همچنین این آزمایش ها به کل سیستم عدم گسترش سلاح هسته ای و فناوری های موشکی ضربه شدید وارد کرده و امکان می‌دهد در باره نقشه های آتی پاکستان در رشته هسته ای نتایج معیینی گرفته شود
ایجاد عنصر دریایی نیرو های هسته ای بوسیله پاکستان مطابق نمونه هند در طول وقت مدید مورد بحث قرار می گرفت. حالا روشن است که پیشرفت طرح هندی ایجاد نیروی هسته ای استراتژیک دریا پایه ناگزیر به ساخت عنصر مشابه در پاکستان نیز منجر می شود. این در حالی است که اگر نیاز هند به این‌گونه نیرو قابل توجیه است این احتیاج برای پاکستان مشکوک می باشد.
وضعیت دو کشور یک سان نیست. هند در پیشرفت نیرو های هسته ای خود مدت‌ها است که پاکستان را عامل خطر ندانسته بلکه بعنوان منبع خطر به چین می نگرد. چین نه تنها به برکت قدرت بیشتر صنایع خود بلکه به خاطر وضع جغرافیایی اش قدرت بیشتر از هند دارد. حتی موشک های چینی دارای برد کوتاه مستقر شده در تبت می‌توانند تا مراکز سیاسی و اقتصادی هند برسند و ضربه ایراد کنند.
موشک های بالیستیک میان برد DF-21 چین رایج در آن کشور می‌توانند از تبت به سراسر خاک هند بجز بخش جنوبی هندوستان برسند. موشک های کم تعداد هندی برای تخریب هدف‌های استراتژیک در چین باید برد به مراتب بیشتری داشته باشند. از این رو تمایل هند به تولید سلاح هسته ای دریا پای بروی پلاتفورم های حفاظت شده قابل فهم است. از سوی دیگر پیشبرد مجتمع های موشکی سیار زمین پایه، به پاکستان امکان می‌داد که برای دادن ضربه جوابیه به دشمن تضمین بالا داشته، آن هم با مخارج حد اکثر.
با این حال پاکستان تصمیم گرفت به اعمال هند واکنش مشابهی نشان دهد. موشک های هسته ای بالدار آن پرتاب شده از زیردریایی های چندمنظوره، یک جایگزین ارزان زیردریایی های اتمی مجهز به موشک های بالیستیک است. از قرار معلوم موشک های بالدار قرار داده شده در زیردریایی ها برای پاکستان فقط گام اول خواهد بود. موشک های بالدار وسیله مطمئن حمل سلاح هسته ای نیست زیرا زمان رسیدن آن ها به هدف زیاد است و برای پدافند هوایی گزندپذیر می باشند. برد 450 کیلومتری «بابور 3 » امکان تخریب تنها شهرهای ساحلی را می‌دهد ولی شاید بر این برد افزوده خواهد شد.
اتنظار می‌رود که پاکستان تلاش خواهد کرد موشک های بالبستیک دریاپایه را نیز مستقر کند. هر چند که گاه بگاه این شایعات ظاهر می‌شود که پاکستان می‌خواهد با کمک چین زیردریایی های اتمی تهیه کند این اطلاع مشکوک به نظر می رسد. اطلاعی درباره اینکه پاکستان سعی می‌کند موشک های بالیستیک را در داخل زیردریایی های ویژه غیر اتمی از قبیل نوع 629 شوروی جا دهد، بیشتر مقرون به حقیقت است.
این امر شایان توجه است که هم اینک این سامانه مرکب از زیردریایی موشکی غیر اتمی و موشک بالیستیک در کره شمالی در دست آزمایش است، کشوری که پاکستان با آن در رشته اتمی همکاری طولانی دارد. ظاهر شدن عنصر دریاپایه نرو های هسته ای در دست دو قدرت بسیار بزرگ جنوب آسیا، ناگزیر به مسابقه تسلیحات دریایی با جلب ممکنه چین و آمریکا — کشور های خارج از منظقه، خواهد انجامید.
