رادیو « اسپوتنیک» در باره خارجیانی که در روسیه « خودی« شدند تعریف می کند.
میلوساو بابیچ، کارمند بزرگترین شرکت بین المللی تولید کننده و فروش بذر و دانه های گیاهی از صربستان برای مأموریت کاری به کراسنودار سفر کرد. هر چند سفر او کاری بود، اما خیلی زود با روسیه آشنا شد، شیفته غذاهای روسی به ویژه « سوپ برش» و خردل روسی شد و خود را در روسیه خارجی احساس نمی کند.
روسیه جای خوبی برای کار است. بابیچ در شرکت « دوپون پیونر» کار می کند. این شرکت بذر و دانه های گیاهی را تولید و می فروشد. بابیج گروهی از متخصصان به تعداد شش نفر را رهبری می کند که به تولید دانه گیاهانی مانند افتابگردان و ذرت اشتغال دارند و دست به آزمایشاتی می زنند تا بهترین نوع مناسب برای کشت در شرایط روسیه مشخص شوند.
همصحبت « اسپوتنیک» در این خصوص گفت: « ناحیه کراسنودار ، یک منطقه بسیار پیشرفته روسیه در رشته کشاورزی است. کوبان از نقطه نظر خاک، آب و هوا و تکنولوژی تولید محصولات کشاورزی، یک منطقه مهم برای ماست. مرکز این منطقه — کراسنودار — یک شهر زیبا و پیشرفته است. البته مشکلات معینی وجود دارد که با موانع اداری مرتبط است.
این مشکلات با کمک ارگان های دولتی و نمایندگان حکومت منطقه ای رفع می شوند. راستش را بخواهید من هنوز برای زندگی در روسیه آماده نیستم. من بحدکافی با تاریخ و فرهنگ روسیه قبل از سفر به اینجا آشنا بودم و کم و بیش زبان روسی را بلد هستم. از سال 1993 تا 1997 سفرهای زیادی به این منطقه داشتم و در قزاقستان کار کردم که در آنجا به زبان روسی حرف زدم و این تمرینی برای من بود. زبان روسی را راحت یاد گرفتم، زیرا زبان روسی و صربی تقریبا از یک خانواده هستند و گرامر این دو زبان یکسان است. از اینرو هیچگونه مانع زبانی برای من وجود ندارد. سطح دانش من در زبان روسی برای معاشرت ساده کافی است.
آنچه به برقراری ارتباط با همکاران روس مربوط می شود مشکلاتی که با آنها در این زمنیه مواجه می شویم یادآور همان مسائلی است که در صربستان با آنها برخورد می کنیم. طرز تفکر ما یکجور است. عمدتا مسائل فنی و سازماندهی بروز می کند. با وجود این، مایلم از همکاران روس تعریف کنم که سهم بسزایی در کار مشترک ما ایفا می کنند. آنها متخصصان خوبی هستند و تیم ما بخوبی کار می کند. با کمک یکدیگر به رفع مسائل می پردازیم و در اکثر موارد در رفع مشکلات موفق می شویم.
اولین سفرم به روسیه در سال 1993 میلادی یادم می آید که یک مأموریت کوتاه مدت بود. در آن زمان، تک تک خانواده های صرب احترام خاصی برای روسیه قائل بودند و ارتباط تاریخی بین ملتهای دو کشور بخوبی محسوس بود. متأسفم که اولین سفر من به روسیه در دهه 1990 انجام شد. یعنی پس از فروپاشی اتحاد شوروی. آنچه من در آن زمان در روسیه مشاهده کردم خیلی غم انگیز بود. اما در سفرهای بعدی متوجه تغییرات مثبت شدم و احترام من نسبت به روس ها و کشور روسیه بیشتر و بیشتر شد. خیلی چیزها دچار تغییرات مثبتی شده است».
بابیچ در ادامه گفت: « برای مزرعه داران ما و روسیه مهمترین هدف کسب سود است. اما نمی توان تولیدات کشاورزی صربستان را با زمین های زراعی روسیه مقایسه کرد، زیرا قطعات زمین زیر کشت صربستان بطور متوسط 5 هکتار است و در روسیه مزرعه داران دارای زمین های زراعی به مساحت هزار، 5 هزار و حتی بیش از چند هزار هکتار هستند. در 5 هکتار زمین نمی توان سود زیادی بدست آورد، البته ضرر هم زیاد نخواهد بود. مزرعه داران روسیه در مقایس کاملا متفاوتی کار می کنند. آنها می دانند در چه نوع محصولاتی سرمایه گذاری کنند. تقاضای بازار روسیه از نظر بذر و دانه های گیاهی بالاست.
من در اینجا احساس خارجی بودن نمی کنم. هر کجا که می روم با اشخاص حرفه ای و معاشرتی کار می کنم. من با هیچگونه مشکلی به علت خارجی بودن روبرو نمی شوم. نه از طرف همکاران و نه در زندگی روزانه.
طی این چند سال که در روسیه هستم عاشق کراسنودار شدم. سعی میکنم از جاهای جدیدی که هنوز ندیدم دیدن کنم. در شهر می گردم و همیشه بدنبال چیزهای جدید هستم، کلیسای کوچکی که هنوز آن را ندیدم و میدان یا پارکی که تا آنموقع در آنجا گردش نکرده بودم. ساختمان های زیبا و خیلی چیزهای دیگر. همه اینها برای من تجربیات تازه و نو هستند که ارزش زیادی برای من دارند.
بدم نمی آمد در کوبان مستقر شوم. اما دلم برای خانواده ام تنگ می شود. پیشرفت فناوری به من کمک می کند این دلتنگی را تحمل کنم. هر روز با اعضای خانواده در ارتباط هستم. از طریق اسکایپ تماس داریم. حداقل 4 بار در سال به صربستان برمی گردم. همسرم و دخترم نیز به روسیه می آیند».
قرارداد کاری بابیچ برای 5 سال در نظر گرفته شده است. تمدید آن بستگی به آن دارد که شرکت تا چه حد به خدمات او در روسیه نیاز داشته باشد. از سوی دیگر خانواده میلوسلاو نیز باید در این مورد تصمیم بگیرند. بچه های او بحد کافی بزرگ هستند و انتقال محل زندگی به ناحیه کراسنودار برایشان آسان نخواهد بود. اما اگر آنها بخواهند به اینجا بیایند ، ماندن در روسیه تا آخر عمر برای بابیچ سخت نخواهد بود.
در این روزها، دختر بزرگش به دیدن پدر آمد. بابیچ او را در کراسنودار به گردش برد و با غذاهای کوبانی آشنا کرد که دخترش نیز بتدریج از خوردن آنها لذت می برد.
بابیچ گفت: غذاهای اینجا با غذاهای ما فرق دارد. من از سوپ برش و گرچکو (نوعی برنج یونانی) خوشم آمده است. در غذاهای ما بیشتر از سبزیجات مختلف استفاده می شود. از مزه خردل روسی نیز خوشم می آید. در صربستان آن را نمی خوردم، اما در اینجا از آن خوشم آمده است».
