به گزارش « اسپوتنیک» به نقل از روزنامه « سایت چاینا مورنینگ پست» چاپ هنگ کنگ، در چین روی طراحی موشک های قابل بازگشت کار می شود که قادر به رقابت با موشک های قابل استفاده کنونی « اسپیس ایکس» تاجر آمریکایی ایلون ماسک باشد. واسیلی کاشین کارشناس نظامی روسیه در مصاحبه با « اسپوتنیک» به تفسیر این خبر پرداخت.
پیداست در چین هنوز بطور نهایی در باره طرح موشک قابل بازگشت خود تصمیم نگرفته اند. یک نکته مشخص شده است و آن اینکه شِمای مورد استفاده در موشک « اسپیس ایکس» و فرود اولین پایه موشک پس از پرتاب به پایگاه زمینی با موتور ساخت داخل به عنوان یک طرح آینده دار در نظر گرفته نمی شود. چینی ها آن را زیاده از حد پیچیده می دانند و به مصرف بسیار زیاد سوخت و مقدار کم بار اشاره می کنند.
هم اکنون در جهان، طراحی موشک های قابل بازگشت به عنوان مهمترین جهت کاهش مخارج پرتاب موشک ها به مدار تلقی می شود. اما تجربه سفینه فضایی آمریکایی « شاتل» نشان داد که استفاده از اینگونه سفینه ها کار ساده ای نیست. سفینه « اسپیس شاتل» باعث کاهش قیمت حمل بار به فضا نشد. این سیستم نیاز به سرمایه زیادی داشت که به حساب دیگر برنامه ها تأمین می شد. نهایتا، آمریکا بدون سفینه فضایی ماند و اعزام فضانوردان آنها به ایستگاه بین المللی فضایی توسط روسیه انجام می شود.
سیستم فضایی قابل بازگشت فقط در صورتی با صرفه خواهد بود که بتوان از آن چندین بار استفاده کرد و تعمیر آن پس از هر بار بازگشت هزینه زیادی طلب نکند. سفینه « اسپیس ایکس» هنوز چنین امکانی را به نمایش نگذاشته است، حتی باوجود اینکه بازگشت اولین پایه موشک ممکن شده است.
اولین تلاش پرتاب موشک با استفاده مجدد از پایه اول « اسپیس ایکس» در آینده نزدیک انجام خواهد شد. اما فقط با پرتاب های مکرر و بازگشت موفق موشک و باصرفه بودن بهره برداری آن می توان در باره موفقیت این طرح صحبت کرد.
از اینرو برخورد بدبینانه چینی ها نسبت به این نظریه کاملا منطقی است. بعلاوه، فقط چینی ها در این رشته فعالیت نمی کنند. « روس کسموس» نیز اواسط سال 2016 میلادی از برنامه مشابهی صحبت کرد و بخش ویژه ای برای طراحی موشک های قابل بازگشت تأسیس کرد. احتمالا منظور احیای برنامه دهه 1990 « بایکال» است.
سفینه فضایی « بایکال» می بایست مانند موشک های حامل مجهز به بال هایی مانند بال هواپیما باشد. پس از پایان کار و جدا شدن از موشک، « بایکال» می بایست مثل هواپیمای معمولی به پرواز ادامه بدهد و در فرودگاه فرود آید. روسیه بر اساس برنامه فضایی شوروی که بر طبق آن سفینه قابل بازگشت « بوران» ساخته شد از تجربه معین طراحی سیستم های فضایی قابل بازگشت برخوردار است. سفینه فضایی « بوران» می توانست بطور اتوماتیک پرواز و در فرودگاه فرود آید.
به احتمال زیاد طراحی اینگونه سیستم می تواند یکی دیگر از جهات همکاری روسیه — چین شود. این امر در شرایطی که فضا جلوی چشمان ما مبدل به یکی از عرصه های رویارویی نظامی می شود، اهمیت بیشتری کسب می کند.
