به گزارش « اسپوتنیک» به نقل از مجله « Scientific Reports » جیمز کول دیرینه شناس بریتانیایی به محاسبه مقدار کالری در رژیم غذایی معمولی آدمخوارها پرداخت و به این نتیجه رسید که آدمخوارهای باستانی و کنونی نمی توانستند همنوع خود را فقط به خاطر اهداف غذایی نوش جان کنند.
محققان در سال های اخیر ثبوت زیادی دال بر اینکه اولین ساکنان اروپا می توانستند از گوشت دشمنان و یا هم قبیله ای های خود تغذیه کنند، جمع آوری کرده اند. به عنوان مثال، در سال گذشته، دیرینه شناسان به این نتیجه رسیدند که نئاندرتال های غار « ماریلاک» به دلیلی استخوان های مردگان را جمع می کردند و دست و پای آنها را می بریدند.
بهرحال این موضوعی برای بررسی و بحث است، زیرا بسیاری از محققان معتقدند که اینگونه کارها ممکن است بخشی از مراسم دفن و خاکسپاری باشد. چندی پیش، یوهانس کرائوس، دیرینه شناس و متخصص ژنتیک باستانی اولین ثبوت آدمخواری در بین قبیله نئاندرتال را کشف کرد. یک کوه بزرگ از استخوان های آدم ها با آثار « آماده سازی برای پخت» در یکی از غارهای شمال اسپانیا کشف شد.
جیمز کوئل دیرینه شناس از دانشگاه « برایتون» بریتانیا در صدد یافتن پاسخ به این سوال است که چرا نئاندرتال ها و « کرومانون» ها همنوعان خود را می خوردند — آیا فقط به عنوان یک ماده غذایی و یا به دلیل دیگری.
امروزه بسیاری از قبایل آدمخوارها در جزیره « گینه نو» و دیگر اقصی نقاط جهان فقط به دلیل مقاصد آیینی گوشت، مغز و دیگر قسمت های بدن انسان را می خورند و نه به دلیل کمبود غذا. بعید نیست که همین موضوع در بین نئاندرتال ها و « کرومانون» ها رسم بوده است.
محقق بریتانیایی با نمونه برداری از بافت های مختلف 4 داوطلب، مقدار پروتئین، چربی و کربن در این نمونه ها را محاسبه کرد و نوعی « نقشه ارزش های غذایی» برای بخش های مختلف بدن انسان را تهیه دید. وی با استفاده از آن، کالری معمولی غذایی برای انسان را محاسبه کرد و آن را با کالری مورد نیاز جانوران مقایسه کرد که باقیمانده آنها در غارهای آدمخوارها وجود داشت.
مطابق با محاسبات، کالری انسان در مقایسه با حیوان کمتر بود. بطور متوسط مرد بالغ « دارنده» حدود 32 هزار کالری بود که مقدار عادی برای جانوران به اندازه متوسط است — گوزن، گورکن و سگ آبی.
از سوی دیگر، خوک وحشی و دیگر جانوران سم دار و شاخ دار 20-10 هزار بار بیشتر کالری به شکارچی می دهد- از 200 هزار کالری برای اسب وحشی تا 980 هزار کالری برای گاو وحشی. کالری گوشت مامونت 100 هزار بار بیش از ماهیچه انسان و یا نئاندرتال بود. حتی با حساب چربی و مغز استخوان و دیگر بخش های قابل خوردن ، قبیله ای از 25 نئاندرتال می توانست گوشت و چربی یک انسان را طی نصف روز تمام کند ، درحالی که گوشت یک مامونت یا گاو وحشی و یا کرگدن وحشی می توانست غذای 10 روز و یا حتی یک ماه آنها را تأمین کند.
این نکات گواه آن است که نئاندرتال ها فقط به عنوان ماده غذایی آدم نمی خوردند- اینکار هم خطرناک و هم از نقطه نظر تأمین انرژی فایده ای کمتر از شکار «مگافونا» (نوی گاومیش دوران باستان) اروپا در دوران یخبندان داشت.
پس چرا نئاندرتال ها آدمخوار بودند؟ به عقیده کول ، آنها برای مقاصد آیینی و یا اهداف اجتماعی مثلا در مبارزه بر سر جایی در هرم قدرت آدم می خوردند و یا اینکه برای آنها فرقی نمی کرد گوشت مورد نیاز را از کجا تأمین کنند. آنها از گوشت هم قبیله ای های خود بعد از مرگشان استفاده می کردند و یا اگر به همنوع مرده ای برمی خوردند، گوشت او را نیز مصرف می کردند.
