مقامات ژاپن تصمیم گرفتند دستورالعمل هشداردهی به شهروندان با کمک سیستم « J-Alert و Em-Net» در باره ضرورت تخلیه در صورت پرتاب موشک ها از سوی کره شمالی را احیا کنند. در عین حال اکثر ساکنان ژاپن از سناریوی نظامی در صورت بروز خطر از سوی کره شمالی حمایت می کنند. بعلاوه در ژاپن، در حال ساخت پناهگاه هستند و برای جنگ جهانی سوم آماده می شوند. یعنی در واقع همان کاری که آمریکایی ها در دوران « جنگ سرد» با اتحاد شوروی انجام دادند.
یه عقیده مورخان، جهان هرگز مثل زمان بحران کارائیب با خطر جنگ هسته ای روبرو نشده بود. از آن زمان تا کنون 55 سال گذشته است و جهانیان با نگرانی زیاد به پیشرفت اوضاع در شبه جزیره کره چشم دوخته اند. علت همان است: موشک ها. کیم جونگ اون رهبر کره شمالی، بارها اعلام کرده است که کشور کره شمالی به افزایش قدرت بالقوه هسته ای خود برای ضربه زدن به اهداف آمریکایی ادامه خواهد داد. یکی از موشک های بالستیکی که در روز 6 ماه مارس آزمایش شد تا 200 کیلومتری شبه جزیره ژاپنی « نوتو» پرواز کرد.
آیا آسیا با « بحران موشکی» روبرو خواهد شد؟ ولادیمیر یوسییف کارشناس نظامی نظر خود را در اینباره بیان کرده گفت: « آمریکا یکبار دیگر به تحریم کره شمالی دست زد. کره شمالی، در رژه نظامی، نمونه های تسلیحاتی را نشان داد که باعث نگرانی معینی در بین ژاپنی ها شد. از جمله موشک « ستاره قطبی —1» نشان داده شد که برای زیردرزیایی ها در نظر گرفته شده است. انواع مختلف موشک ها از نوع « موسودان». اما آنها برای ژاپن به اندازه موشک « ستاره قطبی» ایجاد خطر نمی کنند. بعلاوه ماکت موشک بالستیکی بین قاره ای از نوع « توپول — ام» نشان داده شد که در واقع موفقیت آشکار در طراحی فناوری موشکی — فضایی در زمینه آزمایشات هسته ای است. آری، موشک های کره شمالی هنوز بحدکافی پیشرفته نیست. اما هیچکس نمی تواند وجود آنها را نفی کند. موشک ها از نوع« ستاره قطبی —1» از ارتفاع 400 کیلومتری پرتاب شده است که به معنای برد شلیک 1000 کیلومتری است. این موضوع ژاپن را به خاطر امنیت خود نگران می سازد و حتی شاید به فکر ساخت بمب اتم خود بیاندازد. در چنین وضعیتی، هر نوع تحریک از سوی کره شمالی خطرناک است. آشکار است که کره شمالی برنامه هسته ای خود را تعطیل نخواهد کرد از اینرو زمان آن فرارسیده که در باره محدود کردن قدرت بالقوه هسته ای کره شمالی به توافق برسند. نه از بین بردن آن، بلکه محدودسازی آن تحت شرایط معینی که به عقب نشینی قابل توجهی بیانجامد. به عقیده من فقط از این راه می توان تشنج را کاهش داد».
هر چند عجیب به نظر می رسد، اما بحران هسته موشکی کارائیب، در آینده به تأمین ثبات جهانی کمک کرد. با اذهان به وضعیت شکننده جهان، واشنگتن و مسکو به اقدامات کنترل تسلیحات و تحکیم اطمینان متقابل گذار کردند. شاید لازم باشد بیاد آوریم چه کسی آن را نقض کرده است؟
