اگر همین جهان که فعلا در شورای امنیت سازمان ملل خلاصه شده به تعهدات خود عمل می کرد و ایالات متحده و همپیمانانش را از تعدی به موازین و مقررات بین المللی باز می داشت شاید امروزه نیاز به قیام و قعود نداشت.
بدیهی است طبق همه معادلات اگر بنا باشد جنگی بپا شود این ایالات متحده است که تسلیحاتی در اختیار دارد که می تواند کره شمالی را کاملا نابود کند، تسلیحاتی که طبق همه موازین بین المللی ممنوعه به حساب می آید و سلاح های کشتار جمعی است و برای نابودی بشریت ایجاد شده.
بدیهی است کره شمالی نه موشک خود را برای حمله به ایالات متحده تولید کرده و نه سلاح هسته ای خود را برای حمله به ایالات متحده ایجاد کرده چون در هر دو صورت به خوبی می داند که دست برتر سمت طرف مقابل است، پس چرا کره شمالی اقدام به تولید چنین تسلیحاتی می کند؟
توجه داشته باشید که شبه جزیره کره به دلیل موقعیت استراتژیک خود همیشه مورد طمع ایالات متحده بوده و به همین دلیل هم هست که کره چند سال جنگ با ایالات متحده که چند هزار کیلومتر آنطرف تر قرار دارد را تجربه کرد.
کره ای ها مجبور بودند در آن جنگ نا برابر با گوشت و خون خود در مقابل تسلیحات پیشرفته آمریکا بایستند و در نهایت ایالات متحده مجبور شد دست از جنگ بردارد ولی هیچوقت دست از تهدید کره بر نداشت.
امروز آقای بعیدی نژاد سفیر ایران در لندن یک تویت داشت که بنده هم به صورت تصادفی تصمیم داشتم در همان راستا مقاله بنویسم، به هر حال یک جا هم ایشان رو دست ما زد.
ایالات متحده بحث مذاکره و توافق را با کره و دیگر کشورها مطرح کرده و می کند اما هیچ وقت به تعهدات خود در این توافقات عمل نمی کند و فقط از طرف مقابل توقع دارد به تعهدات خود عمل کند، نمونه آن هم توافق هسته ای با ایران می باشد.
اگر ایالات متحده کشوری بود که شرافتمندانه به قول و وعده وعید های خود عمل می کرد قطعا بسیاری از کشورها امیدوار می شدند که توافق نامه ای به قول آقای روحانی برد برد را با آمریکا به امضا برسانند ودر نهایت هر دو طرف به منافع و خواسته های خود برسند اما همانگونه که جهان می تواند در مورد توافق هسته ای به وضوح مشاهده کند ایالات متحده به هیچ یک، به جرئت می توان گفت به هیچ یک، از تعهدات خود در توافق برجام یا دیگر توافقات بین المللی عمل نکرده و بر عکس سیاست های خصمانه سابق خود بر علیه ایران را پیش گرفته.
با این شرایط کشورها همه می دانند که تنها راه مقابله با این رفتار ایالات متحده ایجاد نوعی توازن قدرت در مقابل آن است، هر چند ممکن است این توازن قدرت آنگونه که می بایست نباشد اما به هر حال هدف هیچ کدام از این کشورها نیز حمله به ایالات متحده که آنور اقیانوس است نیست بلکه هدف این است که اگر ایالات متحده تصمیم بگیرد وارد ماجراجویی شود وبه آنها حمله کند متوجه باشد که هزینه ماجراجویی برایش سنگین تمام خواهد شد.
همانگونه که کره ای ها پس از جنگ کره متوجه شدند که باید سلاح بازدارنده خود را تولید کنند ایرانی ها هم پس از جنگ با عراق به این نتیجه رسیدند و امروزه بخوبی می دانند تنها همین سلاح بازدارنده واقتدار نیروهای مسلح آن است که ثبات و امنیت را برای مملکت به ارمغان می آورد و سایه جنگ را از سر مملکت دور می کند و توافق با جهان را فقط به این دلیل امضا می کند تا به جهان ثابت کند خواستار صلح است اما طرف مقابل صلح طلب نیست.
