گزارش و تحلیل

واشنگتن پست: گره بحران فقط به دست چین باز می شود

© AFP 2023 / Kim Won-Jinبرگزاری مانورهای مشترک ناوگان هوایی آمریکا و ژاپن
برگزاری مانورهای مشترک ناوگان هوایی آمریکا و ژاپن - اسپوتنیک ایران
اشتراک
واشنگتن پست نوشت: جنگ با کره شمالی یعنی فاجعه و گره این بحران فقط به دست چین باز می شود.

به گزارش اسپوتنیک به نقل از سایت شهرخبر، دیوید ایگناشس، دیدگاه نویس روزنامه واشنگتن پست دیروز (سه شنبه) تفسیری را در این باره چنین آغاز کرد: من می خواهم در اینجا خلاف جریان آب شنا کنم و فکری مغایر با افکار عموم را مطرح کنم و آن اینکه رئیس جمهوری 'ترامپ' به حق برای از بین بردن کابوس کره شمالی متوسل به کمک چین شده است.
وی در ادامه تفسیر خود نوشت: باید بپذیریم کانون مشکل در شرق آسیاست و یافتن یک راه حل صلح آمیز برای آن بدون کمک یک قدرت بزرگ دیگر در شرق آسیا امکان پذیر نیست.
ترامپ خود را در آستانه بروز یک بحران نظامی با کره شمالی یافته است و در این مقطع؛ لازم است آن سعه صدر و فراستی را که در آغاز خیزش بحران داشت، را الآن هم همچنان حفظ کند و حرکتی خشونت آمیز از خود بروز ندهد و کار را از اینکه هست خرابتر نکند.
با قاطعیت می توان گفت که این اوضاعی که الآن پیش آمده است کاملا تکرار همان شرایط شبه جزیزه در سال 1950 است که 'جنگ کره' را به وجود آورد.
الآن هم همان شرایط در منطقه شرق آسیا حاکم است. کره شمالی دارد آنقدر یکه تازی و تجاوزگری می کند که سرانجام آمریکا را هم تحریک می کند که حرکتی از خود نشان دهد و در آخرالامر هم مشخص است که یک جنگ بزرگ روی خواهد داد و کل شبه جزیره کره را نابود خواهد کرد.
آتش این جنگ سرانجام خاموش می شود اما نه با به دست آمدن نتیجه ای مشخص و قابل قبول، بلکه حاصل کار فقط یک بن بست خواهد بود، ضمن آنکه هزینه ای گزاف هم بر دوش همه طرفهای درگیر باقی می گذارد.
ترامپ در آغازین ماههای کاری خود در قبال مسئله برنامه هسته ای و موشکی کره شمالی استنباطش این بود که می توان مشکل را با مذاکره حل کرد. اما او الآن در این مرحله از پیشرفت بحران در واقع به سمت انتخاب گزینه های نظامی هل داده شده است چون 'کیم جونگ اون ' رهبر کره شمالی دیگر بیشرمی را از حد گذرانده است و همین طور پشت سر هم موشک آزمایش می کند. تلاشهای چین برای جلوگیری از بروز بی عقلی های رهبر جوان پیونگ یانگ هم کاری از پیش نبرده است.
تب جنگ فوق العاده بالاست.
'لیندزی گراهام' سناتور جمهوریخواه از ایالت کارولینای جنوبی هم روز سه شنبه در این باره گفت که 'درگیری اجتناب ناپذیر است'، مگر آنکه پیونگ یانگ دست از آزمایش کردن سلاحهایش بردارد'.
خوب حالا در این شرایط کار عاقلانه و سیاست معقول چیست؟
حتی اگر ترامپ هم قصدش این باشد که فشار را بر طرف دیگر بالا ببرد بهترین راه این است که در خفا، چین را مجاب سازد که رهبری یک راه حل دیپلماتیک را برای حل بحران برعهده بگیرد. او الآن هم باید همچون گذشته به پکن تفهیم کند که ، اگر آمریکا مجبور شود خودش به تنهایی وارد عمل شود و مشکل را از طریق نظامل حل وفصل کند؛ در آن صورت، منافع اقتصادی و امنیتی اش بطور جدی لطمه خواهد دید.
در اینجا می توان به چین پیشنهاد داد که سایر بازیگران کلیدی را شامل آمریکا، ژاپن، کره جنوبی و شاید هم روسیه را دعوت به همکاری کند. همه این بازیگران می توانند در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل که در ماه سپتامبر در نیویورک برگزار می شود دور هم بنشینند و راجع به رفع و رجوع مشکل کره شمالی با هم بحث وتبادل نظر کنند.
مدل این همکاری دقیقا مشابه همکاری گروه '1+5' در مورد گفت وگوهای هسته ای ایران است.
در گفت وگوهای '1+5' چین در واقع حکم یک ناظر را داشت اما این بار او گردآورنده گروه است.
پاییز امسال مجمع عمومی کنگره حزب حاکم کمونیست چین برگزار می شود و در این مجمع آینده ریاست جمهوری ' شی جینپنگ' رئیس جمهوری چین شکل داده می شود. حالا اگر شی در کار حل بحران کره شمالی نقشی تعیین کننده ایفا کند؛ یقینا جایگاه جهانی اش از اینکه هست تعالی خواهد یافت.
