به گزارش « اسپوتیک» با استناد به مقاله منتشره در مجله « پژوهش های دارویی» ، پزشکان و متخصصان زیست شناس روسیه ذرات نانو از پروتئین و چربی ها درست کردند که در سلول های سرطانی نفوذ می کنند و برنامه « خودکشی» را در آن ها به کار می اندازند.
یوری ولادیمیروف از دانشگاه دولتی مسکو به نام « لومونوسف» در توضیح گفت: « این کارها باید با هدف ساخت داروی ضد سرطان نسل جدید ادامه یابد. مجموعه « سیت- کا.ال» اساس ان را تشکیل می دهد که در سلول های عادی و نرمال وجود دارد که از آن برای کار « آپوپتوز» استفاده می شود که توسط ارگانیزم تنظیم می گردد. قرار است وسیله رساندن ذرات نانو به سلول های سرطانی نیز طراحی شود».
در سال های اخیر متخصصان روش های کاملا جدید درمان سرطان را طراحی کردند که اساس آن ها را ذرات نانو ارگانیک و غیر ارگانیک تشکیل می دهد. در بعضی موارد از آن ها برای حذف غده سرطانی استفاده می شود که بصورت نوعی « طعمه» عمل می کنند که سلول های ایمنی و یا لیزر گرم کننده ذرات بسوی آن ها جلب می شود و سلول های سرطانی را می سوزانند.
در موارد دیگر ذرات نانو فقط مولکول های خطرناک را به غده سرطانی می رساند که کار آنها را محدود کرده و باعث کاهش «دز»ی می شود که برای نابودی کامل غده سرطان لازم است. ساختارهای محتلف ارگانیک ، سلولهای تقلیدکننده و ترکیبات غیرارگانیک ، « نامرئی» برای سیستم ایمنی بدن می توانند به عنوان این نوع ذرات نانویی وارد عمل بشوند.
ولادیمیروف و همکاران وی در دانشگاه، روش کاملا جدید مبارزه با سرطان با کمک ذرات نانویی را طراحی کردند که می تواند مجموعه خاص مولکول هایی را به سلول سرطانی برساند که بطور مستقیم باعث فعال شدن « آپوپتوز» — برنامه خودکشی سلولی — می شود.
عنصر اصلی آن « سیتوکروم» با کمی مولکول پروتئین است که « سیگنال» آسیب شدید « میتوکندری» سلول را ارسال می کند. این عنصر با یکسری دیگر از مولکول ها ادغام می شود و تقریبا تمام پروتئین ها و دیگر اجزاء سلول ها را متلاشی کرده و به مرگ آن می انجامد.
نتایج اولین آزمایشات نشان داد که برای تأثیرگذاری « آپوپتوز» یک مولکول دیگر ضروری است — چربی « کاردیولیپین» که دیواره ها و غشاء میتوکندری از مولکول آن ساخته شده است. در شرایط نرمال «کاردیولیپین» و «سیتوکروم»، « میتوکندری» را ترک نمی کنند و نفوذ آن ها به بخش های دیگر سلول باعث « آپوپتوز» می شود.
دانشمندان روسیه باتوجه به این نکته ذرات نانویی از مخلوط پروتئین و چربی ساختند و به تحقیق تأثیر آن ها بر سلول های مختلف سرطانی پرداختند. به گفته ولادیمیروف، اینگونه ذرات نانویی علاوه بر نابودی سلول های « نرمال» سرطانی، دیگر سلول های سرطانی را از بین می برد که شیمی درمانی و دیگر روش های مبارزه با آن ها بی تأثیر بوده اند. نکته جالب آن است که مولکول های جداگانه « کاردیولیپین» و سیتوکروم» چنین تأثیری نداشتند.
به عقیده متخصصان، این نکته می تواند با چند چیز در ارتباط باشد. اولا، احتمال آن می رود که مولکول های « سیتوکروم» بخودی خود نمی توانند وارد سلول شوند و « آپوپتوز» را فعال کنند. دوما، اینکه ترکیبی از آن ها یا « کاردیولیپین» بر طبق پژوهش های دانشمندان روسیه ، به پراکسید هیدروژن و دیگر روندها در داخل سلول می انجامد که می تواند باعث تسریع فرایند « خودکشی سلولی» شود.
در آینده نزدیک ، متخصصان قصد دارند به آزمایشات با ذرات نانو ادامه بدهند و به این درک برسند که چگونه می توان از آن ها برای درمان سرطان با تزریق آن به انسان یا حیوان استفاده کرد.
