هشتم اکتبر سال 1941 یعنی 75 سال پیش، فرمان « تشکیل هنگ هوایی نیروی هوایی ارتش سرخ» صادر شد. سه واحد باید از زنان داوطلب برای خدمت در این هنگ تشکیل می شد. تا آن زمان زنان رادیست، ضدهوایی و پرستار و بخش اطلاعات در جبهه های جنگ کبیر میهنی مشغول انجام وظیفه بودند. اما تا آن زمان هنگ نظامی جداگانه هوایی زنان وجود نداشت.
ماریا راسکووایا خلبان شوروی برای تشکیل گروه هوایی زنان از صرف انرژی دریغ نورزید. وی سه سال قبل از آغاز جنگ کبیر میهنی، همراه والنتینا گریزودوبووا و پولینا اوسیپِنکو رکورد طول پرواز با هواپیمای « رودینا» (وطن) را برقرار کرد. پس از برقرای رکورد، خدمه هواپیما مجبور به فرود شد. راسکووا به فرمان گریزودوبوا با چتر از هواپیما بیرون پرید و 10 روز را به تنهایی در تایگا گذراند تا او را نجات دادند. وی یکی از اولین زنان در اتحاد شوروی بود که به خاطر این پرواز نشان قهرمان اتحاد شوروی را دریافت کرد. دیگران همانا از او می خواستند که در اعزام زنان — مربیان هنرستان هوایی و دانشجویان باشگاه هوایی نظامی - به جبهه کمک کند.
در اکتبر سال 1941، موضوع حمایت از زنان در مقابل خطرات جنگ مطرح شد. اوایل ماه سپتامبر حلقه محاصره به دور « لنینگراد» تنگ تر شد و دشوارترین نبرد دفاعی برای آزادی مسکو آغاز گشت: 2 اکتبر نیروهای اصلی ارتش آلمان « سنتر» پیشروی به سوی مسکو را آغاز کردند. راسکووا برای گروه خود نه فقط درخواست اجازه پرواز کرد، بلکه هواپیماهای جنگی جدید را خواست که کمبود آنها همیشه در جبهه محسوس بود. تصمیم مربوطه اتخاذ شد که نشانه اعتماد فوق العاده زیاد به او بود که در دوران جنگ بسیار با ارزش بود.
برای راسکووا این پیروزی ، آخرین پیروزی بود — تقریبا پس از پایان آموزش زنان خلبان ، در روز 4 ماه ژانویه سال 1942 هنگام پرواز در جبهه، هواپیمای او سقوط کرد. تمام خدمه هواپیما کشته شدند.
شاگردان مارینا راسکوا به خدمت ادامه دادند و تا پایان جنگ، 24 نفر از آنها نشان « قهرمان اتحاد شوروی» را دریافت کردند. 4 نفر دیگر دیرتر در دهه 1990 قهرمانان روسیه شدند. نام یکی از آنها به عنوان موفق ترین خلبان جنگنده در جهان وارد تاریخ شد.
سه هنگ در ترکیب گروه هوایی زنان وجود داشت- خلبانان جنگنده ها، بمب افکن شیرجه رو و بمب افکن های شبانه. خلبانان جنگنده ها در نبردهای هوایی با هواپیماهای دشمن شرکت می کردند که از اینرو معتبرترین هنگ در گروه هوایی بودند. اکثر خلبانان راسکووا سعی می کردند در آن هنگ خدمت کنند. گروه بمب افکن های شیرجه رو که راسکووا شخصا می بایست فرماندهی کند ، یکی از مدرن ترین هواپیماهای آن زمان — بمب افکن « پ-2» را دریافت کرد. اما همانا بمب افکن های شبانه که با هواپیماهای « پ —2» می جنگیدند، تحت عنوان « جادوگران شبانه» وارد تاریخ شدند. این هنگ یگانه هنگ از سه هنگ هوایی بود که تا پایان جنگ هنگ زنان باقی ماند. خلبانان هنگ « جادوگران شبانه» بیش از هنگ های دیگر در بین خلبانان دیگر نشان قهرمان شوروی را دریافت کردند.
