به گفته قیرات عبدالرحمانوف، کارشناسان نظامی از وزارتخانه های دفاع سه کشور نیز در این کار حضور دارند.
وزیر امور خارجه قزاقستان افزود: «بخش های نظامی در این موضوع مشارکت دارند زیرا ما از یک جغرافیای مشخص و مناطق پرتنش بر روی نقشه و نیز ایجاد پست های نظارت و نقاط بازرسی در طول مناطق پرتنش صحبت می کنیم. همه می دانند که کار زیادی بر دوش کشورهای تضمین کننده آتش بس سوریه و کشورهای ذینفع است و همه طرفها در اجرای تفاهمی هستند و به همین دلیل توجه کردن به همه جزئیات برای اجرای این تفاهم ضروری و مهم است. یک سوال کاملا واضح مطرح می شود: چه کسی کنترل مناطق کاهش تنش ها را در دست خواهد گرفت و وظیفه پست‌های بازرسی را خواهد داشت؟»
در واقع، برای اجرای کامل وظایف تشریح شده در سند، کشورهای تضمین کننده آتش بس سوریه با مشکلات زیادی روبرو شدند. سرگی دمیدنکو، کارشناس ارشد در امور خاورمیانه و روابط بین الملل دانشکده علوم اجتماعی آکادمی اقتصاد ملی و مدیریت عمومی وابسته به دفتر ریاست جمهوری فدراسیون روسیه در گفتگو با «اسپوتنیک» خاطر نشان کرد که یکی از مشکلات این کشورها، رسیدن به اجماع و درک مشترک از واژه تروریست و غیرتروریست است.
وی تصریح کرد:
«در واقع، مشکلات بیش از آن است که بتوان فکرش را کرد. ترسیم نقشه های مناطق امن و ایجاد پست های بازرسی یک مساله فنی است. در واقع، بسیاری از مسایل حقوقی هنوز حل و فصل نشده اند، از جمله هنوز نتوانسته تصمیم بگیرند که کدام سازمان ها تروریستی و کدام یک غیرتروریستی هستند. در واقع روسیه یک نگاه به مساله دارد، ایران نگاه دیگر و حتی سوری ها به عنوان طرف سوم نگاه خود را دارند. ما در این موضوع تا حد زیادی با ترکیه، آمریکا و سایر متحدین آنها اختلاف نظر داریم.
یک موضوع مهم دیگر هم وجود دارد: اکثریت این گروهک های تکفیری چشم انداز حل و فصل درگیری های سوریه را از منظر خود نگاه می کنند. برای بسیاری از آنها هم بشار اسد و هم داعش را دشمن خود می دانند. اما مسئله اصلی در این است که گروهک های تروریستی به سرعت گسترش پیدا می کنند. لذا به نظر می رسد که تنظیم یک طرح مشترکی که منافع این مجموعه نیروهای سیاسی را تامین کند، در شرایط فعلی بسیار دشوار است، زیرا بحران سوریه مبنای اختلافات قومی و مذهبی دارد و برگزاری مذاکرات دارای چشم اندازهای بلند مدت بر همین پایه ناپایدار در شرایط کنونی غیر ممکن است.هر یک از گروهک های فعال یا تلفیق گروهک ها توافق را بهم می زنند. در عمل چندین مرتبه شاهد این کارشکنی بودیم و در آینده این داستان تکرار خواهد شد.
اختلافات قومی و دینی در سوریه وقتی به پایان می رسد که همه طرفین درگیر متوجه عدم دورنمایی این جنگ بشوند و به این درک برسند که هیچ یک از طرفین درگیری پیروز نخواهد شد. تنها بعد از رسیدن به این مرحله می توانیم یک طرح عملی و سازنده را تنظیم کنیم. وضعیت جنگی سوریه شبیه با جنگ داخلی لبنان است که از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ میلادی جریان داشت. جنگ داخلی در لبنان بدون هیچ نتیجه ای به پایان رسید و طرفین درگیر متوچه شدند که توانایی برای پیروزی اصلا ندارند. آن وقت پیمان طائف امضا شد و جنگ داخلی لبنان به پایان رسید. همین اتفاق در سوریه رخ خواهد داد. فعلا ظرفیت تخریب کننده این جنگ به پایان نرسیده است. نیروهای بین المللی نیز گروه های مختلف سوری را به سوی حل و فصل اختلاف در آینده سوق می دهند. این کار بسیار مهم و لازم است و باید ادامه پیدا کند. اما نمی توان گفت که به زودی در سویه صلح به دست می آید».
مصیب نعیمی، کارشناس ارشد مسایل خاورمیانه و جهان عرب، میدر مسئول روزنامه عربی زبان «الوفاق» ضمن گفتگو با «اسپوتنیک» بر اهمیت کار روی اجرای یادداشت تفاهم از سوی کارشناسان نظامی تاکید کرده و گفت:
