اسرار متروی مسکو

متروی مسکو  شامل 13 خط و 203 ایستگاه است و یکی از بزرگترین متروهای جهان به حساب می اید.  برای پایتخت روسیه مترو در ساعات شلوغی رفت و آمد واقعا وسیله نقلیه  دارای اهمیت حیاتی است.

 هفتم نوامبر سال 1931 میلادی  در زمان حکومت یوسف استالین، ساخت متروی مسکو آغاز شد. انجام تزیینات داخل ایستگاه های مترو به بهترین  نقاشان اتحاد شوروی  محول شد.  در سال  1935 میلادی  اولین  بخش مترو به بهره برداری رسید و در سال 1939 میلادی 22 ایستگاه در متروی مسکو  کار می کرد.

 

هم اکنون متروی مسکو از 13 خط و 203 ایستگاه تشکیل شده است.  طول کل  خطوط مترو  حدود 340 کیلومتر است. بیش از 5 هزار  قطار در متروی مسکو  کار می کنند.در ساعات شلوغی  فاصله بین حرکت قطارها 90 ثانیه است.  سالانه حدود  2 میلیارد  و 400 میلیون نفر از متروی مسکو استفاده می کنند. متروی مسکو روزانه  7 میلیون نفر را حمل و نقل می کند.  اشخاصی که می خواهند بموقع سر کار برسند می دانند که تنها وسیله مطمئن حمل و نقل، متروست. تمام قطارهای مترو مجهز به «وای — فای» هستند.  به این دلیل بسیاری از مسافران می توانند در مترو  در راه رسیدن به  محل کار،  به کارهای اداری خود رسیدگی کنند.

برای  کار بی وقفه این  سیستم حمل و نقل که همیشه بدون تعطیلی  باید کار کند،  تمام اجزاء آن باید  بطور منظم کنترل شود و  در صورت ضرورت تعمیر و یا تعویض شود.  این کارها شبها و یا در باصطلاح «  اوقات فنی» انجام می شود.  در چنین مواقعی  بخش جداگانه ای از  خطوط معین مترو  از کار می افتد  تا تعمیرکاران بتوانند کارهای ضروری تعمیر خطوط را به انجام برسانند.

 خبرنگار « اسپوتنیک» برای آشنایی  با این روند در زمان یکی از « اوقات فنی»  در ایستگاه « سوکولنیکی» — یکی از قدیمی ترین ایستگاه های مترو  — با کار تعمیرکاران مترو آشنا شد. ایستگاه « سوکولنیکی» در  سال 1935 به بهره برداری رسید و یکی از زیباترین ایستگاه ها به حساب می آید.

برای انجام کارهای  پیشگیری از بروز حوادث، بخش  مرکزی  این خط به مدت 26 ساعت بسته شد.  1300 نفر از کارگران و متخصصان مترو در کارهای پیشگیری و بازرسی خط شرکت کردند.  طی این مدت بیش از 11 کیلومتر  از این خط مورد بازرسی دقیق قرار گرفت  و بیش از هزار  جزء  جداگانه عوض شد.  با کمک  دستگاه  فشار بالا،  2500 کیلومتر ریل در ایستگاه مورد نظر  پاکسازی شد.

کار تشخیص معایب  توسط  دستگاه ها و وسیله  ویژه ای  به انجام می رسد که مترو به آن مجهز است. این دستگاه با سرعت  تا 70 کیلومتر در  ساعت  ریل ها را بررسی می کند  تا معایب آنها را مشخص ساخته و  تشخیص بدهد آیا آن ها نیاز به تعمیر و یا تعویض دارند یا خیر. 10 کارگر  در  این وسیله  فنی قرار دارند.  گاهی این کار حتی بطور شبانه روزی انجام می شود.  برای کار راحت کارگران در این وسیله  نقلیه فنی  آشپرخانه و جای استراحت وجود دارد.

در حالی که  این نوع وسیله نقلیه تشخیص  برای حرکت به برق نیاز دارد،  هم اکنون مدل های پیشرفته مدرنی وجود دارند که  می توانند بطور اتوماتیک کار کنند.  این وسیله مجهز به دو  موتور دیزلی و باک 200 لیتری  سوخت است و قادر است  بی وقفه در هفت شیفت به مدت 6 ساعت کار کند.  به گفته یکی از کارمندان مترو این یک وسیله نقلیه فنی منحصربفرد است.

پله برقی یکی دیگر از  اجزاء مهم متروست.  بعضی از آنها فوق العاده عمیق و دراز هستند.  به عنوان مثال، درازای پله برقی ایستگاه « پارک پیروزی» — که درازترین پله برقی جهان است — 130 متر است.  این ایستگاه 84 متر زیر  زمین کشیده شده است و  عمیق ترین  ایستگاه متروی مسکو می باشد.  به دلیل  مسافران زیاد مترو، پله برقی مترو باید  بطور منظم بررسی  و تعمیر شود.  پله برقی های  نسل آخر،  برای مسافران امن تر  و 40 درصد کمتر انرژی برق مصرف می کنند.

برای رسیدن مسافران به  مقصد خود بموقع و  امن  و تمیز، قطارها و ایستگاه های مترو باید  همیشه تمیز نگه داشته شوند. یکبار در ماه  دیوارهای  تمام ایستگاه های مترو  با مایعات ویژه شستشو، تمیز می شوند.  به گفته یکی از  کارگران تمام شب صرف اینکار می شود.  کف ایستگاه ها هر روز شسته می شود.

 مسافران نباید روز بعد  لکه های کثیف اثر پا را بر کف ایستگاه های  مترو مشاهده کنند.  بسیاری از ایستگاه های  مترو مسکو  که سالها پیش ساخته شده اند مزین به مجسمه ها و عناصر تزیینی مختلف هستند که تمیز کردن  آنها کار  سختی است.