وقتی پدر یکی از دوستان فوت کرد ارثیه قابل توجهی را برای فرزندان خود به ارث گذاشت. این ارثیه هم میان خواهر و برادران باید تقسیم می شد. اولین اختلافی که میان خواهر و برادر ها افتاد این بود که کدام یک به دنبال کارهای انحصار وراثت و حل مشکلات اداری کار بروند. بعد اختلاف بر سر سهم دو برابری برادران نسبت به خواهران افتاد. علیرغم اینکه مقدار ارث آنقدر زیاد بود که هم خواهران و هم برادران می توانستند مبلغی را به دست آورند که برای به دست آوردن آن باید چند دوره عمر خود کار می کردند ولی برادران به هیچ وجه حاضر نبودند دیناری کمتر از ارث خود دریافت کنند و علیرغم اینکه موارد زیادی پیش آمد که ارث آنها تقسیم شود و هر کدام سهم خود را برداشت کند اما چون برادران اصرار داشتند مطمئن شوند سهم الارث آنها بیش از دو برابر خواهران است و نه کمتر همیشه ماجرای تقسیم ارث آنها به هم می خورد. در همین حیث و بیث هم برخی آمدند و مقدار زیادی از ارث اینان را با کلاهبرداری بالا کشیدند اما برادران فقط اصرار داشتند که اگر بنا است ارثی تقسیم شود دو برابر خواهران خود دریافت کنند. در نهایت یکی از برادران به دادگاه مراجعه و شکایت کرد و ترجیح داد ارث پدری به حراج گذاشته شود و به مراتب زیر قیمت روز فروش برود و تن پدر و مادرش در قبر بلرزد اما مطمئن باشد خواهرانش همان یک دوم سهم او را دریافت می کنند!
این برادر که مثلا مهندس است وفارغ التحصیل کشورهای اوروپایی می باشد هیچ وقت به خود زحمت نداده فکر کند که اگر خواهرانش یک ریال ضرر کنند وی دو ریال ضرر خواهد کرد و شاید اگر مقداری با خواهرانش مدارا می کرد به جای دو ریال مثلا یک شاهی ضرر می کرد و خوب این یک شاهی ضرر نه بر او تاثیر می داشت و نه جای دوری خواهد رفت، توی جیب خواهرهایش می رفت. اما متاسفانه علیرغم ادعای روشن فکری هنوز تفکر های جاهلیت در باطن وی بر منطق اش غلبه کرده.
ماجرای ایران و عربستان هم این روزها شبیه داستان همین خواهر و برادران شده. عربستان سعودی حاضراست دار و ندار خود را به آتش بزند. همه اموال خود را از دست بدهد فقط مطمئن باشد ایران سهم بیشتری از نفوذ در کشورهای اسلامی به دست نمی آورد.
البته ماجرا فقط رفتار عربستان نسبت به ایران نیست. سعودی ها مانند آن برادری که بالاتر در موردش صحبت کردیم حاضر هستند سرزمین و اموال خود را از دست دهند اما خواهران و برادران دیگرشان چیزی به دست نیاورند.
مثلا در ماجرای نفت زمانی که ایران در محاصره و تحریم بود و حدود یک ملیون بشکه نفت بیشتر نمی توانست صادر کند عربستان با غرق کردن بازار نفت قیمت را آنچنان پایین آورد که خود و همپیمانانش چند صد ملیارد دلار ضرر کردند اما تنها چیزی که برایش مهم بود این بود که مبادا کاهش تولید نفت ایران منجر به بهم ریختن و افزایش قیمت نفت شود و در نهایت کشورهای تحریم کننده ایران مجبور شوند دست از تحریم بردارند. اینان هیچ وقت به خود زحمت ندادند فکر کنند که اگر مثلا ایران که یک ملیون بشکه می فروشد یک دلار ضرر می کند عربستان که دوازده ملیون بشکه می فروخت دوازده دلار ضرر می کرد.
