اهمیت سفر اینبار روحانی به نیویورک

بله مجمع عمومی سازمان ملل به سالنی جهت حضور سران کشورهای مختلف تبدیل شده و خود این سازمان امروزه به تشکیلاتی بی خاصیت تبدیل شده اما می توان گفت حضور در همین سالن می تواند برای برخی کشورها فرصتی باشد تا در فرصت کوتاهی با سران دیگر کشورها بدون طی تشریفات سفر رهبران کشورها ملاقات کنند گفتگو و یا مصطلحا لابی کنند.
به این دلیل حضور در این مجمع فرصتی برای پرزیدنت روحانی به حساب می آید تا بتواند با رهبران دیگر کشورها ملاقات کند و حقانیت ایران مخصوصا در مورد سنگ اندازی های ایالات متحده در برجام را برای آنها تشریح کند و تلاش های ایالات متحده و اسرائیل برای سم پاشی بر علیه ایران در میان رهبران دیگر کشورهای جهان را خنثی نماید.
در واقع لابی هایی که آقای روحانی می تواند در این مجمع با دیگر سران کشورها انجام دهد می تواند فضای سنگینی را برای آقای ترامپ که تلاش دارد برجام را بر هم زند ایجاد کند و ایالات متحده را در شرایط انزوا قرار دهد.
برخی باور دارند در انزوا قرار دادن ایالات متحده ممکن نیست، اما به هیچ وجه اینگونه نمی باشد، امروزه ایالات متحده در ضعیف ترین شرایط بین المللی خود قرار دارد و به نوعی عملا در جامعه بین المللی منزوی است.
سیاست های اشتباه آقای ترامپ و تیم همراه وی در سطح بین المللی از یک طرف، و بی ثباتی سیاسی داخلی در ایالات متحده از طرف دیگر منجر به آن شده که بسیاری از متحدین ایالات متحده از این کشور دوری بجویند و امروزه پیوند قدیمی موسوم به جبهه غرب بسیار شکننده گردد.
شرایط ائتلاف غرب امروزه بگونه ای است که می توان ترامپ را گورباچوف ایالات متحده و ائتلاف غربی به حساب آورد.
این شرایط فرصت بسیار مواتی ای را برای آقای روحانی بوجود می آورد تا بتواند یک محکومیت بین المللی در میان سران جهان در قبال رفتار های ایالات متحده ایجاد کند.
حتی اگر بنا نباشد سازمان ملل، که امروزه به ابزاری در دست ایالات متحده تبدیل شده، در مورد رفتار های ایالات متحده موضعی را اتخاذ کند، اما به هر صورت همین که فضای جهانی بر علیه ایالات متحده سنگین باشد کافی است تا این کشور در رفتار خود نسبت به برجام و ایران بخواهد عمقی تر فکر کند.
ومتوجه شود سنگ اندازی ها و خروج ایالات متحده از برجام به ضرر آن خواهد بود.
همچنین حضور در این مجمع می تواند فرصتی برای دکتر روحانی باشد تا در مورد دیگر مسایلی که مورد توجه جهان اسلام است با رهبران دیگر کشورها بحث و تبادل نظر به عمل آورد و در واقع نوعی اجماع بین المللی برای مسایلی که مورد توجه جهان اسلام است به وجود آورد.
می توان در این موارد به مساله میانمار و یمن و بحرین و سوریه و عراق و فلسطین و… و عملکرد ضعیف جامعه بین المللی در مورد این مسایل اشاره کرد.
همین که آقای روحانی موفق شود این مسایل را با سران دیگر کشورها در میان بگذارد قطعا دیدگاه سران کشورها و فضای بین المللی تغییر خواهد کرد و دیگر شرایط به اینگونه نخواهد که به این مسایل بی توجه باشند.