تیرگی کنونی اختلاف با این امر مربوط است که در نیجه یکی از عملیات ویژه ارتش هند رهبر بسیار محبوب تجزیه طلبان پاکستان کشته شد. وی خواهان جدایی بخش هندی کشمیر و پیوستن آن به خاک پاکستان بود. بر اثر این حادثه اغتشاشات جمعی شروع شد و 19 سپتامبر بنا به روایت رسمی هند گروه شبه نظامیان مسلحی که با حمایت پاکستان آماده شده بودند به پایگاه نظامی هندی واقع در ناحیه اوری حمله برد و در نتیجه 19 سرباز هندی جان باختند. جواب هند سریع بود: بالگرد های حامل نیروی ویژه هند از مرز عبور کرده و در اراضی پاکستان به پایگاه های رادیکال ها ضربه وارد کردند. در جواب پاکستان پاسگاه های مرزی هند را مورد آتشباری گسترده قرار داد و بیش از بیست مرزبان هندی کشته شدند
خویشتنداری مقامات پاکستان از رادیکال های اسلامگرا بار ها موجب انزجار رهبری هند شده بود. به زحمت می‌شود تصور کرد که پاکستان — کشور دارای یکی از مقتدرترین سرویس های اطلاعاتی جهان از آماده سازی شبه نظامیان رادیکال در اراضی خود آگاهی نداشت. در ضمن نه تنها هندو ها از حملات تروریست ها زجر می‌کشند، شیعیان هم که اقلیت مذهبی در پاکستان هستند قربانی اعمال تروریستی می شودند. دولت هند مقامات پاکستان را به حمایت از تروریست ها متهم می‌کند که زیاد قابل توضیح نیست زیرا خود پاکستان نیز دستخوش این اعمال می‌شود و در شمال کشور به مبارزه خونین و بی اثر با طالبان مشغول است.
ولی موضوع اصلی این است که هند و پاکستان که مدت‌ها قدرت‌های هسته ای هستند و اختلاف میان آن‌ها می‌تواند به پیامدهای اصلاح ناپذیر برای آسیای جنوبی و مرکزی و سراسر جهان منجر شود. جای تعجب است ولی قدرت های جهانی این خطر را نادیده گرفته و باز هم توجه عمده را به موقعیت در سوریه و اوکراین مبذول می دارند.
هر طوری شده اختلاف حول کشمیر ادامه یافته و هم اینک از چارچوب های سیاسی خارج شده و وارد حوزه فرهنگی شده است. در پاکستان نمایش فیلم‌های هندی ممنوع شد و اتحادیه فیلمسازان هند کار هنرپیشگان و کارشناسان فنی در بالیوود را ممنوع کرد.
جالب اینجا است که در دسامبر سال گذشته هند و پاکستان راه اندازی دیالوگ همه گیر را اعلام کردند که بعنوان چرخشی در مناسبات دو کشور تلقی شد. ولی گفت و گوی شروع نشده بزودی قطع شد: شبه نظامیان در اوایل ژانویه پایگاه هوایی هند را مورد حمله قرار دادند. به نظر می‌رسد که نیرو هایی در خارج مایل اند که در این منطقه تنش‌ها دائماً ادامه یابد. زیرا هر دفعه که هند و پاکستان گام های مهمی به سوی عادی سازی مناسبات خود بر دارند به دنبال آن حتماً اعمال تحریک آمیز شبه نظامیان و اعتشاشاتی رخ می‌دهند که همه مساعی دیپلماتیک را به صفر مبدل می کنند.