در ماجرای جنگ بر علیه یمن اگر جریان حوادث را پیگیری کنید می بینید "عبد ربه منصور هادی"، همان رئیس جمهوری مستعفی یمن که امروزه مورد حمایت عربستان و همپیمانانش است، مبلغ دو ملیارد دلار از عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی تقاضای قرض کرد تا اوضاع اقتصادی یمن را سر و سامان دهد و بحران اقتصادی را حل کند. در حالی که عربستان سعودی پیش از شروع بحران اقتصادی در یمن بنزین ارزان قیمت در اختیار این کشور قرار می داد اما وقتی که رئیس جمهوری منصوب عربستان با مشکلات اقتصادی مواجه شد به جای اینکه به تحویل بنزین ارزان قیمت ادامه دهد اقدام به تقاضای قیمت بازار جهانی بنزین کرد و در واقع همین رفتار عربستان سعودی بود که منجر شد منصور هادی استعفا دهد و انصار الله جهت جلوگیری از فروپاشی مملکت حکومت را در اختیار بگیرند. همه این ماجرا ها را می توانید در اینترنت و روزنامه ها و رسانه های وقت پیگیری کنید.
وقتی منصور هادی استفعا داد و دولت وی سقوط کرد تازه سعودی ها دست به کار شدند و در نهایت با یمنی ها درگیر شدند.
برآورد شده که تا به حال عربستان سعودی بصورت مستقیم حدود بیش از یکصد ملیارد دلار برای جنگ یمن هزینه کرده و ملیاردها دلار دیگر برای بستن دهان جامعه جهانی و سازمان ملل بصورت غیر مستقیم هزینه کرده.
خوب اگر همان روز اول دو ملیار دلار قرض را به منصور هادی می دادند برایشان به صرفه تر نبود؟
اگر به عقب تر برگردیم اختلاف صدام حسین با عربستان سعودی و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بر سر چه بود؟
وقتی که انقلاب اسلامی در ایرن پیروز شد عربستان سعودی و دیگر کشورهای عرب حوزه خلیج فارس عراق را تشویق کردند به ایران حمله کند و ایران را نابود کند و تعهد نمودند همه هزینه های جنگ را تامین کنند.
در پایان وقتی صدام موفق نشد بر ایران پیروز شود و شکست خورد اینان وی را ملامت کردند که چرا به جنگ ادامه نداد و وی را تحت فشار قرار دادند تا شش ملیار دلار از بدهی های عراق به این کشورهای را پرداخت کند و صدام حسین اصرار داشت که این بدهی ها هم جزو هزینه های جنگ بوده و اینان تعهد کرده اند که هزینه های جنگ را تامین کنند.
خوب ماجرای حمله به کویت پیش آمد و عربستان سعودی مجبور شد چندصد ملیارد دلار هزینه کند ، طبق گفته آقای ترامپ هزینه جنگ عراق بالغ بر یک هزار و دویست ملیارد دلار بوده که بخش بزرگی از آن را عرب ها پرداخت کرده اند وبقیه اش را باید پرداخت کنند! حال هزینه های جانی و بحران های جهانی و تروریستی که در پی این ماجرا به وجود آمد به کنار.
خوب اگر عربستان سعودی و همپیمانانش گذشت می کردند برایشان بهتر نبود؟
امروزه هم عربستان سعودی هنوز همان روند قبلی را ادامه می دهد.
همزمان با سفر ملک سلمان به شرق آسیا که چند صد ملیارد دلار تعهدات برای عربستان سعودی ایجاد کرده پسر وی شاهزاده محمد بن سلمان به ایالات متحده سفر کرده و حد اقل دویست ملیارد دلار تعهد برای این کشور ایجاد نبوده. قبل از آن هم عربستان سعودی در قبال کشورهای اوروپایی و دیگر کشورها چند صد ملیارد دلار تعهدات برای خود ایجاد کرد، فقط برای اینکه این کشورها بر علیه ایران موضع بگیرند.
من همه نمونه ها را بصورت نمونه های مالی مطرح کردم تا برای همه ملموس باشد که چه قدر دارد ضرر می کند، گویند مشت نمونه خروار، روی زمین هم عربستان سعودی در همه زمینه ها به همین نسبت در مقابل رقبای خود مخصوصا ایران ضرر می کند.
خوب اگر اینان به جای این هزینه ها اقدام به حل مشکلات خود با ایرانی ها و کوتاه آمدن بر سر برخی ماجراها می نمودند، آیا بیشتر به نفع آنها و ملت عربستان نبود؟
