انستیتوی روسیه ژئوشیمی و شیمی تحلیلی به نام « ورنادسکی» بطور سنتی در تمام پروژه های مطالعه ساختار دیگر سیارات منظومه شمسی شرکت داشت. در قرن گذشته، متخصصان این انستیتو در ساخت دستگاه ها برای مطالعه ماه از جمله دستگاه « فوبوس — خاک» شرکت داشتند.
اریک علیموف مدیر موسسه، در باره شرکت انستیتو در برنامه جدید مطالعه و تسخیر ماه گفت: « امروزه ماه، در واقع یکی دیگر از قاره های ناشناخته زمین است و رسیدن به آن آسان تر از رسیدن کلمبو به قاره آمریکا در زمان خود است. ماه برای ما به عنوان پایگاه فضایی آینده لازم است. با در نظرداشت تحقیقات آینده فضای کیهانی ، نمی توان همه چیز را از زمین ارسال کرد. این کار را می توان از کره ماه به انجام رساند: طبیعت یک « دژ فضایی» خوب در اختیار ما گذاشته است. اما برای اینکه پرتاب از ماه موثر باشد باید تولید در آنجا را سازماندهی کرد. اجزاء سنگین موشک و سوخت را باید در کره ما تولید کرد. منابع برای انجام این کارها در کره ماه وجود دارد. ما اتوماتیک کردن کارها را یاد گرفته ایم. از اینرو می توان کارخانه اتوماتیک بدون دخالت انسان را در کره ماه ساخت. از زمین می توان فقط اجزائی را به آنجا رساند که شرایط برای ساخت آنها در کره ماه مناسب نخواهد بود: نوعی لوازم الکترونیک و یا دستگاه های کنترل. وزن آنها زیاد نیست، اما بدنه تیتانی 50 تنی را می توان بطور اتوماتیک در کره ماه ساخت. هم اکنون از چاپگرهای سه بعدی برخورداریم و انرژی هم کافی خواهد بود. روی ماه باتری های خورشیدی برای تأمین انرژی و راه اندازی کارخانه ها کافی خواهد بود».
بطور منظم این جمله را می شنویم که: آمریکایی ها به ماه رفتند، آنهم سالها پیش. این قمر ماه زیاد مورد مطالعه قرار گرفته است و حالا اجرای طرح های مریخ مهم تر است. با توجه به این نظریه، آیا توجه به ماه صحیح است؟
متخصص روسیه گفت: « به عقیده من، قبل از پرواز به مریخ، باید پایگاهی در کره ماه ایجاد کرد. زیرا حالا نیز می توان گروهی را به مریخ فرستاد که یک پرواز قهرمانانه خواهد بود و ریسک و خطر زیادی دربر خواهد داشت. این را نمی توان پیشرفت نامید. پیشروی گام به گام منطقی تر است: ابتدا باید در ماه پایگاه فضایی ایجاد کرد.از آنجا می توان پروازهای بین سیاره ای را سازماندهی کرد. جالب آن است که همین امروز می توان این طرح را اجرا کرد! این یک آرزو نیست، واقعیتی است که می توان به آن رسید».
