ترکیه به عنوان مبارزه با تروریست ها و تامین امنیت خود به خاک سوریه لشکر کشی کرد تا از چهارچوب های قوانین بین المللی که به همه کشورها حق دفاع از امنیت خود را می دهد استفاده کند، اما امروزه آشکار شد که هدف ترکیه تامین امنیت خود نیست بلکه سرنگونی دولتی که رسما عضو سازمان ملل است، یعنی هدف اشغال یک کشور همسایه می باشد.
با این شرایط هم از لحاظ قوانین و مقررات و شرایط بین المللی وهم از لحاظ محلی ارتش ترکیه در سوریه به عنوان یک ارتش اشغالگر شناخته می شود با با آن مانند نیرویی اشغالگر برخورد می گردد.
البته این سخنان آقای اردوغان که با سخنان قبلی شخص وی و مقامات عالیرتبه ترکیه در تضاد است برای تحلیلگران منطقه نوبر به حساب نمی آید. همه می دانند که ترکیه از دیر باز چشم طمع به حلب و موصل داشته و دارد و آقای اردوغان آرزوی بازگرداندن خلافت عثمانی را در سر می پروراند.
بر کسی پوشیده نیست دلیل این سخنان آقای اردوغان ناکامی در ورود ارتش ترکیه به جنگ در موصل و همچنین شکست های پی در پی نیروهای نظامی وابسته به ترکیه در حلب است، که خشم وی را نیز بر انگیخته.
آقای اردوغان احساس می کند که با آزاد سازی حلب و موصل همه آرزوهای وی بر باد خواهد رفت و سالها سرمایه گذاری و شطرنج بازی سیاسی ترکیه بی نتیجه خواهد ماند.
هیچ کس نمی تواند انکار کند زمانی که آقای اردوغان قدرت را در ترکیه به دست گرفت ترکیه کشوری رو به ورشکستگی بود و وی توانست این کشور را به یک کشور قدرتمند اقتصادی تبدیل کند.
بزرگترین دلیل موفقیت آقای اردوغان در این راستا روابط دوستانه ای بود که با کشورهای همسایه خود برقرار کرد و همین روابط منجر به آن گشت که ترکیه به عنوان پایگاه داد و ستد منطقه تبدیل گردد.
شاید برخی به یاد داشته باشند، زمانی آقای اردوغان ناهار را با آقای بشار الاسد در دمشق می خورد و شام را خانوادگی با هم در استانبول می خوردند.
غافل از اینکه سر همان میزی که با هم نان و نمک می خوردند آقای اردوغان در حال توطئه چینی برای بشار الاسد بود.
بشار الاسد هم برای اینکه حسن نیت خود را به ترکیه ثابت کند از آقای عبد الله اوجلان فرمانده حزب کارگران ترکیه پ ک ک خواست سوریه را ترک کند، امری که زمینه بازداشت وی توسط سازمان های اطلاعاتی ترکیه را فراهم کرد.
موفقیت های اقتصادی و سیاسی آن زمان برای فردی بلند پرواز مانند آقای اردوغان بسیار کم به حساب می آمد و با پیروزی اخوان المسلمین در شمال آفریقا وی متصور بود که دیگر زمان آن رسیده که رهبری جهان اسلام را در اختیار بگیرد و خلافت عثمانی را مجددا بر پا کند به همین دلیل هم بر سرنگونی دولت سوریه توسط اخوان المسلمین سرمایه گذاری کرد.
وقتی که ترکیه متوجه شد اخوان المسلمین در سوریه آنقدر توانمندی و مقبولیت ندارند که دولت مرکزی را سرنگون کنند به تزریق نیرو و تسلیحات روی آورد و اوضاع سوریه به این که امروز می بینیم کشیده شد.
البته در این راستا کشورهای عربی هم با ترکیه هم دست بودند ولی همه می دانند که اگر ترکیه نبود کار تروریست ها سالها پیش تمام شده بود چون همسایه جنوبی سوریه یعنی اردن در حد و قواره ای نیست که بتواند تهدیدی برای سوریه به وجود بیاورد.
امروزه ترکیه با تمام همسایگان خود روابطی متشنج دارد. اتحادیه اوروپا هم با زبان بی زبانی ترکیه را طرد کرده. داخل ترکیه رو به انفجار می باشد و دولت راهی جز فرار به جلو ندارد.
دولت ترکیه می داند که مشکل اصلی زمانی شروع خواهد شد که دولت های سوریه و عراق کل سرزمین های خود را از تروریست ها پس بگیرند و سلطه دولت مرکزی بر کل سرزمینشان را برقرار کنند.
در آن زمان بسیاری از همین گروه های مسلح که دست پرورده ترکیه هستند به سمت ترکیه فرار خواهد کرد و ترکیه مجبور است اینان را بپذیرد یا اینکه همه را به عنوان تروریست قتل عام کند.
قطعا اینان چالشی بسیار مشکل ساز برای امنیت ترکیه ایجاد خواهند کرد.
مضاف بر این قطعا هم حکومت ها و هم مردم کشورهای همسایه مخصوصا عراق و سوریه که طی سالهای اخیر مصیبت های بسیار از طرف سیاست های ترکیه متحمل شدند به فکر انتقام جویی خواهند افتاد و اوجلان ها را در خاک خود پناه خواهند داد تا تلافی سیاست های آقای اردوغان را در بیاورند.
با افزایش فشار های دولت آقای اردوغان بر طرفداران آقای گولن ومخالفین غیر مسلح احتمال اینکه اینان دست به اسلحه ببرند خیلی زیاد است از سوی دیگر سرکوب کرد ها و علوی ها در ترکیه هم اینان را به سمت حمل اسلحه سوق می دهد.
با این شرایط تاریک هیچ بعید نیست که اینبار نوبت ترکیه باشد که با جنگ داخلی و تروریست ها دست و پنجه نرم خواهد کرد و با توجه به برخوردی که پس از کودتای نافرجام آقای اردوغان با نیروهای مسلح و نیروهای مدنی ترکیه انجام داد هیچ معلوم نیست که واکنش این نیروها در این شرایط چه گونه خواهد بود.
شاید تنها راه برای آقای اردوغان فرار به جلو باشد و این جلو اینبار سوریه است، اما شاید این بهترین راه برای ترکیه نباشد.
