اعضای شورای امنیت سازمان ملل به اتفاق آراء به برقراری تحریم های جدید در رابطه با کره شمالی رأی دادند. این تحریم ها در جواب به آزمایش هسته ای وضع می شوند که پیونگ یانگ در سپتامبر سال جاری به انجام رساند و پنجمین آزمایش هسته ای بود که با نقض قطعنامه سازمان ملل انجام شده است.
وقتی تحریم های قبلی نتیجه ای نداشتند آیا تحریم های کنونی موثر خواهند بود، ؟
کنستانتین آسمولوف کارمند ارشد مرکز تحقیقات کره انستیتوی خاور دور در مصاحبه با رادیو « اسپوتنیک» در این خصوص اظهار نظر نمود.
« چندی پیش سفری به کره شمالی داشتم و عواقب تحریم ها را مشاهده نکردم. بر عکس سطح زندگی در کره شمالی بالاتر می رود. این در حالی است که کره شمالی اعلام کرد مقدمات برنامه سلاح هسته ای را به پایان رسانده است. از اینرو تشدید تحریم ها فقط زمانی می تواند بر کره شمالی تأثیر بگذارد که مبدل به محاصره واقعی اقتصادی کره شمالی بشود. اما در اینصورت چنین اقدامی نه تحریم، بلکه تلاش مشخصی جهت نابودی رژیم کره شمالی خواهد بود. آری، در واقع کره شمالی قطعنامه سازمان ملل را نقض کرده است و سیستم بین المللی عدم گسترش سلاح هسته ای را مختل میکند. در روسیه بخوبی این موضوع را درک می کنند، زیرا روسیه به عنوان ابرقدرت هسته ای و عضو دائمی کمیته شورای امنیت باید از منافع سازمان ملل به عنوان یک ساختار دفاع کند. از اینرو قطعنامه جدید به افزایش سطح مسئولیت پیونگ یانگ فرا میخواند. هر چند روش برقراری تحریم ها به نظر من، تا کنون نتیجه ای ببار نیاورده است و در آینده منجر به بی ثباتی اوضاع در شبه جزیره کره خواهد شد…»
نمی توان با کمک تحریم به تغییر موضع پیونگ یانگ در خصوص سلاح هسته ای دست یافت. پرفسور انستیتوی دولتی روابط بین الملل مسکو در این خصوص گفت: «انزوای کشور بدون شک شدت می گیرد. اما نمی توان با وضع تحریم ها به تغییر موضع کره شمالی در رابطه با سلاح هسته ای دست یافت. احتمالا، در جواب، آنها یک آزمایش دیگر انجام خواهند داد تا نشان بدهند که اینگونه اقدامات اهمیتی برای آنها ندارد. از اینرو فکر می کنم قطعنامه کنونی شورای امنیت سازمان ملل و تحریم ها آخرین اقدامات از این نوع نخواهند بود. تا زمانی که فرایند مذاکرات آغاز شود و راه سازش یافت شود، بعید است تحریم ها نتیجه دلخواه را ببار آورند. هر چند ترامپ به عنوان یک عامل مهم و آغاز کار دولت جدید آمریکا در ماه های آینده ممکن است خیلی چیزها را تغییر بدهد. فعلا معلوم نیست این تغییرات در چه جهت خواهد بود ، اما برخورد جدیدی در رابطه با کره شمالی ممکن است…»
اینبار مدت طولانی صرف تهیه تحریم ها شد. به عقیده گئورگی تولورای ، موضع آمریکا باعث طولانی شدن این روند شد که سعی کرد بطور یکجانبه گزینه مفید فقط برای آمریکا و نادیده گرفتن منافع مسکو را « به کرسی بنشاند».
« حق با روسیه بود که در وضع تحریم ها شتاب بخرج نداد و سعی کرد تمام پیامدهای منفی محتمل بررسی شوند. با دقت زیاد به این قطعنامه برخورد شد و از نمونه قطعنامه پیشین که باعث توقف عملا تمام پروژه های مشترک روسیه — کره شمالی شد، جلوگیری شد. البته به غیر از پروژه «راجین» که بسختی پیاده می شود و به دلیل تحریم ها سودی ببار نمی آورد. همانا به این دلیل روسیه در خصوص تحریم های جدید احتیاط زیادی بخرج می دهد. بعلاوه، قطعنامه قبلی که با زحمت زیاد به تصویب رسید چندان رعایت نمی شود. به عنوان مثال، چین به جای کاهش، واردات ذغال سنگ از کره شمالی را افزایش داد. در قطعنامه کنونی ، بخش اعظم مفادی که آمریکایی ها سعی کردند در آن شامل کنند، چین به همراه روسیه موفق شدند مانع از ثبت آنها شوند. به عنوان مثال، برای روسیه بحث در باره ممنوعیت استفاده از نیروی کار کره شمالی مهم بود. هم اکنون بسیاری از شهروندان کره شمالی در خاور دور روسیه کار می کنند و به حساب استانداردهای کره شمالی دستمزد خوبی دریافت میکنند. البته قابل درک است که به شکل مالیات بخشی از آن را به دولت میدهند. آمریکا می خواست که به محاصره کره شمالی دست یابد…»
اما بعضی از تحلیلگران این خواست آمریکا را شوخی بیش ندانستند و متذکر شدند که آمریکا احتمالا با این کار می خواسته یکبار دیگر اهالی کره شمالی و چینی ها را تنبیه کند، تا به این ترتیب مناسبات بین چین و کره شمالی وخیم شود. زیرا موافقت چین با قطعنامه سختگیرانه بطور اتوماتیک به معنای وخامت مناسبت بین پکن و پیونگ یانگ خواهد بود.
