حسن روحانی رئیس جمهوری ایران عضو شورای دولتی و وزیر دفاع چین را به حضور پذیرفت. ناظران این را علامت آن دانستند که تماس های نظامی دو کشور در تحکیم اعتماد سیاسی از اولویت برخوردار است. انعقاد توافقنامه در باره تعمیق روابط نظامی میان دو کشور ها همین نکته را تأیید می کند. سرلشگر محمد باقری رئیس ستاد کل نیرو های مسلح ایران به وزیر چینی برگزاری رزمایش مشترک دو کشور را پیشنهاد کرد
ماریا پاخوموا رئیس مرکز پژوهشی انستیتوی مسایل کشور های شرقی مسکو بر آن است که تهران بوسیله نظامیان با ورق چینی بازی می‌کند. این دانشمند روس چنین گفت:
«چین دارای قدرت بالفعل بالای نظامی و نیروی دریایی مقتدری می باشد. از این رو ایران به همکاری نظامی از جمله در نیروی دریایی علاقمند است و می‌خواهد رزمایش مشترکی با این کشور برگزار کند. تعلیمات دریایی اول دو کشور در 2014 برگزار شد. همچنین واکنش چین به موقیعت در تنگه هرمز و به اعمال نیروی دریایی ایران در این حوزه برای تهران اهمیت دارد. چین با دقت حوادث در این منطقه را پیگیری می‌کند زیرا این حوزه — محل مهم انتقال نفت به چین است».
در باره نتایج این بازدید خبری مربوط به توسعه همکاری‌های نظامی – فنی دو کشور هنوز در دست نیست. ژي کایون دانشمند مرکز پژوهش های ایرانی دانشگاه حنوب غربی چین می‌گوید که این امر کاملاً قابل انتظار است. به عقیده او این بازدید پیشرفت روابط چین و ایران را بطور کلی تکمیل کرده ولی به آن نباید اهمیت بیش از حد را داد. این دانشمند چنین گفت:
«روابط نظامی چین و ایران همیشه در رژیم شفاف و نیمه شفاف پیشرفت می کنند. چین و ایران از اصل «دیپلماسی جهانشمول» پیروی کرده و روابط دولتی دوستانه را با هدف همکاری استراتژیک همه جانبه و مشارکت برقرار کردند. ولی طرفین پایبند تعهدات مختص متحدان نیستند. مبادله دیدار های وزیران دفاع دو کشور گویای آن نیست که چین به ورابط نظامی با ایران اهمیت بیش از حد بالایی قائل است و روابط با آن به حد بسیار بالا برده است. روابط نظامی ما با ایران قابل مقایسه با روابط ارتشی با دیگر کشور ها است. در این هنگام دو طرف برای بالا بردن اعتماد فی مابین از توان برخوردارند. مهم این است که چین و ایران به توسعه تماس های دوجانبه نیازمندی متقابل دارند. طرفین می‌توانند به همکاری نظامی – فنی میانشان ادامه دهند ولی آن‌ها نمی‌توانند کمک‌های نظامی متقابلی داشته باشند و اتحادی ببندند. روسیه هنوز هم طرف عمده در تماس های نظامی ایران است. چین نمی‌تواند نقش ایران را در روابط بین‌المللی به شدت ارتقاء دهد، مطلب تنها سر پیشرفت پی در پی و هماهنگ شده دو کشور در این رشته است».
ایرینا فیودوروا کارشناس انستیتوی شرق شناسی آکادمی علوم روسیه بر آن است که توسعه روابط نظامی چین با ایران فراتر از مناسبات دوجانبه این کشور ها است. وی به اسپوتنیک چنین گفت:
«پیشرفت همکاری نظامی چین با ایران علامت تشدید نفوذ پکن در منطقه است. چین با احتیاط عمل می‌کند و وارد هیچ نوع اتحادیه های اسرتراتژیک نمی‌شود ولی حضور خود در منطقه را روزبروز بیشتر نمایان می‌کند و نقش آن بعنوان بازیگر بزرگ جهانی بیشتر می شود. عامل ایرانی در سیاست چین همچنین به این خاطر افزایش می‌یابد که ایران بخش مهم راه ابرشمی است و چین می‌خواهد که کشور های موجود در حوزه ای که این پرويه بزرگ در آنجا پیاده می‌شود با ثبات باشند. چین برای تأمین امنیت راه‌های دریایی برای رساندن اجناس خود علاقمند است. از این رو پکن در حالیکه منافع اقتصادی خود را پیش می‌برد آهسته آهسته نقاط کلیدی منافع نظامی خود را نیز در این حوزه مشخص می کند».
