ستون دود « دریاسالار کوزنتسوف» که بهانه ای برای بحث های شدید در مطبوعات و شبکه های اجتماعی شده است از سابقه طولانی تاریخی برخوردار است.
«اسپوتنیک» به تعریف در باره تاریخچه ساخت یگانه ناو هواپیمابر موجود کنونی روسیه ادامه می دهد که در نتیجه سازش های زیاد، ساخت آن ممکن گشت.
تلاش های چهارم و پنجم
طرفداران ساخت ناو هواپیمابر که از حمایت وزیر دفاع و وزیر صنایع کشتی سازی و توجه کمیته اصلی نیروی دریایی برخوردار شده بودند به پیشنهاد گزینه های مختلف ادامه دادند. در سال 1973 میلادی بر اساس طرح های پروژه 1160 در دفتر طراحی « نفسکی» طراحی پروژه 1153 آغاز شد که مانند پروژه 1160 ، ناو اتمی هواپیمابر شبیه CATOBAR (Catapult Take-off But Arrested Recovery) — با منجنیق پرواز و کابل و دم زنجیری برای توقف هواپیما روی باند بود. اما از نظر قیمت ارزان تر و از نظر اندازه کوچکتر. با دو منجنیق به جای 4 منجنیق. اما این پروژه نیز باید به توافق می رسید و تعداد هواپیما های این ناو با استانداردهای معمولی در خصوص ظرفیت ناو هواپیمابر —60 هزار تن، می بایست تا 50 هواپیما افزایش یابد.
قرار بود ساخت این ناو در سال 1978 آغاز شود اما در سال 1976 گروه طرفدار ناو هواپیمابر دو شخصیت اصلی را از دست داد: آندری گرچکو وزیر دفاع 26 آوریل درگذشت و 11 ژوئیه، بوریس بوتوم، مدیر عامل شرکت صنایع کشتی سازی در گذشت. به اصرار دمیتری اوستینوف وزیر جدید دفاع در ادامه سری 1143 ، چهارمین کشتی به نام « باکو» طراحی شد.
با وجود این، ناوگان دریایی به تلاش های خود برای دریافت ناو هواپیمابر ادامه داد. دفتر طراحی « نفسکی» طراحی پروژه جدید ناو هواپیمابر را آغاز کرد که به پروژه 1143 خیلی نزدیک بود که برای رفع مشکلات مالی در خصوص کشتی جدید مناسب بود.
اول سپتامبر سال 1982 میلادی در کارخانه کشتی سازی دریای سیاه، پنجمین کشتی پروژه 1143 ساخته شد — ناو هواپیمابر سنگین « ریگا». ساخت این ناو در نتیجه سازش بین دریافت یک ناو هواپیمابر نرمال و فشار لابی « مخالفان ناو هواپیمابر» آغاز شدد که حداکثر چیزی که با آن توافق کردند مدرنیزه کردن پروژه 1143 بود. پروژه فنی کشتی های 1143 گزینه ترکیبی بر اساس پروژه 1153 و طرح های پژوهشی — علمی « اوردِر» را در نظر می گرفت که بر اساس پروژه 1143 اجرا می شد.
پنجمین کشتی 1143، از نظر ظرفیت استاندارد- 55 هزار تن فرق زیادی با 1153 نداشت ولی بزرگتر از کشتی های قبلی بود. امکانات ناو هواپیمابر جدید برای پرواز و فرود هواپیماهای سنگین و بزرگی مانند « سو —27» مناسب بود اما منجنیق ها حذف شدند و به جای آن قرار بود از ترامپلین برای پرواز استفاده شود که امکان کوتاه شدن باند را فراهم می ساخت. نیروگاه اتمی تولید برق نیز حذف شد. ناو هواپیمابر « ریگا» که پس از درگذشت دبیر کل حزب ، آن را « لئونید برژنف» نامیدند ، از توربین های بخاری نوع « ت.و-12» و 8 دیگ بخار « ک.و.گ-4« به قدرت کل 200 هزار قوه اسب برخوردار شد. این نوع سیستم تعیین کننده گزینه آینده ناو هواپیمابر سنگین بود که پس از آنکه در سال 1985 به آب انداخته شد به « تفلیس» تغییر نام داد و در سال 1990 در زمینه نزدیک شدن زمان فروپاشی اتحاد شوروی — عنوان آن به نام دریاسالار ناوگان اتحاد شوروی « کوزنتسوف» تغییر کرد.
