محققان معتقدند که ایده نجات جان بیمار با کمک سیستم مصنوعی گردش خون در سال 1812 عنوان شد اما از تکامل ضروری برخوردار نشد.
سرگی بروخوننکو، فیزیولوژیست شوروی توانست این ایده را به واقعیت مبدل سازد. در سال 1924 او سیستم گردش خون را ساخت و در سال 1925، آوتوژکتور را به ثبت رساند که دستگاهی شبیه قلب جانوران خونگرم است و می تواند با کمک موتورهای الکتریکی دو دور گردش خون را تأمین کند.
بروخوننکو با کمک آوتوژکتور، یکسری آزمایشات شگفت انگیز را روی سر سگ جدا از بدنش به انجام رساند. در سال 1928، نمایندگان اجلاس سوم فیزیولوژیست های اتحاد شوروی شاهد تولد دوباره سر سگی شدند که از بدنش جدا شده بود: سر سگ نسبت به نوری که بسوی چشمان پرتاب می شد، ضربه چکش بر میز واکنش نشان داد و حتی غذا خورد (تکه ای کوچک پنیر از لوله مری رد شد). این نمایش آنقدر غیر عادی و عجیب بود و امیدهای باورنکردنی را وعده می داد که در سراسر جهان مورد توجه گسترده قرار گرفت.
برنارد شو یکی از کسانی بود که ایده بروخوننکو او را مجذوب کرد.
او در این خصوص نوشت: « این آزمایش باید روی انسان انجام شود که جانش به دلیل بیماری های لاعلاج به خطر می افتد، به عنوان مثال، سرطان معده که باعث از کار افتادن مغز او می شود».
چه چیزی می تواند ساده تر از نجات انسان نابغه ای بدین شکل باشد که سرش را از بدنش جدا کنند و مغزش را از سرطان خلاص کنند و گردش خون ضروری برای مغز از طریق رگ های اصلی در گردن او تأمین شود. بدن ترتیب انسان نابغه می تواند بدون وابستگی به نقص های بدنش، برای ما سخنرانی کند، خیلی چیزها به ما بیاموزد ، توصیه هایی به ما بکند.
من آنقدر وسوسه شده ام که می خواهم سرم را از بدنم جدا کنند تا بیماری های بدنم مانع از آن نشود تا بتوانم نمایشنامه و کتب بیشتری بنویسم. به این ترتیب نیازی به لباس پوشیدن و درآوردن آن، غذا خوردن نخواهم داشت و هیچ کار دیگری به غیر از خلق شاهکارهای ادبی و نمایشنامه نخواهم داشت».
این چیز ها حتما شما شنوندگان و خوانندگان عزیز را به یاد سوژه کتاب « سر پروفسور دائولیا» انداخته است. الکساندر بلیایف، نویسنده آن نیز از ایده بروخننکو الهام گرفته بود.
در زمان حاضر نیز افرادی هستند که ایده بروخننکو الهام بخش آنهاست. همانطور که رادیو « اسپوتنیک»اطلاع داد، والری اسپیریدونوف از روسیه با پیوند سر موافقت کرده است.
