علی اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران در این خصوص اطلاع داد. وی در مصاحبه ای با صدا و سیمای ایران گفت: « اگر دقیقا بگویم ما می توانیم غنی سازی اورانیوم ۲۰ درصدی را حدکثر تا ۵ روز از سربگیریم.»
در سال ۲۰۱۵ ایران و گروه ۵+۱ واسطه های بین المللی در خصوص برجام توافق کردند. جهان « توافق هسته ای» را تحسین کرد و تنش های حول ایران آرام گرفت. اما این کل ماجرا نبود. در آمریکا دونالد ترامپ نامزد حزب جمهوری خواه که بعدا رئیس جمهور این کشور شد نارضایتی خود را از این توافق ابراز داشت و از همان آغاز ریاست جمهوری برجام را تحت سوال قرار داد و بارها تهدید کرد که به صورت یکجانبه از این توافق خارج خواهد شد.
رهبریت ایران صبورانه منتظر وضوح در سیاست ترامپ مرتبط با ایران بود و خیلی نسبت به بیانات ضد ایرانی وی و حتی به وضع برخی تحریم های ریاست جمهوری در فوریه سال ۲۰۱۷ در ارتباط با توسعه ی برنامه ی موشکی ایران عکس العمل نشان نداد. اما یافتن وضوح و صراحت در سیاست ترامپ دشوار است. شاید در ماه اگوست پس از امضای قانون مربوط به اجرای تحریم ها علیه روسیه ، ایران و کره شمالی همه چیز مشخص گردید.
این اقدام واشنگتن عکس العمل سریع تهران را در بر داشت که خروج از برجام را هشدار داد در صورتی که آمریکا به فشارهای تحریمی خود ادامه دهد. آیا این امر ممکن است؟ در حال حاضر این کار بسیار بعید به نظر می رسد. اما چرا؟
رئیس جمهور روحانی همیشه می گوید که اولویت اصلی او در زمینه ی سیاست خارجی دفاع از برجام بوده و خواهد بود. و این طور هم هست. زندگی سیاسی وی به شدت با طرح و توسعه و امضاء و اجرای معاهده ی هسته ای مرتبط است.
بله، البته رئیس جمهور ایران با بیانات تند در خصوص خروج ایران از برجام در پاسخ به تحریم های ضد ایرانی آمریکا صحبت کرده و می کند. اما رئیس قوه مجریه ایران در جایی که بسیاری از نیروهای بانفوذ کشور مخالف معاهده ی هسته ای هستند نمی تواند به شکل دیگری عمل کند. او باید شرایط داخلی ایران را مد نظر بگیرد. بنابراین بیانات روحانی در خصوص خروج از برجام در وهله ی اول برای مخاطبان داخلی ست.
از طرف دیگر آیا به نفع ایران است که از برجام خارج شود؟ شاید نه. تجربه سال های پس از تحریم نشان می دهد که به واسطه ی حتی لغو نصف و نیمه ی ممنوعیت ها در همکاری با ایران، دولت به ریاست روحانی نتایج مثبتی را بدست آورده است.
در سال ۲۰۱۳ درآمد ناخالص داخلی تقریبا ۶ درصد سقوط کرد اما در سال ۲۰۱۶ اقتصاد ایران رشد تقریبا ۴ تا ۶ درصدی داشت. مبارزه با تورم موفقیت آمیز بود که به طور غیر رسمی ۴۰ درصد تا تقریبا ۱۰ درصد کاهش داشت.
برجام ایران را از ایزوله خارج کرد. طی دو سال ده ها رئیس جمهور از ایران بازدید کردند و تعداد هیات های اقتصادی-تجاری به سختی قابل شمارش است. خبرهای مربوط به ده ها معاهده ی میلیارد دلاری نیز به گوش رسید.
رد اجرای توافق هسته ای از جانب ایران نه تنها کشور را به گرداب تحریم های جدید سوق داده بلکه متعاقبا بحران اقتصادی را ایجاد می کند و حتی ممکن است که ایران را در مرز جنگ قرار دهد. چراکه ایران با از سرگیری کامل برنامه ی هسته ای خود اسرائیل را به روش های جنگی حل مشکل هسته ای ایران تشویق می کند که احتمالا سایر کشورهایی که رابطه ی دوستانه با ایران ندارند نیز به آن می پیوندند.
ضمنا، ممکن است اقدامات ضد ایرانی رئیس جمهور ترامپ و طرفدارانش به منظور تحریک ایران برای خروج از برجام باشد تا دلیلی به دشمنان ایران برای اجرای تحریم های قوی بدهند. تهران این دام را به خوبی می بیند و تمامی عواقب افتادن در آن را می داند.
بنابراین در شرایط کنونی ، اگر حادثه ی ناگهانی اتفاق نیافتد ، خروج ایران (و آمریکا هم) از برجام غیر واقعی به نظر می رسد. ضمن اینکه آمریکایی ها کاملا با روش های دیگری با دور زدن برجام و مشکل هسته ای ایران به طور کل سعی دارند در ایران نفوذ کنند. اما این دیگر داستان دیگریست.
بله، واقعا در صورت از سرگیری برنامه ی هسته ای به طور کامل ایرانی ها می توانند طی چند هفته اورانیوم ۲۰ درصدی تولید کنند که به هیچ وجه نمی تواند دلیلی برای تولید بمب هسته ای باشد.
بنابراین جاسوس ها، خبرنگاران و افراد نادان که می نویسند پنج روز دیگر پس از خروج ایران از برجام ، این کشور می تواند سلاح هسته ای تولید کند می تواند آرام بخوابند چرا که در سال های نزدیک ایران تحت هرگونه سناریوی سیاسی که باشد نمی تواند بمب اتمی تولید کند.
