اسرائیل نخواهد توانست به ایران کمک کند؛ محموله های نوع دوستانه با برچسب «سیاست»

ظاهراً این خبر مایه تعجب کسانی زیاد نبود. در تاریخ 6 دسامبر 2003 زلزله به قدرت 6.8 درجه ریشتر بم واقع در شنوب شرقی ایران را لرزاند. 50 هزار نفر جان باختند. در آن زمان نیز اسرائیل کمک انسانی خود را ارائه کرد. ایران روگردان شد.

در جمهوری اسلامی و در خارج زیاد در این باره صحبت می‌کنند که ایدئولوژی ایران منحصر به فرد است. واقعاً هم بر اثر آن جمعیت کشور متحد شده و به دشمن خارجی پاسخ دندان‌شکنی می دهد. ارزش‌های قانونی و اخلاقی بالاتر از هر چیز شمرده می شوند. («روح برجام» از میان همین ارزش‌ها است). در جهان ما اندک کشورهایی هستند که می‌توانند به چنین خط مستقل و استراتژی سنجیده مباهات کنند. ایرانی های معمولی صرف نظر از تعلقات سیاسی خود می‌گویند: «به این خاطر عقیده ما را در نظر می‌گیرند». در ضمن همین ایرانی‌ها هنگام زلزله در بم و کرمانشاه بودند. در تصاویر زلزله های کنونی و 14 سال پیش خانه‌ها و سرنوشت‌های ویران شده را می‌بینیم و اصلاً شاهد موضع در حال تخریب و فاقد انعطاف پذیری مقام ها نیستیم.
و اما به نظر همه، ایران از همان کشوری نیست که از استعداد عبرت گرفتن از تاریخ محروم باشد.
در 1988 در «اسپیتاک» ارمنستان شوروی بر اثر زلزله شدید 25 هزار نفر جان باختند. برای کارهای بازسازی تمام امکانات مادی و پولی و کارگری اتحاد شوروی بسیج شده و 45 هزار کارگر ساختمانی از جمله از جمهوری آذربایجان وارد آن سامان شدند. هواپیماهای حامل بارهای نوعدوستانه از فرودگاه های واقع در خاک آن جمهوری به پرواز در می‌آمدند ولی این هم کافی نبود و کمک خارجی نیز به جا واقع شد. 111 کشور منجمله کشور های مخالف شوروی انگلیس، ایتالیا، فرانسه و آلمان به اتحاد شوروی مساعدت کرده و برای زلزله زدگان تجهیزات امدادی، پرسنل ، لوازم پزشکی و دارو رساندند. الآن شوروی وجود ندارد لیکن در ارمنستان این کمک‌ها را هنوز به یاد دارند.
غم و انده مشترک انسان‌ها را بهم نزدیک می‌کند ولی برچسب «سیاست» بر بارهای نوعدوستانه خلاف نیات بشری است. زیر این بارها مخصوص مواقع اضطراری است.