه هایی را که رهبریت ایران با ارسال سربازان برای شرکت در جنگ میهنی قرار داده بود اجرا نماید؟
در آینده ای نزدیک جواب همه ی این پرسش ها مشخص خواهد شد.