بطوریکه از نکات مورد اهمیت در این باره برانگیختن و همسو سازی در تمرکز توجهات عمومی و جهانی به فعالیت های ساختاری و سازمانی از ساخت و سازهای شهرک سازی از طریق اولویت های رسانه ای در این زمینه است. فلذا آنچه که در این زمینه مورد غفلت همگانی بعد از تصویب قطعنامه مذکور هم در سطح جهانی و هم در جهان اسلام و منطقه ای واقع شده است بی توجهی به اتفاقات سازمان یافته اسرائيل در درون سرزمینهای اشغالی است. به عبارتی عدول از وضعیت و شرایط تحمیلی بست یافته ازعملکرد اسرائيل از سیاست های سلبی آنها که شامل محاصره غزه، وضعیت اسرا، سرکوب و بازداشت ها در کرانه باختری و پیگیری پروژه های مبنی بر تکمیل سیاست های غاصبانه در قدس در کنار ایجاد بحران سازی های مصنوعی با تشدید تنش ها در منطقه است را نباید در سایه تصویب قطعنامه مذکور قرار داد و از آن غافل شد. بطوریکه در راستای واکنش های ایجابیِ جهانی در محکومیت اعمال اسرائيل درباره شهرک سازی، اگر تصویب قطعنامه مذکور را پیروزی جهانی بر رژیم نامشروع و مطالبات غاصبانه آنها در فلسطین اشغالی بدانیم عدم واکنش جهانیان و حتی سازمان ملل و مدعیان غربی شورای امنیت به جهت گیری سلبی رژیم اسرائيل مبنی بر عدم رعایت قطعنامه مذکور و حتی تشدید تلاش ها برای تسریع در روند شهرک سازی ها را باید شکستی غمبار و ناامید کننده دانست که بر نمایشی بودن جریان شکل گرفته از تصویب این قطعنامه در شورای امنیت دلالت کرده و حکایت می کند. نمایشی که تنها پرده ای از عدم اعتماد به غربی ها و آنچه به آن حکم می کنند، می باشد.
در این راستا برای حصول به ریشه ها و بنیادهای مبنایی در علت یابی تصویب قطعنامه مزبور ذکر این مهم حیاتی است که موضع گیری های اخیر غربی ها در شورای امنیت را روشن سازد. در واقع باید اذعان کرد که گسترش مقاومت و نضج گرایشات و عملیات های استشهادی و شهادت طلبانه توسط فلسطینی ها در راستای احقاق حقوقشان در سراسر فلسطین از نواز غزه تا کرانه باختری و قدس موجب شده است تا گزینه دیگری جز تصویب قطعنامه نمایشی فعلی علیه اسرائيل پیش روی اعضای غربی شورای امنیت وجود نداشته باشد. بطوریکه گستره گسترش یافته از آزادسازی سرزمین های اشغالی در میان فلسطینیان از هر طیف و گروه سیاسی، بن بست سیاسی از جبهه گیری را در نزد غربی ها در شورای امنیت بر علیه اقدامات زیاده خواهانه اسرائيل (نه خود اسرائيل و یا اقدامات ظالمانه دیگر آن ها در سرزمین های اشغالی)را بهمراه داشته است از سوی دیگر نیز با بررسی ابعاد اقدام به رای ممتنع ایالات متحده آمریکا به قطعنامه مذکور است که می توان از آن به نام یک سنت شکنی تاکتیکی برای حصول به اهداف استرتژیک کلان تر تاریخی در این باره یاد کرد.
در واقع این باره این احتمال وجود دارد که ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای غربی با برنامه از پیش تعیین شده با همکاری و آگاهی اسرائيل به این اقدام دست زده باشند تا در فرآیند آتی به اصطلاح صلح بتوانند دست بالا را گرفته و در تحمیل مطالبات اسرائيل به فلسطینی ها موفق تر عمل کنند. به عبارتی اقدام فعلی در تصویب قطعنامه بر علیه اسرائيل در موضوع محکومیت شهرک سازی خواهد توانست رضایت و همراهی فلسطینی ها، کشورهای عربی و حتی اسلامی را برای غربی ها در حمایت از اسرائيل به ارمغان آورد و این همان هدفی است که اسرائيل و حامیان جهانی و غربی آنها همواره آن را دنبال کرده اند. بطوریکه مفروض احتمالی در این رابطه، استفاده از تدلیس دیپلماتیک به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف تاریخی با انحراف از کانون مطالبات حقه فلسطینی ها از طریق اهداف پی ریزی شده است. از این رو است که در پی تصویب قطعنامه شورای امنیت و رای ممتنع آمریکا به آن و واکنش مقامات اسرائيل یی نسبت به این قطعنامه و موضع آمریکا در این رابطه بود که مقامات کاخ سفید ضمن حمایت از این اقدام خود از فراهم کردن بستر مساعد برای بازگشت به مذاکرات جدی و معنادار و همکاری از سوی دو طرف فلسطینی- اسرائيل یی با جامعه جهانی سخن گفتند. با این حال بدنبال تحلیل موضوع مذکور و در ذیل مفروضات مطروحی بیان شده، التفات به نکات دیگر نیز خواهد توانست بر جنبه های تکمیلی موضوع مورد بحث بیفزاید. لهذا در چرخش از نگاه های سلبی به سمت دیدگاه ایجابی و مثبت از موضوع تصویب قطعنامه مذکور باید به نکاتی چند اشاره کرد.
