رهبر حزب لیبرال دموکرات مطمئن است که روسیه باید تدریجا گروهک های خارجی خود را تقویت کند، «تا به سطح مساوی با آمریکایی ها» برسد، برای همین در کنار سوریه ، « روسیه باید پایگاه هایی در خلیج فارس داشته باشد.» وی همچنین استقرار ارتش روسیه در ایران را پیشنهاد داد.
همانطور که می دانیم ، ایران به نوبه ی خود در تابستان سال ۲۰۱۶ امکان اجرای پروازها از پایگاه نظامی شهید نوژه در همدان را برای نظامیان روسی به منظور بمباران مواضع داعش در سوریه فراهم نمود. به گزارش اسپوتنیک، رهبر معظم جمهوری اسلامی ایران علی خامنه ای اجازه ی این همکاری نظامی ایران و روسیه برای نابودی تروریست ها در سوریه را صادر کرد.
اما اکنون ایجاد پایگاه نظامی روسیه در خلیج فارس و به صورت دائمی تا چه حد امکان پذیر است و از جمله نمایندگان مجلس روسیه چطور آنرا به ایران پیشنهاد می دهند؟ این امر چطور به دوستی روسیه و ایران و ثبات در منطقه کمک می کند؟
در این خصوص کارشناسان روسی و ایرانی نظرات خود را با ما در میان گذاشته اند.
مصطفی آذریان ، تحلیل گر مستقل ایرانی و کارشناس مسائل استراتژیکی همکاری ایران و روسیه به اسپوتنیک می گوید که بدون هر گونه شک و تردیدی در صورت لزوم تهران پایگاه های خود را برای حملات موشکی به تشکیلات نظامی تروریست ها در اختیار نیروی هوافضای روسیه قرار می دهد. اما حضور دائمی پایگاه های روسیه مسئله ای ایست که از یک طرف به طور مسلم ممنوع بوده و از طرف دیگرشورای عالی امنیت می تواند تصمیم دیگری اتخاذ کند. این کارشناس توضیح می دهد:
اما کارشناس روسی در خصوص استقرار پایگاه ها در خلیج فارس نظر دیگری را مطرح می کند. نیکلای کوژانوف تحلیل گر روس، ایران شناس، استاد دانشگاه اوراسیا در سن پترزبورگ و فارغ التحصیل دانشکده خاورشناسی دانشگاه دولتی سن پترزبورگ و دانشکده تحقیقات عربی و اسلامی دانشگاه اکسترا،کارشناس شورای روسی امور بین الملل در گفتگو با اسپوتنیک می گوید:
« البته ، نمایندگان ما مختارند که هر نظری را مطرح نمایند. اما گاهی این بیانات را باید با اصلاحاتش قبول کرد. اگرچه با توجه به ایجاد پایگاه های نظامی، جایی که آمریکایی ها هستند، نه از لحاظ سیاسی و نه اقتصادی لازم ومقتضی نیست.
ما با آمریکا در «جنگ سرد» نیستم ، آنطور که سیاست مداران سعی دارند آنرا بگویند. بنابراین برای در گیر شدن در این رویارویی از دوران اتحاد جماهیر شوروی به نظر می رسد که بی دقتی است.
در ارتباط با احتمالات نظری ارائه ی پایگاه به ما (در محدوده ایران) باید به دو مسئله توجه کرد.
اول اینکه ایرانی ها تاکید کرده اند که علی رغم تاریخ نه چندان ساده با پایگاه هوایی در همدان آماده اند که در صورت لزوم محدوده ی خود را برای اجرای عملیات های نظامی علیه تروریست ها در اختیار روسیه بگذارند.
اگرچه باید یادآوری نمود که از روسیه درخواست شد پایگاه را ترک کند، پس از آنکه ما خیلی خوب رفتار نکردیم و حضور خود را درآنجا گسترش دادیم در حالی که توافق ضمنی مانع این کار می شد.
علاوه بر این آمادگی از طرف ایران وجود دارد اما به طور موقت و بیشتر در سطحی که به اقدامات در سوریه مرتبط است.
در ارتباط با حضور دائمی ، به نظر می رسد که اگر امکان ناپذیر باشد آنوقت بعید است که به یک دلیل ساده باشد درواقع ممنوعیت ارائه محدوده ی ایران به پایگاه نظامی کشور ثالث که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران وجود دارد.
و عدم اجرای آن یکی از اصول جنبش انقلابی در ایران است که سیاست شاه را نفی می کند که به نوبه ی خود زیرساخت های خارجی را جذب کرده و به آنها اختیارات بدون حد و مرز با حق فراسرزمینی می داد که در وهله ی اول آمریکایی ها و پایگاه های نظامی آنها را شامل می شد.
بنابراین این ممنوعیت در سطح ژن اجتماعی فرهنگی ایرانیان ثبت شده است یعنی خارجی ها نباید ارتش خود را به طور تام الاختیار در محدوده ی ایران داشته باشند.
این سوال مطرح می شود: آیا ایران خوشحال است که روسیه از زیرساخت های نظامی ایران در مواقع لزوم برای دستیابی به اهدافش استفاده کند ، هدف هایی که در کل منافع ایران را نیز شامل می شود، کارشناس پاسخ داد:
لازم به یادآوری ست که پذیرش روسیه به صورت یکنواخت و یکپارچه درایران نیست. نیروهایی مانند محافظه کاران و یا تحت عنوان لیبرال ها هستند که مخالف هر گونه ارتباط متقابل اینچنینی اند. و هر اتفاق مشابه برای آنها فقط بهانه ایست که این مسئله را مطرح کنند که آیا می توان به روسیه اطمینان کرد و متاسفانه لحظات منفی را به یاد می آورند که جایگاهی در تاریخ ارتباطات متقابل بین دو کشور دارند.
اما در حال حاضر در چشم انداز سیاست کنونی ایران می توان گفت که در کل همکاری نظامی و ارتباط متقابل که فعلا موقعیتی ست اما بدون شک گفتگوی بین کشورها را تقویت کرده و یک بند را در دستور کار سیاسی بین آنها به وجود می آورد.
در شرایط کنونی این جهت همکاری می تواند تاثیر مثبت تری در توسعه ی کلی ارتباطات متقابل داشته باشد.
یادآوری می کنیم که درحال حاضر روسیه ، نیروهای نظامی در هشت کشور جهان و در محدوده ی ترانس نستریا دارد. تمامی پایگاه ها به استثنای سوریه در محدوده ی شوروی سابق و در کشورهایی چون آبخاز، ارمنستان، بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، اوستیای جنوبی قرار دارند. و البته آمریکا بیش از ۷۰۰ پایگاه نظامی در کل جهان دارد.
