شاید تا زمان انتشار این مقاله آقای ترامپ تصمیم خود را گرفته باشد که می خواهد از برجام خارج شود یا توپ را به زمین کنگره بیاندازد و یا اینکه همین روش کج دار و مریض خود را برای سه ماه دیگر ادامه دهد.
با توجه به اینکه قرار است هر سه ماه یک بار رئیس جمهوری آمریکا پایبندی ایران به برجام را تایید کند عملا هر سه ماه همین ماجرای بازی با اعصاب تکرار خواهد شد.
اگر هم ترامپ توپ را در زمین کنگره بیاندازد تا شصت روز دیگر اعصاب همه روی ویبره خواهد بود که چه خواهد شد.
بعید هم به نظر می آید ترامپ این امتیاز را به ایران بدهد که از برجام خارج شود.
به این ترتیب می توان گفت که آقای ترامپ نوعی بازی با اعصاب را شروع کرده که بر اساس آن هیچ نتیجه ای از برجام عاید ایران نشود چون هیچ کس نمی داند قرار است چند ماه دیگر چه شود و هیچ شرکت و موسسه مالی ویا بازرگانی جرئت سرمایه گذاری در ایران را نخواهد داشت.
به زبان ساده یعنی برجام بدون خروج ایالات متحده برهم خورده به حساب می آید وترامپ تاجر مسلک باور دارد به این ترتیب می تواند ایران را وادار به چانه زنی کند و از ایران امتیاز بگیرد.
حال ایران چه راهکارهایی در مقابل این رفتار ایالات متحده دارد؟
بدیهی است که آخرین راهکار ایران خروج از برجام می باشد و تا زمانی که بقیه کشورهای حامی برجام به آن پایبند بمانند ایران هم به آن پایبند خواهد ماند، اما آیا قرار است ایران رفتار های ایالات متحده را بدون پاسخ بگذارد؟
یکی از راهکار های ایران طبق متن صریح برجام این است که اجرای برجام را تا زمانی که طرف مقابل به تعهدات خود پایبند نباشد تعلیق کند.
یکی دیگر این است که ایران در برجام باقی بماند اما با توجه به اینکه ایالات متحده به تعهدات خود پایبند نیست ایران شروع کند به برنامه هسته ای خود بازگردد.
راهکار دیگر این است که ایران کارهای تحقیقاتی مربوط به غنی سازی بیش از شصت درصد برای ساخت موتورهای کشتی و زیردریایی هسته ای طبق مصوبه مجلس را شروع کند.
راهکار دیگر این است که نیروگاه ها و مراکز و سانترفیوژ هایی که به دلیل توافق هسته ای تعلیق شده بودند به کار خود بازگردند.
ایران حتی می تواند سازمان بین المللی انرژی هسته ای را از بازدید تاسیسات هسته ای منع کند ویا در نهایت از ان پی تی خارج شود.
البته می توان ده ها راهکار دیگر را ذکر کرد که ایران می تواند برای مقابله با رفتار های ایالات متحده انجام دهد و فعلا دست نگاه داشته.
نباید فراموش کرد که نیروهای آمریکایی در منطقه خاور میانه همه در تیررس ایران و همپیمانان ایران می باشند و اینگونه نیست که ایالات متحده بتواند ایران را تهدید به حمله کند و به راحتی این تهدید خود را عملی کند و با تلافی نیروهای ایرانی و همپیمانان ایران مواجه نشود و بعید به نظر می آید که محبوبیت زیر20% آقای ترامپ در داخل ایالات متحده بتواند تاوان بازگشت اجساد سربازان آمریکایی را پس دهد بماند که انتخابات کنگره هم نزدیک است و این ماجراجویی می تواند منجر به شکست حزب جمهوریخواه در انتخابات گردد.
بدیهی است که هم آقای ترامپ و هم مشاوران وی بخوبی به این شرایط واقف هستند اما چرا آنها این روش را در مقابل ایران پیش گرفته اند؟
اصل ماجرا این است که همه طرح ها و نقشه های ایالات متحده در منطقه خاور میانه با شکست مواجه شده و آمریکایی ها متوجه هستند که پس از پایان کار داعش در سوریه و عراق بهانه حضور آنها در منطقه از بین خواهد رفت.
آنها تلاش داشتند با سوء استفاده از احساسات کردها منطقه ای در جنوب ترکیه و غرب ایران از مرز های ایران گرفته تا دریای مدیترانه را در اختیار بگیرند و با ایجاد درگیری های بی پایان جنگ را از جنگ سنی شیعه به جنگ قومی تبدیل کنند اما این طرح آنها نیز با حضور نیروهای همپیمان ایران در سوریه و عراق و لبنان و همچنین توافقات اخیر ایران و روسیه و ترکیه ناکام مانده.
به این دلیل آمریکایی ها فشار های خود بر علیه ایران را شروع کردند تا ایرانی ها را وادار کنند وارد مذاکراتی شوند که بر اساس آن فضای حضور به ایالات متحده در منطقه بدهند و برنامه های دفاعی خود را متوقف سازند.
پس از پایان جنگ ایران و عراق ایران دو راهبرد دفاعی یا دکترین دفاعی برای تامین امنیت ملی خود را در پیش گرفتند.
اول وابستگی به تسلیحات دفاعی ساخت داخل و دوم حمایت از همپیمانانی که بتوانند در کشورهای همجوار قدرت را در اختیار بگیرند و ایران از خطر به قدرت رسیدن فردی مانند صدام حسین در همجواری خود در امان باشد.
ایالات متحده متوجه است که تا زمانی که این دکترین دفاعی وجود دارد امکان حمله به ایران میسر نمی باشد به همین دلیل هم این دکترین دفاعی را هدف خود قرار داده و در بوغ و کرنا می کند که ایران باید در این مورد پای میز مذاکره بنشیند.
با توجه به اینکه این دکترین دفاعی به امنیت ملی و موجودیت ایران بر می گردد بدیهی است که هیچ مقامی در ایران حاضر نخواهد بود که در این موارد کوچکترین مذاکره ای انجام دهد حال بماند که خود پرزیدنت روحانی که در آن زمان دبیر شورای امنیت ملی ایران و جزو شخصیت های تصمیم گیرنده در امور دفاعی و امنیتی مملکت بود جزو افرادی بود که همین دکترین را تدوین کرده اند.
به همین دلیل می توان گفت تلاش ایالات متحده برای به چالش کشیدن ایران تلاشی بیهوده به حساب می آید و بدیهی است در صورت ادامه این روند ایرانی ها هم به فکر خواهند افتاد که واکنش های متناسب با رفتارهای ایالات متحده را نشان دهند و بدیهی است روند خونسردی وسازگاری فعلی ایرانی ها ممکن است ادامه نیابد.
