سی و نه سال پیش، در ماه اوت سال 1977 میلادی ، یخ شکن اتمی شوروی « آرکتیکا» در نتیجه یک مأموریت مافوق دشوار توانست به قطب شمال برسد و اولین کشتی در تاریخ کشتیرانی شد که از عهده انجام چنین شناوری دشواری برآمد.
به آب اندازی یخ شکن « آرکتیکا» 26 ماه دسامبر سال 1972 انجام شد و آوریل سال 1975 پرچم کشور به اهتزاز درآمد. « آرکتیکا» یک اثر هنری عرصه کشتی سازی شوروی بود. گنجایش آن 150 نفر و حدود 8 ماه شناوری مستقل. یخ شکن مجهز به وسایل ارتباطی و امنیت رادیو اکتیو و دیگر تجهیزات ضروری برای چنین کشتی بود. زیر ساخت ضروری برای کارهای تجسسی روی یخ (باند پرواز بالگرد از روی عرشه یخ شکن)، بخش دندانپزشکی و جراجی در واحد پزشکی ، کافه و سینما به گنجایش 108 نفر ، سالن ورزش، کتابخانه و سالن موسیقی و شطرنج ، استخر و کلاس های آموزشی و دو حمام فنلاندی ، آرایشگاه و کارگاه عکاسی و معیشتی- بطور کلی هر آنچه برای زندگی راحت خدمه در زمان شناوری طولانی دور از خشکی ضروری است- در یخ شکن اتمی « آرکتیکا» وجود داشت.
یخ شکن « آرکتیکا» در مورمانسک برای آغاز سفر به قطب شمالی آماده شد. طراحی جزئیات این شناوری برای همه یک وظیفه بسیار دشوار بود. هر نوع تعمیر در چنین کشتی بزرگی با ذخایر محدود تأمین حیات و گیر کردن در میان یخ ها، اهمیت فوق العاده زیادی داشت.
تعداد اعضای خدمه کشتی —150 نفر، به دلیل پیوستن گروهی از متخصصان انستیتوی ها و سازمان های علمی — فنی تا 207 نفر افزایش یافت. آنها کار تمام سیستم ها را کنترل می کردند و حتی دستگاه های اندازه گیری ویژه ای برای این شناوری طراحی کردند- به عنوان مثال، دستگاه اندازه گیری ضخامت یخ از راه دور.
یخ شکن « آرکتیکا» در سال 2008 از ناوگان شمال کنار رفت، زیرا رآکتور کشتی وطیفه خود را به اتمام رسانده بود. هم اکنون این یخ شکن در نوبت اسقاط قرار دارد که هزینه آن یک میلیارد و 300 میلیون تا 2 میلیارد روبل تخمین زده می شود که از بودجه برنامه های فدرال تخصیص داده خواهد شد.
در سال 2012 میلادی گروه مبتکری جمع آوری امضا جهت حفظ این یخ شکن به عنوان یخ شکن — یادبود را آغاز کرد. متخصصان کمیسیون قطبی انجمن جغرافیای روسیه اطمینان می دهند که رآکتور اتمی یخ شکن پس از انجام یکسری کارها در خصوص رفع خطر رادیو اکتیو رآکتیو ، خطرناک نخواهد بود و یخ شکن را می توان به مرکز علمی — آموزشی و یا موزه مبدل کرد.
