متخصصان اعصاب سوئیس «چیپ» جدیدی را اختراع کردند که به معنی واقعی کلمه خواندن افکار شخص مفلوج پس از تصادفات رانندگی و یا بیماری های سخت را ممکن می سازد. مقاله آنها در مجله PLOS Biology منتشر شده است.
نیلز بیربائومر Niels Bierbaumer از دانشگاه « توبینگن» (آلمان) در این خصوص گفت: « این نتیجه شگفت آور نحقیقات انجام شده تئوری خود مرا رد می کند که بر طبق آن یک آدم کاملا فلج با « سندروم انسانِ به دام افتاده» در واقع قادر است با دنیای خارج ارتباط برقرار کند. آزمایشات ما ثابت کردند که هر 4 داوطلب توانستند به سوالات شخصی که ما از آنها پرسیدیم فقط با استفاده از نیروی فکر پاسخ بدهند. اگر بتوانیم این نتیجه را تکرار کنیم ، خواهیم توانست قدرت بیان را به اشخاصی برگردانیم که فلج هستند.
در درون خود
باصطلاح « سندروم انسان به دام افتاده» آخرین مرحله پیشرفت بیماری های معین اختلال عصبی — اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی و یا « بیماری استیون هوکینگ» و آسیب های مختلف مغز، مسمومیت و یا زیاده روی در مصرف دارو- است. در صورت پیشرفت این نوع بیماری، شخص ارتباط خود با دنیای خارج را از دست می دهد و دیگر نمی تواند از عضلات خود استفاده کند، از جمله از عضلات تنفسی که به علت آسیب به نرون های حرکتی در مغز و نخاع ، هدایت آنها غیرممکن شده است.
بطور کلی « سندروم انسان به دام افتاده» شبیه حالت « کوما» ست که بسیاری از متخصصان علوم اعصاب از جمله بیربائومر چون فکر می کردند، افراد کاملا فلج اصولا فاقد فعالیت فکری هستند تصمیم گرفتند به رفع این مسأله بپردازند.
متخصصان با انجام آزمایشاتی با 4 داوطلب در آخرین مرحله پیشرفت اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی، سعی کردند بفهمند، آیا می توان با استفاده از « چیپ های نرونی» و « اینتر فیس» «مغز کامیپوتری» با این نوع بیماران ارتباط برقرار کرد. این سیستم بطور مستقیم سیگنال های مغز را محاسبه کرده و آن ها را به زبان قابل فهم کامپیوتری برمی گرداند.
دانشمندان از دو دستگاه استفاده کردند — MRI که بر کار بخش های مختلف قشر و لایه های عمیق مغز نظارت می کرد و اسکتروسکوپ مادون قرمز که نسبتا یک دستگاه جدید علمی است که نظارت بر سطح فعالیت گروه های جداگانه سلول های عصبی در رابطه با مقدار اکسیژن دریافتی را ممکن می سازد.
نوری در آخر تونل
زیست شناسان آمریکایی به میمون یاد دادند دست های مجازی را هدایت کند: متخصصان در جریان آزمایش، « آواتار» خود را مجبور کردند دستهایش را روی دو شی ء گرد بگذارد که روی مونیتور کامپیوتر نمایان شد — ابتدا با استفاده از جویستیک و سپس با کمک نیروی فکر.
به گفته دانشمندان، بدن انسان برای پرتو های حرارتی با طول موج 900-700 نانومتر شفاف است، اما هموگلوبین که مهمترین ناقل اکسیژن به خون است آن را می بلعد. از اینرو هر چه اکسیژن مصرفی سلول بیشتر باشد و آن را از گلبول های قرمز دریافت کند برای دستگاه مذکور « تیره تر» خواهد بود.
چند سال پیش، گروه دیگری از دانشمندان با نظارت بر مغز افراد سالم مشخص کردند که غلظت هموگلوبین در زمان پاسخ به سوالات ساده بشکل قابل پیش بینی تغییر می کند: در زمان پاسخ مثبت « بله» سهم آن در مغز افزایش می یابد و در صورت پاسخ منفی « خیر» یا به همان اندازه باقی می ماند و یا کاهش می یابد. دانشمندان با توجه به این ایده برنامه ای را ساختند که اینگونه سیگنال ها را به پاسخ های « بله» و «خیر» برمی گرداند.
آزمایش این سیستم نه چندان پیچیده از تمام انتظارات دانشمندان فراتر رفت- 4 شخص فلج که با موافقت قیم های آنها در این آزمایش شرکت کردند بطور کلی بشکل صحیحی زن و شوهر و خویشاوندان خود را با پاسخ به سوالات شخصی شناختند و یکی از مردان حتی ازدواج دخترش با ماریو — دوست پسر او — را ممنوع کرد.
شمای آزمایش
آنچه بیش از همه باعث تعجب دانشمندان شد این بود که شرکت کنندگان آزمایشات بطورکلی راضی بودند که هنوز زنده اند، هر چند زندگی تعدادی از آنها فقط با کمک دستگاه تنفس مصنوعی ممکن بود.
ثبوت اینکه حتی افراد مبتلا به چنین بیماری هایی خواهان ادامه زندگی هستند و معاشرت با افرادی مثل خودشان باعث تسریع تحقیقات در این عرصه خواهد شد، به توسعه دستگاه هایی خواهد انجامید که به این نوع بیماران کمک خواهد کرد بطور مستقل حرکت کنند و حرف بزنند.
