آیت الله هاشمی رفسنجانی پس از عمری مجاهدت و تلاش در مسیر آرمان های انقلاب اسلامی پس از تشدید عارضه قلب و انتقال به بیمارستان شهدای تجریش و به رغم تلاش تیم های پزشکی در سن 82 سالگی دار فانی را وداع گفت.
حسین مرعشی، از نزدیکان آقای هاشمی به تسنیم گفته است که "متاسفانه تلاش پزشکان برای احیای مجدد او بی‌نتیجه ماند."
او از موسسان "جامعه روحانیت مبارز" در سال ۱۳۵۶ بود که بعد از پیروزی انقلاب، به موثرترین تشکل سیاسی روحانیون محافظه کار ایران تبدیل شد و تا هنگام مرگ در آن عضویت داشت. آقای هاشمی رفسنجانی در آستانه پیروزی انقلاب از طرف آیت الله خمینی به عضویت در "شورای انقلاب" برگزیده شد و تا زمان انحلال این شورا در ۱۳۵۹، از موثرترین اعضای آن بود.
هاشمی رفسنجانی در خرداد ۱۳۶۷، از سوی رهبر وقت به سمت "جانشین فرمانده کل قوا" منصوب شد که در این سمت، فرماندهان ارشد ارتش و سپاه، به طور مستقیم زیر نظر او فعالیت می‌کردند. یک ماه و نیم بعد از انتصاب خود به این سمت، رهبر وقت را به پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت متقاعد کرد که به جنگ هشت ساله ایران و عراق منجر شد.
او بعد از درگذشت آیت الله خمینی در خرداد ۱۳۶۸ و در جلسه مجلس خبرگان رهبری، در انتخاب علی خامنه‌ای به سمت رهبر جایگزین نقش اصلی را ایفا کرد.
وی در انتخابات ۱۳۶۸ به سمت ریاست جمهوری رسید و بعد از آن از سوی رهبر وقت به ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب شد. آقای هاشمی رفسنجانی، با وجود تمام اختلافاتی که در سال‌های بعد با آیت الله خامنه‌ای پیدا کرد، تا زمان در گذشت خود ریاست این مجمع را بر عهده داشت.
در دوران ریاست جمهوری او بازسازی اقتصاد ایران پس از جنگ با عراق را به عنوان اولویت اصلی دولت خود اعلام کرد. اکبر هاشمی رفسنجانی، در سال ۱۳۷۲ برای دومین بار به مقام ریاست جمهوری رسید. در دوره دوم ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی، اختلاف میان او و جناح محافظه کار ایران به تدریج افزایش یافت که نشانه آن، افزایش انتقادات رسانه‌های نشریات این جناح علیه دولت وقت و اعتراضات خیابانی گروه‌های لباس شخصی مورد حمایت سپاه پاسداران علیه سیاست‌های فرهنگی دولت بود.
در ادامه اختلافات هاشمی رفسنجانی و جناح محافظه کار، او در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۷۶ از محمد خاتمی کاندیدای اصلاح طلبان حمایت کرد که در خرداد ماه همان سال در انتخابات پیروز شد.