اما قبل از نشستن در کابین هواپیمای جنگی، تمام داوطلبان می بایست دوره آموزشی را با هواپیماهای غیر نظامی طی کنند. بیش از صد زن برای گذراندن دوره آموزشی راهی هنرستان هوایی در حومه « انگلس» شدند.
تا اوایل سال 1942 میلادی زنان داوطلب دوره آموزشی را به پایان رساندند و در ماه ژوئیه همان سال گروه هوایی آلمان به حوالی رودخانه های « چیر و سیملا» رسید و نبرد استالینگراد شروع شد. مدافعان شهر بیش از هر چیز نیاز به توپخانه ضد تانک و ضد هوایی و جنگنده ها داشتند تا بتوانند به نبرد با بمب افکن های آلمانی بپردازند. در ماه سپتامبر قرار شد یکی از اسکادریل های هنگ زنان به آنجا اعزام شود. هشت زن می بایست هم در نبردهای بزرگ جنگ کبیر میهنی شرکت کنند و هم برای اولین بار در یک ردیف با مردان بجگند. لیدیا ایتویاک 20 ساله و یکاترینا بودانووا 25 ساله دوست آینده او به آنجا اعزام شدند.
وقتی فرمانده هنگ مردان از اعزام دختران به صحنه نبرد خودداری ورزید، همانا بودانووا پیشنهاد کرد یک نبرد آموزشی با هنگ مردان به انجام برسد که بر طبق نتیجه اجازه پرواز خلبانان زن صادر شد. لیدیا لیتویاک در یکی از اولین پروازها به اولین پیروزی « زنانه» در آسمان استالینگراد دست یافت. بتدریج اسکادریل زنان از هم فروپاشید: یکی از هواپیماهای دختران سقوط کرد و او کشته شد، یکی دیگر اسیر شد و در اسارت کشته شد و یکی دیگر به علت بیماری به پشت جبهه منتقل شد. بودانووا و لیتویاک تا پایان نبرد استالینگراد جنگیدند و وقتی پس از پایان نبرد استالینگراد فرمان اعزام خلبانان به هنگ زنان دفاع ضد هوایی دریافت شد، ، آنها توانستند اجازه خدمت در هنگ هوایی گارد 73 را دریافت کنند که تا آن زمان در آن خدمت میکردند. لیتویاک جذاب و خوش صورت که با شدت تمام وظایف خود را به انجام می رساند روی بدنه هواپیما عکس گل یاس سفید را کشید و از لقب لیدیای سفید استالینگراد برخوردار شد و یکاترینا بودانووا از لقب جادوگر فرمانده هنگ برخوردار شد.
بودانووا و لیتویاک با باقی ماندن در هنگ گارد از لقب افتخاری « شکارچیان آزاد» برخوردار شدند که تنها و یا همراه یکدیگر بدون مأموریت مشخصی پرواز می کردند.
لیدیا لیتویاک کمتر از یکسال در جبهه بود و طی این مدت به 12 پیروزی هوایی دست یافت و با شوهر آینده اش (آلکسی سالوماتین) آشنا شد و کشته شدن او را به چشم دید. دوبار بسختی مجروح شد و یکاترینا بودانووا، دوستش را از دست داد که در ماه ژوئیه سال 1943 توانست با سه جنگنده دشمن وارد نبرد شود و یکی از آنها را بزند و به دومی آسیب برساند و خودش دچار جراحت مهلک بشود.
اول ماه اوت سال 1943 هواپیمای لیتویاک در زمان پرواز در خط جبهه مورد حمله جنگنده های آلمان قرار گرفت — لیدیا هواپیمای آسیب دیده را در مقابل چشمان دشمن به قلب ابرها کشاند و دیگر از آنجا برنگشت. 18 ماه اوت سال 1943 میلادی ، اگر زنده می ماند 22 ساله می شد.
هنگ خلبانان زن تا پیروزی در جنگ جهانی دوم به انجام وظیفه ادامه داد و در سال 1945 منحل شد. خلبانان زن هنگ حدود 30 هزار پرواز جنگی انجام دادند و تا پایان جنگ مطابق با خاطرات جنگ دیدگان، اکثر خلبانان عکس مارینا راسکووا را در کابین هواپیماهای خود گذاشته بودند.
