از شرق آسیا گرفته تا خاورمیانه تا شرق اوروپا و آفریقا و آمریکای لاتین کمتر جایی در جهان می توانید پیدا کنید که از شر تهدید های پرزیدنت ترامپ در امان باشد.
گو اینکه ایالات متحده یک ابر قدرت جهانی به حساب می آید اما این به این معنا نیست که توانایی آن را دارد که در چندین جنگ همزمان با چندین کشور درگیر شود چون گذشته از هزینه های نظامی و جانی هزینه های اقتصادی برای آن بسیار سنگین خواهد بود و این احتمال وجود دارد که ورود ایالات متحده به چندین درگیری همزمان منجر به فروپاشی این ابر قدرت گردد.
اگر به روند تاریخی سقوط ابر قدرت ها نگاه کنید می توانید متوجه شوید که بسیاری از ابر قدرت ها به دلیل شکست نظامی از هم نپاشیدند بلکه به دلیل هزینه های اقتصادی ابر قدرت بودن از هم پاشیدند.
اگر آقای ترامپ خود بر این ماجرا اشراف نداشته باشد به هر حال مقامات ارشد دولت وی بر این ماجرا اشراف کامل دارند.
به همین دلیل هم هست که علیرغم شخصیت تند خوی شخصی آقای ترامپ و علاقه وی به شعله ور کردن جنگ های مختلف در جهان امروزه ایالات متحده فقط اقدام به مانور دادن تبلیغاتی و رژه سیاسی و نظامی جهت تحریک دیگران به واکنش می نماید ولی عملا دست به هیچ کاری بصورت مستقیم نمی زند.
علیرغم اینکه بسیاری ترامپ را فردی بی سیاست و بی تجربه در امور بین الملل می شناسند اما در واقع ترامپ سیاست خاص خود را دارد که مورد علاقه برخی از آمریکایی ها نیز هست.
ترامپ به همه مسایل با دیدگاه تجاری برخورد می کند و همه چیز برایش حساب کتاب دو دو تا چهارتایی دارد.
به همین دلیل ترامپ تلاش دارد دیگران را درگیر جنگ کند و ایالات متحده به عنوان حامی یکی از طرفین دعوا و جنگ اقدام به فروش تسلیحات نماید و هر از گاهی حمایت سیاسی از یک طرف انجام دهد.
این سیاست آقای ترامپ را می توان از رفتار ایالات متحده با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و یا متحدین اوروپایی ایالات متحده در ناتو و یا متحدین ایالات متحده در شرق آسیا بخوبی دریافت کرد.
در حالی که طی دهه های اخیر ایالات متحده کل هزینه های ناتو را تامین می کرده در دوران ترامپ به آنها ابلاغ شد که اگر می خواهید ایالات متحده در مقابل روسیه از شما حمایت کند باید هزینه آن را پرداخت کنید، همزمان ایالات متحده تلاش کرد تنش ها در شرق اوروپا را افزایش دهد تا کشورهای اوروپای غربی احساس خطر کنند و بیش از پیش در وابستگی به ایالات متحده غرق شوند.
همین ماجرا در مورد کشورهای عرب حوزه خلیج فارس تکرار شده و ایالات متحده تلاش دارد کشورهای عربی را در مقابل ایران قرار دهد و تنش ها با ایران را افزایش دهد تا درگیری ای میان طرفین بوجود آید و این کشور بتواند اموال اعراب را تصرف کند.
در شرق آسیا هم مشاهده کردیم که همزمان با افزایش تنش در مقابل کره شمالی ایالات متحده به کره جنوبی و ژاپن و دیگر همپیمانان خود اطلاع داد که حاضر است تسلیحات مدرن ترین را به آنها بفروشد.
حال چون مقاله ما به بحث ایران و ایالات متحده مرتبط می شود بنده تلاش می کنم فقط روی آن متمرکز شویم.
امروزه ائتلاف موهوم که ایالات متحده امیدوار بود بر علیه ایران تشکیل دهد کاملا از هم پاشیده و دیگر نمی توان امیدی به آن داشت و علیرغم اینکه ترامپ در تماس های اخیر خود با سران کشورهای عربی به صراحت اعلام کرد که خواهان ایجاد ائتلاف بر علیه ایران است اما باد در جهت مورد علاقه بادبانهای ترامپ نمی وزد.
در سوریه آمریکا تلاش کرد همپیمانان ایران در منطقه تنف را زمین گیر کند اما آنجا هم ناکام ماند وامروزه بیم آن می رود که ادامه ناکامی های سیاسی ایالات متحده منجر به آن شود که در نهایت نقش این کشور از صحنه منطقه پاک ویا کمرنگ شود.
امروزه پیشروی نیروهای ارتش سوریه و همپیمانان آن به سمت استان دیر الزور منجر به آن شده که همپیمانان ایالات متحده در مقابل همپیمانان ایران قرار گیرند و خواه نا خواه احتمال رویارویی میان آنها وجود خواهد داشت.
بدیهی است که دولت و ارتش سوریه برای تسلط کامل بر کل سرزمین خود تلاش خواهند کرد و دیر یا زود با واقعیتی به نام وجود نیروهای مورد حمایت ایالات متحده مواجه خواهند شد.
حال بحثی که مطرح است این است که آیا نیروهای مورد حمایت ایالات متحده در نهایت دستور عقب نشینی دریافت خواهند کرد و یا اینکه دستور رویارویی صادر خواهد شد.
با توجه به اینکه بخشی از این گروه ها توسط اسرائیل هدایت می شوند هیچ بعید نیست که اسرائیل بخواهد آنها را با ارتش سوریه و همپیمانانش درگیر کند اما اینکه ایالات متحده تصمیم بگیرد که طرف ماجرا باشد موضوع دیگری است چون بدیهی است که این نیروها بدون حمایت مستقیم ایالات متحده تاب رویارویی با ارتش سوریه و حامیان آن را نخواهند داشت و ظرف مدت بسیار کوتاهی نیست و نابود خواهند شد.
پس از شکست های پیاپی همپیمانان عرب ایالات متحده در منطقه و اختلافاتی که اخیرا میان آنها در افتاده ایالات متحده نمی تواند امیدوار باشد اینان حاضر باشند جر آن را بکشند.
ایالات متحده بخوبی می داند که در یک جنگ نیابتی طرفداران آمریکا در مقابل طرفداران ایران در سوریه ویا عراق و یا … طرفداران ایالات متحده هیچ شانسی برای پیروزی ندارند.
سوالی که مطرح است این است که آیا آقای ترامپ حاضر خواهد بود سیاست خود را تغییر دهد ونیروهای آمریکایی را درگیر یک جنگ مستقیم نماید یا نه؟