سه ماه قبل ترامپ آماده دیپلماسی چهره به چهر با ' کیم' بود البته تحت قیمومیت چین.
ظاهر ترامپ حتی چمدانهایش را هم برای سفر به پیونگ یانگ بسته بود. او در صحبتهایی در اول ماه مه / 11 اردیبهشت / ابراز کرد:' اگر برایم امکان داشت که با کیم ملاقات کنم؛ با غرور و افتخار مطلقا این کار را می کردم'.
کاری نداریم که این صحبت ترامپ قدری خودشیرینی بود؛ اما به هر حال نفس عمل کاری است پسندیده. اما حالا ترامپ دلش از آن می سوزد که چین که هیچ کار مفیدی در این زمینه انجام نداد و نتوانست جلوی آزمایشهای موشکی پیونگ یانگ را بگیرد؛ مع الوصف، هنوز هم کاخ سفید از پکن می خواهد که پرچمدار حل مشکل شود.
ترامپ احساس می کند چین در این زمینه به آمریکا خیانت کرده است و همین حس را روز یکشنبه در پیام توییتریش بیان کرد و نوشت 'من واقعا از چین ناراحتم…. آنها هیچ کاری برای ما در قبال کره شمالی نکردند و فقط حرف می زنند'.
این رنجش ترامپ از چین موجب شد تا موضوع تحریم تجاری پکن مطرح شود. آمریکا در نظر دارد تولیدکنندگان فولاد چین و همچنین چندین شرکت بزرگ فعال در تجارت اینترنت این کشور را تحریم کند. کاخ سفید هم یک معامله تجاری نه چندان مهمی را که 'ویلور راس' وزیر بازرگانی آمریکا ماه گذشته بر روی آن کار کرده بود را به سطل آشغال انداخت و با این کار در واقع یک اهانت بزرگی به چینی ها و همچنین به وزیر بازرگانی کرد. اما در حقیقت کاخ سفید با این کار این پیام را ابلاغ کرد که ترامپ وقتی از چین می خواهد که در حل مشکل کره شمالی کمک کننده باشد؛ واقعا در این تقاضا جدی است و هزینه آن هم برای چینی ها انعطاف کاخ سفید در تعامل تجاری با چینی هاست.
هم اکنون فرماندهی قوای مسلح آمریکا در اقیانوس آرام دارد گزینه های نظامی خود را آماده می کند.
اما 'جیمز مَتیس' وزیر دفاع آمریکا بهتر از هرکس دیگری می داند که یک درگیری نظامی یعنی یک فاجعه.
یک حمله هجومی بازدارنده آمریکا مساوی است با کشته شدن صدها هزار کره ای و ژاپنی که اتباع آمریکایی ساکن سئول را هم شامل می شود؛ بگذریم از اینکه حتی خاک آمریکا هم از گزند حمله در امان نخواهد ماند.
چنین حمله ای مسلما رضایت خاطر بعضی ها را در کنگره جلب می کند، اما مطمئنا خشم جهان را برخواهد انگیخت. چنین حمله ای ضمنا معضل اشاعه سلاحهای کشتار جمعی را به منطقه ای بی قانون سوق می دهد که هرکس یک طرفه دست به هر کاری که دلش می خواهد می زند. این وضع بشدت منافع آمریکا را به خطر می اندازد.
چین خوب اهمیت این موضوع را می داند که این راهی که برای حل این بحران در پیش گرفته شده است جز ویرانی هیچ ثمری ندارد.
' لیو جی یی' سفیر چین در سازمان ملل ماه گذشته در سخنانی گفت ' التهابات اکنون خیلی بالاست و ما مطمئنا مایلیم که این تنشها زدوده شود… اگر تنشها همینطور بی رویه اوج بگیرد… آنگاه دیر یا زود از کنترل خارج خواهد شد و نتیجه ای که بدست می آید فاجعه آمیز خواهد بود'.
روسیه هم به نظر می رسد که مشتاق است در قضیه کره شمالی سودمند باشد، همین طور که در مورد ایران بود. یقینا یک کشور کله شق دمدمی مزاج که سلاح هسته ای هم دارد برای منافع روسیه هم مضر است.
آلان بهترین فرصت به دست داده است تا ترامپ در سایه بحران کره شمالی، سیاست خارجیش را مجددا زیر و رو و تنظیم کند.
'ولادیمیر پوتین' رئیس جمهوری روسیه که پایش را از گلیمش درازتر کرد و کنگره هم با اعمال تحریمهایی خوب جوابش را داد.
حالا هم 'کیم' دارد زیاده روی می کند و بی محابا و پشت سر هم موشک آزمایش می کند.
'شی' هم دارد زیاده روی می کند. رهبر چین آنطور که باید و شاید کاری برای تحت کنترل درآوردن پیونگ یانگ انجام نداده است اما فقط ادعا دارد.
جهان دارد کم کم بحق نگران می شود که مبادا ترامپ تصمیم به جنگ بگیرد.
شاید اکنون بهترین زمان ممکن باشد که چین برای کمک وارد صحنه شود و یکی از آن راه حل های 'برد- برد' را که 'شی' همواره از آن صحبت می کند، بسازد و رو به راه کند.

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала