کارکنان یکی از رادیو های آلمان «دویچلاند رادیو» گمان کردند که شستشوی مغذی باید از کودکی شروع شود. برنامه ویژه کودکان با عنوان «کاکادو» داستانی در باره خطر روسیه تعریف کرد. در این داستان گفته شد که آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان و فرانسوا اولاند رئیس جمهور فرانسه سعی دارند جلوی روسیه و رئیس جمهور آنرا بگیرند. مجری برنامه گفت که پوتین مقررات بین‌المللی را رعایت نمی‌کند و مقصر آن است که انبوه آوارگان سوری به آلمان فرار کردند و تنها با وضع تحریمات میتوان جلوی پوتین را گرفت. سپس به شنوندگان خوردسال توضیح داده شد که تحریمات یعنی چه. به این شکل شهروندان کوچک اتحادیه اروپا را می آموزند
تهیه کنندگان این برنامه در کار خود تک و تنها نیستند. مدت‌ها است که رسانه‌های غربی به کارخانه تولید برنامه‌های جعلی ضد روسی تبدیل شدند. مهمترین چیز در این پخت و پز تهیه عنوان جالب انتخاب مغرضانه حقایق است. نمونه اخیر این کار مطلب تلویزیون BFM TV رایج در فرانسه است که تارنمای اینترنتی آن نوشت که در روسیه 40 میلیون نفر واکنش خود هنگام حمله هسته ای از سوی غرب را تمرین کردند. مؤلف این مطلب آموزش دفاع از خود برگزار شده در ماه اکتبر را چنین پوشش داد. به نوشته وی این یک تعلیمات ساده نبود که در اکثر کشورها برگزار می‌شود بلکه مخصوصاً «حمله هسته ای» همانا «از سوی غرب» بود و در این هنگام آن تارنما به گزارش کانال تلویزیونی «ازوزدا» استناد کرد و تأکید نمود که این کانال زیر سرپرستی وزارت دفاع روسیه قرار دارد. این در حالی است که کل کانال‌های تلویزیونی مرکزی و منطقه ای این کشور خبر این تعلیمات را داده بودند.
بعلاوه تارنمای فرانسه به گزارش گویا رسمی وزارت دفاع روسیه استناد کرد تا گزارش آن جنبه موثق داشته باشد. ولی اگر یک کلیکی بزنی درست در وبسایت وزارت موقعیت اضطراری روسیه قرار می‌گیری و در آن گزارش مفصل رسمی در باره نتایج این تعلیمات منتشر شده است. ولی چه تعداد از کاربران فرانسوی هست که تنبلی نکرده و وارد آن وبسایت شده و حتی به عنوان آن توجه کردند؟ شاید تعداد آن‌ها زیاد نباشد. راستی مؤلف به احتمال قوی در پی این کار نبود. گمان می‌کنیم وی در پی هدف دیگری بود و آن، افزایش دادن ترس و وحشت و معرفی مجدد روسیه بعنوان کشور تجاوزکار بود. به گفته آن تارنما روس ها از خطر ناشی از غرب نجات می یافتند. پس تجاوز کار کی بود؟
جواب این سؤال که چرا غرب خود را با خطر روسیه می‌ترساند ساده و قابل فهم است. صحبت کردن در باره خطرات موهوم خارجی آسانتر از حل مسایل واقعی داخلی است. سازمان های انتظامی هم از فرصت استفاده کرده سعی دارند اهمیت خود را بالا برده و به پول‌های بودجه ای دسترسی پیدا کنند. مثلاً گفته‌های اخیر اندرو پارکر رئیس سرویس ویژه МI5 انگلیس چه ارزشی دارد که اعلام کرد که روسیه خطر فزاینده برای بریتانیا است.
خوب بود که مبلغان غربی بیش از حد بازی نمی کردند. زیرا محال است که آن‌ها بتوانند همیشه کاری کنند تا شهروندان کشور هایشان در ترس و گمراهی زندگی کنند و به داستان‌های ترسناک گوش دهند. مردم ابتدا اعتماد خود را به رسانه‌ها و سپس به خود سیاستمداران از دست خواهند داد.
