حال برخی ممکن است سوال کنند خوب که چه؟
این بدین معنا است که هر چه قدر کشورهای وابسته به چتر حمایتی ایالت متحده با هم ائتلاف کنند توانمندی آنها افزایش نخواهد یافت چون در نهایت همان قدرت ایالات متحده است که پشت آنها می باشد. این بدین معنا نیست که ایالات متحده قدرتمند نیست اما به این معناست که ایالات متحده مجبور است جُر همه را بکشد، دقیقا همان صحبتی که آقای ترامپ مطرح می کند.
به این ترتیب ایالات متحده مجبور است جُر کشورهای عضو پیمان ناتو — اسرائیل — کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس — آمریکای لاتین — شرق آسیا و… را بکشد، هر چه قدر هم که قدرت داشته باشد این قدرت تقسیم گردد و پول مالیات دهندگان آمریکایی هدر رود.
هر تعداد از این کشورها کنار هم قرار گیرند قدرت آنها بیشتر می شود.
با این شرایط در حالی که اتحاد کشورهای وابسته به چتر حمایتی ایالات متحده ارزش افزوده ای ندارد اتحاد کشورهای وابسته به توانمندی خود می تواند ارزش افزوده بسیاری برای طرف های متحد ایجاد کند.
این ارزش افزوده فقط در راستای منافع نظامی نیست بلکه در راستای منافع اقتصادی — سیاسی — فرهنگی — اجتماعی و… هم هست.
مثلا اگر بلوک روسیه — ایران — چین — هند و… در آسیا را فقط در نظر بگیرید متوجه می شوید که همین چند کشور حدود نیمی از جمعیت جهان را در میان خود دارند و توانمندی اقتصادی آنها به خودی خود بگونه ای است که می تواند همه نیاز های شهروندان آنها را برآورده نماید. در مورد توانمندی نظامی آنها که نیاز به بحث نیست.
با این شرایط اینان می تواند یک بلوک قدرتمند تشکیل دهند که عموما وابسته به توانمندی خود است و می تواند با ارزش افزوده ای که هر کدام از اعضا به این بلوک وارد می کنند بخشی از نیاز بقیه اعضای بلوک را جبران نماید و مکمل یکدیگر باشند.
امروزه شرایط ایران و روسیه بگونه ای است که هر دو کشور در مقابل فشار های غرب و تحریم های ایالات متحده مبارزه می کنند و در موارد بسیاری در سطح جهان منافع مشترک دارند.
با وجود این منافع مشترک بدیهی است که نیاز به ائتلاف تنگاتنگ میان این دو کشور بیشتر می گردد.
ائتلاف ایران و روسیه نه فقط به نفع این دو کشور می باشد بلکه به نفع جهان هم هست.
ایالات متحده و همپیمانان وابسته به آن ائتلافی از 68 کشور جهان را دور هم جمع کردند اما طی شش سال نتوانستند با تروریسم در جهان مبارزه کنند و هر آنچه امروزه جهان از تروریسم شاهد است به دلیل ناکامی این ائتلاف است چون همه 67 کشور دیگر وابسته به ایالات متحده بودند و در واقع این ایالات متحده بود که مجبور بود بار دیگران را به دوش بکشد و اینان عملا مکمل توانمندی مجموعه نبودند بلکه به نوعی همه سربار بودند. از سوی دیگر ائتلاف ایران و روسیه طی دو سال اخیر توانست در نهایت منجر به شکست تروریسم در سوریه و در پی آن عراق گردد و اگر امروزه شاهد عقب نشینی تروریست ها در سوریه و عراق می باشیم به این دلیل است که ایران و روسیه نقش مکمل توانمندی یکدیگر را در سوریه بازی کردند.
ایالات متحده هم متوجه ماجرا شده و خود مستقیم بقیه متحدینش را کنار گذاشته و وارد ماجرا شده.
حال ائتلاف ایران و روسیه و پیوستن دیگر کشورهایی که وابسته به توانمندی ذاتی خود می باشند می تواند ائتلافی بوجود آورد که مشکلات جهان که بر اثر سردرگمی ایالات متحده به عنوان ابرقدرت جهانی بوجود آمده را حل کند.
