مرگ بایکال

© Sputnik / Vladimir Smirnov دریاچه بایکال
دریاچه بایکال - اسپوتنیک ایران
اشتراک
خطر بزرگی بایکال – پاک ترین دریاچه جهان را تهدید می کند.

مغولستان قصد دارد نیروگاه آبی بر رود « سالنگا» (سلنگه)- اصلی ترین سرچشمه آب دریاچه بایکال (  80 درصد آب بایکال از طریق این رود تأمین می شود) — بسازد.  اقتصاد مغولستان نیاز شدید به  افزایش قدرت  برق دارد. مصرف آب کشور جهت تأمین نیازیهای کشاورزی،  ساختمان سازی، اجتماعی  و غیره هرچه بیشتر می شود.  اینگونه طرح ها  جهت کاهش وابستگی  مغولستان  به نیروگاه های ذغالی طراحی شده است.  اما ساخت سد و نیروگاه آبی در سرچشمه رود اصلی که آب بایکال را تأمین می کند به  بد شدن کیفیت آب بایکال و  خشک شدن نهایی آن خواهد انجامید.  نهایتا  فاجعه زیست محیطی ببار خواهد آمد.

شش طرح مد نظر است.  سه پروژه اصلی مورد بررسی عبارتند از: نیروگاه آبی « شورِن»  بر رود « سالنگا»  و « آرخون» و « اِگین — گل» بر رودخانه های  همنام.  در این رابطه خطرناک ترین پروژه طرح « اگین — گل» است، زیرا همانا این نیروگاه که مغولستان قصد ساخت آن را دارد  در موافقتنامه روسیه —  مغولستان  در خصوص استفاده مشترک از رودهای مرزی  به تاریخ 1995 میلادی شامل نشده است.  بدین ترتیب، هر نوع کاری در امتداد آن، امر داخلی  کشور مستقل مغولستان محسوب می شود.  مغول ها خودشان  اطمینان می دهند که نگران  وضعیت اوکولوژی دریاچه بایکال هستند. اهالی بوریاتیا که سالهاست در ساحل  این دریاچه زندگی می کنند، آن را  یک جای مقدس و مهد قوم بوریاتیا می دانند.

سازمان « گرینپیس»  و سازمان بین المللی محیط زیست تحت عنوان « رودهای بدون مرز»  موضوع  بسته شدن پروژه را مطرح می کنند  تا مانع از بروز فاجعه برای  بایکال شوند.  مطابق با اطلاعات  متخصصان، ساخت نیروگاه آبی، علاوه بر ضرری که به دریاچه وارد خواهد آورد، باعث از بین رفتن  انواع نادر ماهی و پرنده خواهد شد.  در صورت کاهش آب دریاچه، بایکال بتدریج به سرنوشت دریاچه « آرال»  دچار خواهد شد.  به ویژه که بایکال در  سال های اخیر دچار کمبود آب شده است.  تمام مساعی  روسیه جهت توقف اجرای پروژه های  ساخت نیروگاه از طریق دیپلماتیک  به نتیجه دلخواه نرسیده است.

در ماه ژوئن سال جاری،  ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه  در دیدار با  شی جین پینگ، رئیس جمهور چین  و تساخیاکین البِگدورجگ، رئیس جمهور مغولستان  در تاشکند گفت:

برخورد  روسیه و  سازمان های  بین المللی  حفظ طبیعت نسبت به این موضوع آشکار است:  اجرای این طرح می تواند  خطراتی برای  منطقه ایرکوتسک روسیه  و  دریاچه بی نظیر بایکال ببار آورد.  رودخانه « سلنگا» — مهمترین سرچشمه آب بایکال است. آنچه به  کمبود برق در مغولستان مربوط می شود، این یک مسأله جدی است و ما این موضوع را درک می کنیم.  نیروگاه های برق روسیه می توانند  انتقال برق به  مناطق شمالی  مغولستان را افزایش بدهند.  دیگر گزینه های حل و فصل این مسأله نیز وجود دارد.  ما در  بررسی مشترک مسأله مرتبط با ساخت  چنین نوع نیروگاه های آبی  با شرکای  مغولی و چینی ذینفع هستیم».

بانک جهانی و چین،  سرمایه گذاران  پروژه های  مغولستان هستند. پس از درخواست  سازمان های بین المللی  محیط زیست و  اعلامیه رئیس جمهور روسیه، ، بانک جهانی  ضرورت  انجام بازرسی های زیست محیطی  را اعلام کرد.  چین روند اختصاص  یک میلیارد دلار  برای  اجرای پروژه ها را متوقف کرد.  یونسکو نیز نگرانی خود را بابت این موضوع اعلام کرد.  در عین حال، اودخو دورزه،  مدیر پروژه  اعلام نمود که نگرانی روسیه در خصوص وضعیت اکولوژیکی در آن منطقه بی اساس است  و مخالفت  روسیه، چین و یونسکو زمینه سیاسی دارد. «اگر ما عقب نشینی کنیم، این بدان معناست که هیچ کاری بدون توافق  و اجازه روسیه و چین نمی توانیم انجام بدهیم».  وی افزود، از آنجا که  رودخانه «  ایگین — گل»  از مرز کشوری عبور نمی کند، ساخت نیروگاه بر این رودخانه امر داخلی  مغولستان است. اودخو دورزه گفت حال که بانک جهانی و چین از تخصیص پول جهت اجرای این  پروژه خودداری ورزیدند، مغولستان به کشورهای دیگر — نروژ، کره  جنوبی و ژاپن جهت سرمایه گذاری در این پروژه رجوع خواهد کرد.

  آیا ژاپن با اجرای پروژه ای که « به مرگ بایکال منجر خواهد شد» موافقت خواهد کرد؟

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала