در واقع التهاب و شوک های وارده از مناظرات انتخاباتی میان نامزدهای انتخاباتی از دو حزب دمکرات و جمهوری خواه به خیابان ها و شهرهای آمریکا سرایت کرد و درگیری ها از شکل اعتراضی و تجمعاتی برای نشان دادن خواسته ها و تقاضاها با گسترش دامنه ها و حدود تا جایی پیش رفت که به درخواست هایی رادیکال مبنی بر جدایی و استقلال در ایالت هایی چون کالیفرنیا انجامیده است.
در واقع چالش های ایجادی و بوجود آمده از پَسِ انتخابات در آمریکا، شامل موضع گیری های حزبی و مقامات سیاسی در ایالات متحده آمریکا نیز شد. بطوریکه درگیری ها و اختلافات میان کاندیداهای ریاست جمهوری در آمریکا بعد از پیروزی ترامپ شکل سیاسی تر بخود گرفت و به رویارویی او با کاخ سفید و دولت مستجل موجود در آن به ریاست اوباما انجامید. بطوریکه می توان نمود این رفتارها را در اختلاف نظرهای میان ترامپ و اوباما دید. به عبارتی عملکردهای اعتراضی ترامپ به تصمیمات و اقدامات اوباما نمونه واضح و مبرهن از همین دوگانگی ها و تناقص ها در نزد مقامات سیاسی در آمریکا است.
این اختلاف دیدگاه ها تا اندازه ای است که ترامپ رئیس‌جمهور منتخب آمریکا اعلام کرده است که بلافاصله پس از به عهده گرفتن زمام امور در کاخ سفید، بسیاری از دستورهای دولت قبلی خود را لغو خواهد کرد. بطوریکه وی گفته است الغاء این قوانین تنها در یک موضوع نخواهد بود بلکه چندین موضوع بسیار مهم را شامل خواهد شد. گستره توجه ترامپ مبنی بر غیر ضروری بودن آنها و تصمیم وی به الغاء قوانینی که وضع آنها مربوط به دولت اوباما است موجب شده است که اوباما از کنگره بخواهد طرح بیمه ای اوباما کر را به هر نحوی که شده است حفظ کنند.
دامنه این اختلاف نظرها، نحوه مواجهه ترامپ و اوباما با روسیه و پوتین را نیز در بر میگیرد. بطوریکه تلاش های اوباما به عنوان رییس جمهور روبه پایان آمریکا در رابطه با روسیه را باید اوج این اختلافات درونی در عرصه سیاست خارجی آمریکا دانست. چرا که از نظر ترامپ پوتین یک دوست واقعی است در حالی اوباما او را دشمن قلمداد می کند. به عبارتی اتخاذ تصمیمات بر علیه روسیه توسط اوباما از کوشش برای وضع تحریم های جدید تا اخراج دیپلمات های روسی به دستور باراک اوباما رییس جمهور آمریکا از آن کشور که به گفته واشنگتن در واکنش به آنچه موج حملات هکری روسها علیه نهادها و شخصیت های سیاسی آمریکا در زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در این کشور است با واکنش از سوی ترامپ و نزدیکان وی همراه شده است. در واقع آنها با نامتناسب خواندن این تحریم‌های آمریکا علیه روسیه به نوعی این عملکرد اوباما را مورد اعتراض خود قرار داده اند که نماینگر شکاف اساسی میان مقامات و صاحبمنصبان در آمریکا و نحوه برخورد آنها با تحولات و مناسبات در عرصه بین المللی و اولویت های آنها است.
هر چند عدم استفاده از اقدام تلافی جویانه از سوی ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه در پی اخراج دیپلمات های روسیه از آمریکا به دستور اوباما، اقداماتی دوراندیشانه و معقولانه بود که به تحقیر اوباما و سیاست های دولت وی و نظام روبه افول آمریکا انجامید اما آنچه در این باره مهم به نظر می رسد انعکاس جهانی این تصمیم پوتین بود که عملاً پیش گرفتن این سیاست و منش روشی از عملکرد موضوعی مبنی بر این که وی در انتظار آن است که دونالد ترامپ نامزد پیروز در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به کاخ سفید بیاید تا در مورد آینده روابط دو کشور نظر خود را اعلام کند دال بر این واقعیت است که از نظر پوتین، دولت اوباما از هیچ تلاشی برای بدتر کردن روابط دوجانبه در مدت اندک باقی مانده از ریاست جمهوری اش کوتاهی نمی کند.
در همین حال نباید فراموش کرد که علیرغم عدم موضع گیری تلافی جویانه از سوی روسیه با درایت پوتین، وی تاکید کرد روسیه حق اتخاذ تدابیر تلافی جویانه را برای خود محفوظ می داند و روابط روسیه — آمریکا بر اساس سیاست دونالد ترامپ برقرار خواهد شد. از سوی دیگر روسیه با تاکید بر این موضوع که تصمیمات اخیر دولت آمریکا انتقام پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری است این اقدام بغض آلود آمریکایی ها تنش درونی با دامنه سازی بیرونی اعلام کرد که به دنبال مقصر جلوه دادن های صوری با پیامدهای بی اعتبارانه است، می باشند.
بهر حال با توجه به فضای بی اعتمادی بوجود آمده میان مردم و دولتمردان در آمریکا از یکسو و تخریب های سیاسی و سیاستی از اهداف، برنامه ها، اولویت ها و حتی هویتی از شخصیت ذاتی افراد با ویژگی های شغلی، علایق و رنگ پوست تا مورد تمسخرقرار دادن همدیگر، همگی حاکی از واقعیت ساختاری نظام آمریکایی رو به زوال است که شکست سیاست های آمریکا و نظام و نظم آمریکایی را گوشزد می کند. شکست هایی که هم از درون نظام سیاسی این کشور (تحولات بعد انتخابات در این کشور که به آنها اشاره شد) و هم در ورای مرزهای این کشور در عرصه جهانی با روسیه بویژه در منطقه خاورمیانه (شکست تروریست های تکفیری در سوریه و عراق) و همچنین بدبینی ها و عدم اعتماد جهانی به آمریکا و حتی آغاز تنش با چین نمونه های بارزی از آنهاست.
