در حالی که امروزه بیشتر کشورهای جهان به سمت ایجاد ائتلاف های بین المللی پیش می روند و کشورهای کوچک دیگر جایی در این جهان بزرگ ندارند ایجاد یک کشور مستقل کرد بسیار غیر منطقی به نظر می آید و بدیهی است که وجود کرد ها در کشورهای قدرت مند به نفع آنها خواهد بود.
حتی اینکه کشورهای منطقه با هم متحد شوند و ائتلافی بین المللی تشکیل دهد شاید بتواند شرایط بهتری را برای همه اهالی منطقه ایجاد کند.
مشکل اساسی زمانی پیش می آید که حقوق شهروندی شهروندان کشورها نقض می شود و قومیت ها و مذاهب بر حقوق شهروندی غلبه پیدا می کند.
در واقع این یک سیاست انگلیسی فرانسوی بود که از دوران استعمار در کشورهای منطقه پیاده شد و امروزه همه مردمان این منطقه تاوان آن را پرداخت می کنند.
در کشورهایی مانند عراق و سوریه و لبنان و… بحث حکومت رانی اقلیت ها بر اکثریت ها همیشه مطرح بوده و همیشه بحث این مطرح بوده که اگر اقلیت ها حال چه قومی چه مذهبی قدرت نداشته باشند اکثریت آنها را نابود خواهد کرد.
به همین دلیل بوده که مثلا در عراق عرب های سنی که در این کشور اقلیت به حساب می آیند سالها بر دیگران حکومت کرده اند و در سوریه علوی ها چنین شرایطی را داشته اند و در لبنان هم مسیحی های مارونی و در فلسطین اشغالی هم یهودی ها.
اگر شرایط حکومت بگونه ای بود که حقوق شهروندی همه شهروندان رعایت می شد و طبق همه موازین بین المللی نظر اکثریت حاکم بود قطعا اهالی منطقه دچار بسیاری از مشکلات فعلی نمی شدند.
به همین دلیل هم بسیاری از اقوام و مذاهب در منطقه تلاش دارند که موقعیت خود را حفظ کنند و به سمت استقلال پیش بروند.
ایالات متحده هم به این دلیل از این شرایط حمایت می کند که می داند ایجاد کشورهای کوچک متخاصم می تواند به نفع آن تمام شود و این کشورها هیچ وقت نخواهند توانست بدون حمایت ایالات متحده موجودیت خود را حفظ کنند.
آمریکا چندین طرح برای تجزیه منطقه تدوین کرده که همه آنها تقریبا مشابه یکدیگر می باشند. و فرق نمی کند چه کسی رئیس جمهوری ایالات متحده می باشد طرح استراتژیک تجزیه منطقه باید پیش برود.
ایجاد یک کشور کرد در منطقه کردستان عراق می تواند ثبات و امنیت ایران و ترکیه را به خطر بیاندازد و به این دلیل است که در حال حاضر بحث اقدام مشترک ایران و ترکیه برای جلوگیری از رفراندوم کردستان مطرح شده.
گو اینکه بسیاری باور دارند که این رفتار آقای بازرانی فقط برای زیر فشار قرار دادن دولت مرکزی می باشد و در آخرین لحظه رفراندوم لغو خواهد شد اما به هر حال کشورهای همسایه عراق نمی توانند این شرایط را تحمل کنند و قطعا برای رویارویی با آن برنامه ریزی خواهند کرد.
بحثی که در این مرحله مطرح می باشد آن است که این رفراندوم چه قدر می تواند به ضرر ایران باشد و آیا آنقدر به ضرر این کشور است که بخواهد با ترکیه در یک عملیات نظامی بر علیه کردهای عراق همراهی کند؟
طی چند دهه اخیر ایران هیچ مشکلی با کرد های عراق نداشته و چه بسا روابطی بسیار صمیمی با اقلیم کردستان داشته و در بسیاری از موارد از آنها حتی پشتیبانی نظامی هم کرده. شاید هم معروف ترین حمایت ایران از کرد های عراق را بتوان زمانی دانست که داعش تصمیم داشتند به سمت اربیل حرکت کنند و ایرانی ها با هر آنچه در توان داشتند از کردها حمایت کردند.
تحرکات اخیر عربستان سعودی و اسرائیل در منطقه کردستان عراق را می توان شرایطی توصیف کرد که موجبات نارضایتی ایران را بوجود آورده.
با توجه به اینکه بخش بزرگی از کردهای ایران را شیعیان تشکیل می دهند شاید بتوان گفت ایرانی ها کمترین خطر را از ایجاد دولت مستقل کردستان احساس می کنند اما وقتی که ماجرای حضور عربستان سعودی و اسرائیل در کردستان عراق و حمایت اینان از تحرکات تروریست های مخالف ایران مطرح می شود می توان گفت ایرانی ها بسیار احساس می کنند که شرایط بوجود آمدن کشوری خطرناک در کنار آنها ممکن است پیش آید و قطعا در این شرایط هرچه در توان دارند را استفاده خواهند کرد تا از بوجود آمدن آن جلوگیری به عمل آورند.
بدیهی است ایرانی ها ترجیح می دهند تا از شرایط روابط بسیار صمیمی خود با کرد های عراق برای جلوگیری از بوجود آمدن یک دولتی که فضای فعالیت دشمنان آن در مرزهایش باشد انجام خواهند داد و بدیهی است که احتمال دارد با ترکیه همراه شوند تا جلوی این ماجرا را بگیرند اما با توجه به شرایط بسیار صمیمی ای که با کردهای عراق دارند قطعا تلاش خواهند کرد راهکار های سیاسی را جایگزین راهکار های نظامی کنند. مخصوصا که شراکت با ترکیه نوعی شراکت نا مطمئن به حساب می آید و معلوم نیست که قصد ترک ها از مطرح کرد این ماجرا فقط جلوگیری از ایجاد رفراندوم در منطقه کردستان است یا اینکه آنها به دنبال رسیدن به اهداف توسعه طلبانه خود هستند و می خواهند پای ایران را به این ماجرا باز کنند.
