تا به حال چین ذفقط یک باتیسکاف سرنشیندار داشت که در 2012 به عمق 7062 متر رسید. دستگاه بدون سرنشین «هایدو — 1» متعلق به آکادمی آن کشور، در اوت 2016 به عمق 10767 متر رفت.
چین همراه با آمریکا، روسیه، فرانسه و ژاپن از میان 5 کشوری است که قادر به ساخت دستگاه هایی است که می‌توانند به ژرفای بیش از 6 هزار متر برسند. طرحریزی زیردریایی های تک نفره در چین در سال‌های 1980 شروع شد و از سال‌های 1990 با حضور روسیه بود. در ضمن ساخت باتیسکاف تک نفره، نتیجه پیاده شدن برنامه تولید زیردریایی تک نفره برای اعماق 7 هزار متری بود. این برنامه را شرکت کشتی سازی چین و انستیتو ی مرکزی بنام آکادمیسین کریلوف روسیه و کارخانه کشتی سازی بالتیک با حمایت وزارت علم و فناوری چین و وزارت آموزش و پرورش و علم روسیه در سال‌های 2000 پیاده کردند. روسیه در تولید این کشتی‌های زیر آبی سرنشیدار برای عمق 6 هزار متر و در طرحریزی کشتی‌های متفاوت بدون سرنشین به چین کمک کرد.
چین فناوری های تولید زیردریایی تک نفره ویژه عمق زیاد را یکی از برتری‌های خود دانسته و آن‌ها وارد برنامه توسعه علمی — فنی «طرح 863 » شدند. پیشرفت تولید این کشتی ها بنا به چند علت اهمیت دارد. آن‌ها حیثیت ملی کشور را بالا برده و اجازه می‌دهند کشور در انجام پژوهش های جدید و تجسس ذخایر در کف دریا امکانات داشته باشد و بعلاوه از اهمیت نظامی برخوردار است.
مسلماً حالا اعماق پایینتر از چند صد متر دریا ها کمتر قابل دسترس نظامیان هستند. اتحاد شوروی در سال‌های 1980 زیردریایی پروژه 685 «پلاونیک» تولید کرده که می توانست به ژرفای تا 1200 متر برسد. ولی این کشتی در 1989 سانحه دیده و نابود شد. در حال حاضر ناوگان روسیه مجهز به باصطلاح ایستگاه های اتمی زیرآبی АС-12 است که می‌توانند به عمق 3000 و شاید 6000 متر برسند. آن‌ها دارای «دست مصنوعی» بوده و می‌توانند در کف دریا کارهای مفید انجام دهند. این دستگاه‌ها را زیردریایی های اتمی بزرگ روسی БС-64 «پودمسکوویه» وБС-411 «اورنبورگ» حمل می کنند.
با این دستگاه‌ها می‌توان مواصلات زیر آبی را منهدم کرد و یا به کابل ها وصل شده و شنود کرد یا سامانه های زیرآبی رصد زیردریایی ها از قبیل SOSUS را تخریب کرد.
آمریکا هم دارای کشتی یک نفره زیرآبی برای انجام کار های ویژه است. این دستگاه‌ها را زیردریایی های نوع Jimmy Carter و Seawolf حمل می کنند. آماده سازی چین برای آقایی در اقیانوس آرام ایجاب خواهد کرد که آن کشور در تولید کشتی‌های زیرآبی نظامی سرمایه‌گذاری های هنگفتی بکند. تجربه لازم برای کار های زیرآبی آتی ممکن است در جریان تولید دستگاه‌های مربوطه با مقاصد علمی و اقتصادی اندوخته شود.
