به گفته اوزترک، این گرایش در نشاندادهای تورم و بیکاری و کاهش درآمد ملی منعکس می شود. وی آن سیستمی که رهبری ترکیه میخواهد پس از برگزاری رفراندوم در کشور خود معمول کند با لیبی قذافی و عراق صدام مقایسه کرده گفت که در پایه این سیستم «مین های ساعت شمار» قرار دارند و در نتیجه کشور ویران خواهد شد». اوزترک گفت:
«در اوت 2014 مردم ترکیه برای اولین بار رئیس جمهور خود را اننخاب کردند، پیشتر وی از سوی پارلمان انتخاب می شد. رئیس جمهور منتخب اعلام کرد که میخواهد دموکراسی پارلمانی در کشور را منحل کند و درواقع دوره حکومت ریاست جمهوری شروع شد. در حقیقت امر از همان زمان سیستم جدید حکومت شروع شد. من در تحقیقم سعی کردم آن فایده و یا ضرری را که شکل جدید حکومت برای اقتصاد ترکیه ببار آورده ارزیابی کنم».
اوزترک در باره گذار به دمکراسی کاملاً دیگر در 1946 صحبت کرده گفت:
«نظام حکومتی ترکیه تا 2014 زمان ریاست جمهوری دموکراتیک بود و در آن زمان در آمد ملی ترکیه هر سال به میزان 14 میلیارد دلار افزایش می یافت ولی پس از 2014 در دو سال گذشته در آمد ملی ما تقریباً 38 میلیارد دلار کاهش یافت. بیکاری تا 2016 به 770 هزار نفر افزایش یافت و تورم در طول 59 ماه دورقمی گردید. بدین طریق ما در طول حکومت ریاست جمهوری در برابر تورم ناتوان شدیم».
به گفته این پژوهشگر، سیستمی که رهبری ترکیه میخواهد پس از رفراندوم در کشور خود معمول کند با لیبی قذافی و عراق صدام قابل مقایسه است و در پایه آن «مین های ساعت شمار» کار گذاشته شده و در نتیجه کشور دستخوش تزلزلات اقتصادی — اجتماعی شده و محکوم به ویرانی است. اوزترک در پایان گفت:
«همه کشور های دارای حکومت تک نفره در نهایت امر قابلیت اداره را از دست داده و در گروه کشور های خارج از گود خاور نزدیک قرار گرفتند. در این کشور ها جنگ داخلی خانمان برانداز شروع شد. به برکت دموکراسی پالمانی که از 1946 در ترکیه موجود است اقتصاد این کشور در میان اقتصاد های کشور های گروه بیست قرار گرفت. اگر ترکیه به حکومت یک نفره رو بیاورد موفقیتهای پیشین خود از جمله در عرصه اقتصاد را از دست خواهد داد. برتری قانون به مخاطره خواهد افتاد و اقتصاد از قابلیت اداره محروم خواهد شد. الآن ترکیه در برابر این خطر قرار گرفته که میتواند به تونل تاریکی که پایان آن دیده نمیشود وارد گردد. برای جلوگیری از این کار باید از راه معمولی یعنی دموکراسی پارلمانی رفت. 8 کشور از 10 کشور پیشرفته جهان — کشور های دارای نظام دموکراتیک پارلمانی هستند».