بطوریکه می توان ادعا کرد این قطعنامه تنها یک پیروزی معنوی برای فلسطین و جهان اسلام و کشورهای اسلامی نیست بلکه شرکت دادن تمامی جهان در نظارت بر فعالیت‌های شهرک‌سازی اسرائيل و مبارزه با آن را شامل می شود. از سوی دیگر اثرات این روند شکل گرفته از تصویب قطعنامه در جهان اسلام را نیز نباید کم جلوه داد و باید از آن به نحوه بهینه ای سود برد. بنحویکه این قطعنامه در جهان اسلام می تواند در قالب یک عامل و یا هدف واحد، نقش حیات بخشی را در همسویی و ایجاد هماهنگی و هارمونی را ایفا کند. به بیانی دیگر با توجه به وضعیت ایجاد شده مذکور می توان این ادعا را کرد که حمایت از مردم فلسطین و قدس، توانایی، قابلیت و ظرفیت تبدیل شدن مجدد به عنصر وحدت بخش جهان اسلام را دارا بوده و در خود دارد. بهرحال باید توجه داشت قطعنامه اخیر شورای امنیت سازمان ملل برعلیه شهرک سازی رژیم اسرائيل یی و دادن رای ممتنع آمریکا به آن با هر نوع نگرش از مثبت یا منفی، ایجابی یا سلبی، تحول ساز یا تحمیل باور حاوی یک نکته مهم و دارای اهمیت فراوان است و آن الزام آور نبودن این قطعنامه و فقدان اجماع و توافق در باره آن از سوی مقامات و صاحب منصبان در ایالات متحده آمریکا است. بطوریکه ترامپ علاوه بر درخواست از اوباما در راستای وتوی این قطعنامه قبل از تشکیل نشست شورای امنیت برای به رای گذاشتن آن، با تصویب این قطعنامه با «ناعادلانه» خواندن آن و تشبیه آن به ظلم برعلیه رژیم اسرائيل یی، مدعی شده است که این اقدام «مذاکرات به اصطلاح صلح»را به خطر مواجه می کند و ادامه آن را مشکل روبرو خواهد کرد.
در نهایت با توجه به تمامی مفروضات بیان شده در این یادداشت باید در جمع بندی از تمامی آنچه که بیان شد گفت که کشورهای اسلامی باید با در نظر گرفتن جوانب و حواشی موجود و شکل گرفته از جریان تصویب قطعنامه مذکور و بررسی آن در احتیاط کامل به موضع گیری در این باره بپردازند. در واقع کشورهای اسلامی همانگونه که ازقطعنامه شورای امنیت در محکومیت شهرک سازی رژیم اسرائيل یی استقبال و آن را تاریخی خوانده اند، بدون تعجیل از اتخاذ تصمیم در این باره، باید منافع فلسطینی ها و جهان اسلام را در صدر اولویت های خود قرار داده و مد نظر قرار دهند. بطوریکه حمایت یکپارچه کشورهای اسلامی از قطعنامه ضد شهرک سازی رژیم اسرائيل یی در شورای امنیت کوچکترین اقدامی است که باید در این راستا انجام دهند و اکنون زمان آن فرا رسیده است که بر رسالت واحد خود در حمایت از مردم مظلوم فلسطین یکصدا و همدرد و همپیمان باشند و به دور از هرگونه تنش و تضاد ایدئولوژیکی به پیگیری های دیپلماتیک حقوق فلسطینی ها در مجامع عمومی بین المللی مانند سازمان ملل بپردازند.
ممکن است عقاید نویسندگان مقالات با سیاست های اسپوتنیک مطابقت نداشته باشد.
