شاید بهترین فردی که طرف مقابل خود را می شناسد آقای ظریف می باشد و می داند که با چه لحنی با طرف مقابل باید صحبت کند.
در واقع هیچ کس از جمله ایران حاضر نیست که کل توافق هسته ای بر هم بخورد و همه چیز از صفر شروع شود اما ایران می دارند که اگر اینبار بخواهد همه چیز را از صفر شروع کند شاید بتواند امتیازات بهتری از طرف مقابل بگیرد چون شرایط مذاکره فرق کرده.
امروز دیگر آن اجماع بین المللی که قبلا بر علیه ایران شکل گرفته بود وجود ندارد و اکثر کشورها ایالات متحده را ملامت می کنند که به تعهدات خود در برجام عمل نکرده تا برجام اجرا نشود.
حتی خود اسرائیلی ها که قبلا لابی های بسیار وسیعی بر علیه برجام در پستوهای سازمان ملل و کنگره ایالات متحده راه انداخته بودند امروزه به شدت مخالف بر هم خوردن برجام هستند و می دانند که اگر دوباره بخواهد مذاکراتی صورت بگیرد ممکن است همین که حاصل شد نیز به دست نیاید.
در دوره قبل مذاکرات هسته ای که حدود ده سال پیش انجام شده بود ایران همه برنامه های هسته ای خود را برای نشان دادن حسن نیت متوقف کرد و در آن زمان حاضر بود بپذیرد فقط یک برنامه هسته ای تحقیقاتی عادی داشته باشد و تا حد اکثر 3.67 درصد یورانیوم غنی سازی نماید که طرف مقابل این را هم از ایران دریغ کرد، وقتی طرف مقابل از تعهدات خود سر باز زد سانترفیوژهای ایران مجددا به چرخش در آمد و اینبار ایران غنی سازی را تا 20% پیش برد و طرف مقابل مجبور شد التماس ایران کند تا به همان 3.67 درصد غنی سازی که قبلا خواسته ایران بود باز گردد.
اینبار هم ایران مانند قبل به تعهدات خود پایبند بود و طرف مقابل است که به تعهدات خود پایبند نیست و اگر همین توافق هسته ای بر هم بخورد شاید طرف مقابل اینبار مجبور شود التماس کند ایران برنامه هسته ای خود را در سطح 20% نگاه دارد و بالاتر نرود.
اصرار آمریکایی ها بر عهد شکنی در پیمان ها منجر شد که امروزه ما شاهد آن باشیم که کره شمالی بمب هیدروژنی آزمایش می کند.
آیا طرف های مقابل ایران هم حاضر خواهند بود همان اشتباه را دوباره تکرار کنند؟
ایران از همان ابتدا رسما اعلام کرد که به دنبال سلاح کشتار جمعی نمی باشد و به فتوای رهبر جمهوری اسلامی عمل خواهد کرد و طرف مقابل هم بخوبی می داند که ایران به دنبال سلاح هسته ای نمی باشد، طرف مقابل بخوبی می داند که ماجرای اصرار ایران بر برنامه هسته ای نفس برنامه هسته ای نمی باشد بلکه این است که ایران تلاش دارد به تکنولوژی های نوین دست یابد و ایالات متحده به هر ترتیبی شده تلاش دارد جلوی دستیابی ایران به تکنولوژی های نوین را بگیرد و به همین دلیل ایران مصطلحا "الف" را نمی گوید چون می داند اگر "الف" بگوید تا "ی" باید برود.
اگر ایران بر ماجرای برنامه هسته ای خود کوتاه بیاید بخوبی می داند که همه برنامه های دیگر ایران برای دستیابی به تکنولوژی های نوین به نوبت به برنامه هسته ای خواهند پیوست وتا وقتی که ایالات متحده ایران را به دوران قاجار بازنگرداند ول کن نخواهد بود.
نمونه این قصد ایالات متحده را می توان در تلاش آمریکاها برای القای اینکه برنامه موشکی و یا هوا فضای ایران هم به برجام مرتبط است دانست، در حالی که برجام هیچ ربطی به برنامه موشکی ایران ندارد و ایران صرفا بر برنامه هسته ای خود با 1+5 مذاکره کرد نه چیز دیگر.
می توان گفت علیرغم اینکه ایران به هیچ وجه نمی خواهد برجام بر هم بخورد اما در صورتی که برجام برهم بخورد و طرف مقابل بخواهد مجددا پای میز مذاکره بنشیند هیچ تضمینی وجود نخواهد داشت که تغییرات در برجام به نفع ایالات متحده باشد شاید هم برجام جدید به عمر دوره ریاست جمهوری آقای ترامپ قد ندهد.
