نویسندگان فنلاندی "یونا پولکینِن" و "میکا ویست" کتابی با عنوان "جنگی تقویت شده به وسیله الکل" را تالیف کردند و پایه آنرا یادداشت ها و آمار و ارقام تشکیل می دهند. اصلا در باره علاقمندی بیش از حد فنلاندی ها به الکل در زمان جنگ داستان های زیادی وجود دارد.
بنا به ارقام رسمی میزان مصرف سرانه الکل در فنلاند در زمان جنگ جهانی دوم 2 لیتر در ماه بود و در سوئد همسایه بی طرف 4 لیتر. کشیش های مسیحی سعی کردند مصرف الکل توسط سربازان و افسران فنلاندی را ممنوع کنند ولی ستاد مارشال "کارل گوستاف مانِرگِیم" اجازه نداد این اقدام عملی شود.
در 1942 در ارتش شوروی توزیع ارکل بین پرسنل شروع شد و ودکا را می شد به غنیمت گرفت. در ارتش سرخ ودکا را قبل از نبرد می دادند و اما در ارتش فنلاند الکل فقط هنگام استراحت مصرف می شد.
فنلاندی ها هنگامی که مست می شدند همدیگر را کتک می زدند. مثلا هنگامی که کارخانه عرق سازی شهر "پتروزاوودسک" شوروی تصرف کردند و یا مغازه شهر "کایانی" را غارت کردند به کتککاری هم دیکر پرداختند. یک حادثه معروف دیگر بود که در کتاب ذکر نشده است:
گردان سرهنگ "آئونو کویری" در 26 دسامبر 1943 پس از گرفتن الکل تیراندازی متقابل با پلیس را راه انداخت.
در این کتاب گفته می شود که علت عرقخوری در ارتش تمایل به رفع تنش بیش از حد عصبی و فیزیکی پرسنل در زمان جنگ بود. دیگران می گویند که فنلاندی ها می خواستند در زمان جنگ مانند روزهای قبلی زمان صلح مستی کنند و مایل بودند به ندرت اما زیاد عرق بخورند.
مولفان در باره علل سیاسی مصرف بیش از حد الکل در زمان جنگ چیزی ننوشتند.
گفتنی است که فنلاند در قرن 20 دو جنگ با شوروی داشت: یکی جنگ شوروی و فنلاند از 30 نوامبر 1939 تا 12 مارس 1940 و دیگری، در طرف آلمان هیتلری از ژوئن 1941 تا ژوئن 1944.