به همین دلیل هم هست که ایران هیچوقت برنامه موشکی و تولید تسلیحات دفاعی خود را متوقف نمی کند و نخواهند کرد چون همانگونه که کره ای ها می دانند اگر تسلیحات هسته ای و موشک های آنها نبود آمریکایی ها لحظه ای برای حمله به کره دریغ نمی کردند ایرانی ها هم بخوبی می دانند متوقف کردن برنامه دفاعی خود یعنی حمله ایالات متحده و همپیمانانش به ایران.
کره ای ها مجبور بودند در آن جنگ نا برابر با گوشت و خون خود در مقابل تسلیحات پیشرفته آمریکا بایستند و در نهایت ایالات متحده مجبور شد دست از جنگ بردارد ولی هیچوقت دست از تهدید کره بر نداشت.
امروز آقای بعیدی نژاد سفیر ایران در لندن یک تویت داشت که بنده هم به صورت تصادفی تصمیم داشتم در همان راستا مقاله بنویسم، به هر حال یک جا هم ایشان رو دست ما زد.
ایالات متحده بحث مذاکره و توافق را با کره و دیگر کشورها مطرح کرده و می کند اما هیچ وقت به تعهدات خود در این توافقات عمل نمی کند و فقط از طرف مقابل توقع دارد به تعهدات خود عمل کند، نمونه آن هم توافق هسته ای با ایران می باشد.
اگر ایالات متحده کشوری بود که شرافتمندانه به قول و وعده وعید های خود عمل می کرد قطعا بسیاری از کشورها امیدوار می شدند که توافق نامه ای به قول آقای روحانی برد برد را با آمریکا به امضا برسانند ودر نهایت هر دو طرف به منافع و خواسته های خود برسند اما همانگونه که جهان می تواند در مورد توافق هسته ای به وضوح مشاهده کند ایالات متحده به هیچ یک، به جرئت می توان گفت به هیچ یک، از تعهدات خود در توافق برجام یا دیگر توافقات بین المللی عمل نکرده و بر عکس سیاست های خصمانه سابق خود بر علیه ایران را پیش گرفته.
با این شرایط کشورها همه می دانند که تنها راه مقابله با این رفتار ایالات متحده ایجاد نوعی توازن قدرت در مقابل آن است، هر چند ممکن است این توازن قدرت آنگونه که می بایست نباشد اما به هر حال هدف هیچ کدام از این کشورها نیز حمله به ایالات متحده که آنور اقیانوس است نیست بلکه هدف این است که اگر ایالات متحده تصمیم بگیرد وارد ماجراجویی شود وبه آنها حمله کند متوجه باشد که هزینه ماجراجویی برایش سنگین تمام خواهد شد.
همانگونه که کره ای ها پس از جنگ کره متوجه شدند که باید سلاح بازدارنده خود را تولید کنند ایرانی ها هم پس از جنگ با عراق به این نتیجه رسیدند و امروزه بخوبی می دانند تنها همین سلاح بازدارنده واقتدار نیروهای مسلح آن است که ثبات و امنیت را برای مملکت به ارمغان می آورد و سایه جنگ را از سر مملکت دور می کند و توافق با جهان را فقط به این دلیل امضا می کند تا به جهان ثابت کند خواستار صلح است اما طرف مقابل صلح طلب نیست.
به همین دلیل هم هست که ایران هیچوقت برنامه موشکی و تولید تسلیحات دفاعی خود را متوقف نمی کند و نخواهند کرد چون همانگونه که کره ای ها می دانند اگر تسلیحات هسته ای و موشک های آنها نبود آمریکایی ها لحظه ای برای حمله به کره دریغ نمی کردند ایرانی ها هم بخوبی می دانند متوقف کردن برنامه دفاعی خود یعنی حمله ایالات متحده و همپیمانانش به ایران.
