به گزارش « اسپوتنیک» به نقل از مجله « ساینس» پوسته زمین که در شمال — غرب کانادا پیدا شد حاوی اثرات پوسته اولیه زمین است که 4 میلیارد سال پیش در زمان شکلگیری زمین در دیسک گازی منظومه شمسی وجود داشت.
ریچارد کارلسون از موسسسه علمی « کارنِگی» در واشنگتن آمریکا در این خصوص گفت: « کشف باقیمانده پوسته اولیه زمین برای ما کار ساده ای نبود. روش جدید اختراعی ما به یافتن اثرات آن در آن لایه های پوسته زمین کمک کرد که به دلیل اشکال متفاوت فعالیت زمین شناسی طی موجودیت سیاره زمین به« قدیمی ترین پوسته زمین» مبدل شده بود.
امروزه، زمین شناسان در باره زمانی بحث می کنند که در هسته زمین فراینده های تکتونیکی آغاز شد، اولین قاره های آن شکل گرفت و سپر مغناطیسی سیاره زمین که از زندگی روی زمین در مقابل پرتوهای فضایی و بادهای خورشیدی محافظت می کند.
در این رابطه نظر واحدی وجود ندارد. طی سال های اخیر، نظریه پردازان و زمین شناسان ثبوت زیادی به نفع این نطریه پیدا کردند که حرکت لایه های تکتونیکی عملا بعد از تولد زمین رخ داده است و یا تقریبا یک میلیارد سال پس از تولد آن. آثار میدان مغناطیسب باستانی در کریستال ها که 4 میلیارد سال قبل شکل گرفت ثبوت نظریه اول است و حقایق بیشمار زمین شناسی دیگر مرتبط با خصوصیات محلی که سنگ ها پیدا شدند، ثبوتی به نفع نظریه دوم است.
به عقیده کارلسون یافتن پاسخ این سوال فوق العاده دشوار است، زیرا تا این اواخر محققان فکر می کردند که هیچگونه اثری از پوسته اولیه روی زمین باقی نمانده است که 4 و نیم میلیارد سال قبل آن را پوشانده بود. اما حالا معلوم شد اینطور نیست.
کارلسون و جوناتان اونیل، همکار وی از دانشگاه « اوتاوا» (کانادا) به این نکته توجه کردند که پوسته اولیه برخلاف پوسته های بعدی می بایست یک وجه تمایز غیرعادی داشته باشد — تناسب خود ویژه سهم ایزوتوپ های نئودیم.
به گفته دانشمندان، در تمام سنگ های زمین مقدار کمی از دو ایزوتوپ نئودیم وجود دارد — نئودیم —142 و نئودیم — 144. تراکم نئودیم — 142 در سیستم خورشیدی اولیه در نتیجه از هم پاشی « ساماریوم-146» — عنصری فوق العاده بی ثبات، رخ داد. تمام آثار آن می بایست از سنگ های زمین تقریبا 500 میلیون سال پس از شکلگیری زمین از بین رفته باشد.
ساماریوم —146 در هسته زمین بطور نامنظمی پخش شده بود که به این دلیل محققان توانستند با مقایسه سهم نئودیم —142 و نئودیم —144 و ساماریوم با ثبات —147، بفهمند سنگ ها در زمان شکلگیری سیاره در کجا قرار داشتند. بطور کلی هر چه مقدار نئودیم-142 در سنگ ها کمتر بود آن ها در زمان شکلگیری زمین به سطح آن نزدیکتر بودند.
با توجه به این موضوع، محققان به آنالیز تراکم این ایزوتوپ ها در قدیمی ترین سنگ ها اما نه اولین سنگ های پوسته زمین پرداختند که در کانادا، گرینلند ، استرالیا ، آفریقای جنوبی و دیگر اقصی نقاط جهان وجود دارند. مشخص شد که همانا در شمال — غرب کانادا در حاشیه خلیج « گودزون» لایه های سنگی گرانیت و دیگر سنگ هایی پیدا شد که سهم نئودیم در آن ها با شاخص های پوسته اولیه زمین مطابقت دارد.
مطالعه و تحقیقات انجام شده در خصوص نمونه های این پوسته به یک نتیجه جالب انجامید-این نوع سنگ ها یک و نیم میلیارد سال پیش قبل از آنکه به هسته زمین منتقل شوند در سطح زمین قرار داشتند. بدین ترتیب حرکت تکتونیکی زمین می توانسته نه بلافاصله پس از شکلگیری زمین که اکثر محققان با این نظریه موافقند، صورت گرفته باشد. به عقیده کارلسون و اونیل، برای اینکه بتوان این نظریه را با حقایق مشخص به اثبات رساند، باید اطلاعات کاملتری از دیگر نقاط جهان جمع آوری کرد.
