نبیل شعث ادامه داد: «دولت فلسطین باید در چارچوب مرز های سال 1967 ایجاد شود و باید راه حل مسایل بخش شرقی بیت المقدس، آبادی های یهودینشین و آوارگان فلسطینی یافت شود. با این شرایط تحقق بخشیدن به ابتکار عربی و تأمین صلح در خاور نزدیک امکان‌پذیر است. راستش طرف آمریکایی در این مذاکرات هیچ گونه مشخصاتی را مطرح نکرده بود. ما همچنین از ایده برگزاری کنفرانس مسکو در باره حل و فصل موقعیت در خاور نزدیک جانبداری می‌کنیم زیرا روسیه به رسم معمول طرفدار حل عادلانه اختلاف فلسطین و اسرائیل است».
وی تعریف کرد که چند روز پیش از مسکو باز گشته و در آنجا با میخایل بوگدانوف نماینده ویژه رئیس جمهور روسیه در امور خاور نزدیک و آفریقا دیدار کرد
مسکو طی سال‌های مدیدی خواهان برگزاری کنفرانس در باره خاور نزدیک در روسیه است. کرملین همچنین پیشنهاد کرده که محمود عباس و بنیامین نتانیاهو سران فلسطین و اسرائیل در مسکو ملاقات کنند. با این حال بنبستی که حل و فصل خاور نزدیک در آن قرار گرفته امکان نمی‌دهد این طرح ها عملی شوند.
نشست سران جامعه کشور های عرب در 2002 ابتکار صلح کشور های عرب را تأیید کرد. این ابتکار ایجاد دولت فلسطین در مرزهای سال 1967 با پایتخت در بیت المقدس را در نظر دارد و طلب می‌کند که به آوارگان فلسطینی ساکن سوریه ، اردن و لبنان طبق قطعنامه 194 شورای امنیت سازمان ملل متحد حق بازگشت به کشور خود اعطا شود. در عوض کشور های عرب موظف شدند توافقنامه های صلح با اسرائل منعقد کرده و مناسبات با آنرا عادی سازند.
پیشتر رکس تیلرسون وزیر خارجه آمریکا ضمن تفسیر مذاکرات دونالد ترامپ با سران فلسطین و اسرائیل ذکر کرد که رئیس جمهور آمریکا «گفته بود که وقت باز گشت به میز مذاکره رسیده و این نکته را چند بار تأکید کرده است».
در عین حال به گزارش روزنامه «الشرق الاوساط» عربی که به منابع خود استناد کرده دونالد ترامپ فهماند که همانا ابتکار عربی صلح باید شالوده حل اختلاف فلسطین و اسرائیل باشد. این نشریه نوشت که قرار است جیسون گرینبلات فرستاده ویژه رئیس جمهور آمریکا بر حل و فصل بر پایه این ابتکار اصرار خواهد ورزید.
تاتیانا نوسنکو کارمند علمی ارشد شعبه اسرائیل انستیتوی شرق شناسی مسکو به اسپوتنیک گفت که در شرایط کنونی حل اختلاف خاور نزدیک بعید به نظر می رسد. وی در ادامه گفت:
«رونالد لاودر رئیس کنگره جهانی یهودیان ایده صلح عربی را پیش می برد، او در زمان خود دوست نخست وزیر نتانیاهو بود و اما بخاطر نظر هایشان به چگونگی حل اختلاف، دوستی آن‌ها بهم خورد. دیگران اعلامیه های از نظر اول نویدبخشی را می‌کنند ولی کار بیش از سخنان پیش نمی رود. بعلاوه تجربه نشان می‌دهد که فقط در صورتی که همه طرف‌های درگیر ذیعلاقه باشند کار به پیش خواهد رفت.در حال حاضر ما شاهد این جریان نیستیم. پیشینیان ترامپ در کاخ سفید برای حل اختلاف توجه زیادی کرده بودند و برخوردشان به ابتکار عربی فرق زیادی نداشت، با وجود این اختلاف مخصوصاً در زمینه بهار عربی و بحران بعدی در سوریه در حال انجماد باقی ماند. لیکن گفته‌ها در باره لزوم رفع اختلاف گویای آن است که هنوز از این ایده بطور نهایی صرف نظر نکردند».
