عصر نفت و گاز به عنوان منابع اصلی حیاتی برای بشر به پایان می رسد.گرمان گرف رئیس « اسبربانک» بزرگترین بانک روسیه، چندی پیش گفت: « حدود سال های 2030-2028، نفت و گاز اهمیت خود را بطور نهایی از دست خواهند داد. این امر هم با پایان ذخایر نفت و گاز مرتبط است که استخراج آنها با شدت زیادی جریان دارد و هم با ظاهر شدن باصطلاح « انرژی جدید» که اساس آن را منابع قابل احیای انرژی تشکیل می دهد.
ذخیره حیاتی دیگر برای بشریت — آب- با وضعیت اسفباری روبروست. هم اکنون در بعضی از مناطق جهان، مردم با کمبود شدید آب روبرو هستند و در آینده این وضع وخیم تر خواهد شد. تغییرات اقلیم، آلودگی و ازدیاد جمعیت، تأثیرات منفی بر محیط زیست، کارهای کشاورزی، همه اینها به کاهش ذخایر آب جهان می انجامد.
در بسیاری از ایالات هند مردم دسترسی به منابع آب ندارند و مجبور به خرید آن هستند. آب گران است ومردم مجبور به صرفه جویی هستند. خشکسالی محصولات را از بین می برد و وسیله امرار معاش را از کشاورزان سلب می کند. آنها امید به آینده را از دست می دهند. در امارات متحده عربی، طی 50 سال آینده ممکن است آب شیرین طبیعی ناپدید شود. ایران نیز با کمبود آب روبروست. برای رفع این مسأله، می شد خطوط لوله آبرسانی را از تاجیکستان از طریق افغانستان به ایران کشید. اما اوضاع بی ثبات در افغانستان دورنمای تحویل بلاوقفه آب به ایران را زیر علامت سوال می برد.
در این شرایط، همکاری روسیه — ایران در این عرصه، چشم انداز خوبی می گشاید. بدین ترتیب، ایران می تواند به منابع غنی آب روسیه دسترسی پیدا کند و خطوط لوله را می توان بر بستر دریای خزر کشید.
به عقیده بسیاری از کارشناسان، آب مقام سوپرماده حیاتی آینده را بخود اختصاص می دهد که از نظر قیمت می تواند از نفت جلو بزند. تصادفی نیست که کشورهای زیادی از همین حالا به فکر ایجاد ذخیره آب هستند تا آینده آنها تأمین شود. عربستان سعودی از بزرگترین منابع آب شیرین برخوردار است- Briman Strategic Water Reservoir- که بزرگترین منبع ذخیره آب آشامیدنی در جهان است و نامش وارد کتاب رکوردهای گینس شده است. معمر قذافی ، رهبر سرنگون شده لیبی نیز در زمان خود توجه زیادی به مسأله تأمین آب آشامیدنی مبذول می داشت. همانا با تلاش های زیاد او از اواسط دهه 80 در لیبی پروژه بزرگ مقیاس « رودخانه های کبیر» پیاده می شد که می بایست به رفع مسأله تأمین آب لیبی کمک کند.
مبارزه بر سر منابع نفت و یا آب، نه تنها به پایان نمی رسد بلکه شدت می گیرد. آینده بسیاری از کشورها و رفاه ساکنان آنها ارتباط مستقیم با این موضوع دارد که رهبران آنها تا چه حد معقولانه می توانند به موضوع استخراج منابع آب و حفظ و استفاده معقولانه از این منابع بپردازند.
