در مقاله منتشره در مجله « بیولوژی کنونی» آمده است: اسفنج های نابینای دریایی مقاوم ترین جانوران روی زمین هستند — آنها تمام دوران نابودی چانوران و گیاهان را از سر گذراندند و « احیاکنندگان» اصلی اکوسیستم تحریب شده سیاره زمین بودند.
جوزف بوتینگ از موزه ملی « ول» « کاردیف» بریتانیا در این خصوص گفت: « علت مقاوم بودن اسفنج های دریایی در آن است که آنها می توانند در اختلاف زیاد دما و مقدار بسیار کم اکسیژن به زندگی خود ادامه بدهند. آنها از ذرات ارگانیک در آب تغذیه می کنند که با از بین رفتن موجودات دیگر مقدار آن در آب افزایش می یابد».
دانشمندان در تاریخ زندگی روی زمین 5 « آخرالزمان» را مشخص کرده اند. آخرین آنها — انقراض کرتاسه، پالوئوژن — تقریبا 65 میلیون و 500 هزار سال قبل اتفاق افتاد که باعث نابودی دایناسورها و دیگر انواع آبزیان بزرگ و موجودات عظیم الجثه در خشکی شد. فرض می شود که هر یک از این رویدادها انفجار تکاملی را بهمراه داشته است — گسترش سریع انواع موجوداتی که زنده مانده اند و افزایش رشد آنها و اشتغال خلاء های اکولوژیکی.
انقراض دوم « اردویسین»- Ordovician- دومین انقراض قوی در تاریخ سیاره زمین تقریبا 443 میلیون سال پیش رخ داد و باعث نابودی 85 درصد انواع جانوران و 60 درصد انواع آبزیان بی مهره شد. بیش از همه دوکفه ای ها (نوعی صدف دو کفه) و مرجان ها نابود شدند که در بعضی موارد تنوع آن ها تا دو سوم کاهش یافت. آشکارا افت غلظت گاز دی اکسید کربن در آتسمفر زمین و بروز سرما، پیامد آن بوده است.
به گفته بوتینگ، تصورات ما در باره انقراض جانوران و گیاهان ناقص است، زیرا انواع موجودات آن دوران تقریبا در روی زمین وجود ندارد. تنها لایه شناخته شده آن دوران ، 20 سال پیش در اراضی آفریقای جنوبی بصورت لایه هایی در سطح خاک با باقیمانده جانوران کشف شد و ما چیزی در باره تغییرات در عمق آب ها نمی دانیم.
بوتینگ و همکارانش اولین ثبوت از این نوع را با کشف « گورستان» ارگانیزم های زیر آبی باستانی بدست آوردند و توانستند انواع موجودات دوران « اردویسین» را در جنوب — شرق چین در « جیسیان» حفاری کنند. عملا تمام خاک چین در احاطه دریاهای کم عمق قرار داشت که آن را به تعداد زیادی جزایر کوچک و بزرگ تقسیم کرده بود.
در دوره انقراض « اردویسین» ، این دریا مطابق با حفاری های محققان، به معنای واقعی کلمه پوشیده از جنگلی از اسفنج های دریایی بود. محققان توانستند آن ها را در جنگل های بامبو (خیزران) چین کنونی پیدا کنند. لایه بزرگی به درازای 10 کیلومتر مملو از باقیمانده اسفنج های دریایی است که انواع آن ها بر طبق محاسبات اولیه بیش از 100 نوع اسفنج دریایی است.
نکته جالب آن است که در این رسوبات هم اسفنج های کوچک و هم بزرگ وجود دارد که یک چیز غیر عادی برای انقراض عمومی در دوره های زمانی پس از آن است. پیداست، اسفنج ها خیلی سریع پس از فاجعه رخ داده احیا شدند و جای خالی اکولوژیکی را پر کردند. در مواردی، تنوع آن ها در این رسوبات بیشتر از انواعی است که در دریاهای کنونی جهان وجود دارد.
اسفنج ها یگانه موجودات دریاهای آن دوران نبودند- علاوه بر باقیمانده های آن ها، متخصصان توانستند در « جیسیان» چین، تکه هایی از صدف « مائوتیلوس» و اثرات پوسته« عقرب کاراپاس» و حلزون را پیدا کنند.
به عقیده محققان، این نوع تنوع اسفنج ها اشاره ای به آن است که آن ها صدها ها میلیون سال است نقش «مهندسان» اصلی اکو سیستم زمین ، حفظ ثبات آن و احیای آن پس از انقراض را ایفا می کنند. احتمال آن می رود که فاجعه هسته ای و یا انقراض همه گیر به آن انجامد که نه سوسک ها و موش ها، بلکه « اسفنج های دریایی» زنده بمانند. آنها در دریاهای زمین اکثریت را تشکیل خواهند داد تا بتوانند اکو سیستم زمین را برای ششمین بار احیا کنند.
