اداره ملی امنیت هسته ای آمریکا (NNSA) آغاز مقدمات تکنولوژیکی برای تولید بمب اتمی مدرنیزه شده « B61-12» را اطلاع داد. تولید اولین نمونه بمب اتمی تا سال 2020 میلادی شروع خواهد شد.
این چه نوع بمبی است؟
این بمب هسته ای ت و دقیقتر گفت شود، بمب ترمو هسته ای هوایی « ب. 61-12» است که نوع مدرنیزه شده بمب « ب61» است. بمب ترمو هسته ای « ب 61» از دهه 1960 تولید می شود و یکی از بخش های نیروهای مسلح استراتژیک هسته ای آمریکاست که تغییر قدرت چاشنی آن (از 3 دهم کیلو تن تا 170 کیلوتن) است. این بمب پرواز آزاد با چتر است. در انبارها تعداد زیادی از این نوع بمب ها جمع شده است و دو راه وجود داشت — یا از بین برده شوند و یا مدرنیزه شوند. راه دوم انتخاب شد.
در چارچوب مدرنیزاسیون تصمیم گرفته شد چتر کنار گذاشته شود و بمب مجهز به سیستم تثبیت کننده و موقعیت یابی « جی. پی اس» شود. بدین ترتیب بمب پرواز آزاد، به بمب قابل هدایت تغییر یافت که به ارزیابی کارشناسان آمریکایی کارایی آن را 4 برابر افزایش داد. اکنون برای تخریب تأسیسات دشمن می توان از چاشنی با قدرت کمتری استفاده کرد و به این ترتیب تأثیرات منفی کاربرد سلاح هسته ای را به حداقل رساند.
آمریکایی ها چه نیازی به بمب اتمی جدید دارند؟
به عقیده ولادیمیر گوسییف کارشناس نظامی ، رئیس بخش همگرایی اورآسیا و توسعه سازمان همکاری شانگهای انستیتوی کشورهای همسود:« احتمال آن می رود که آمریکایی ها در مذاکرات با روسیه نیاز به داشتن چنین بمبی دارند. گفته می شود که روسیه از بمب های هسته ای تاکتیکی بیشتری برخوردار است. آمریکا مدام پیشنهاد کاهش زرادخانه تاکتیکی روسیه را مطرح می کند و برای ریاست کشور روسیه، این موضوع اصلا قابل بحث نیست. زیرا پیمان های موجود در باره محدودیت سلاح های کشتار جمعی و وسایل حمل آنها فقط بین دو کشور روسیه و آمریکا به امضا رسیده است. در عین حال، دو عضو ناتو از اعضای « باشگاه هسته ای» هستند. حال واشنگتن می تواند بگوید- ما تعداد این نوع بمب ها را افزایش نخواهیم داد و شما بمب های اضافی خود را کاهش بدهید».
موضوع از این قرار است که این بمب ها در قرارداد استارت شامل نمی شوند زیرا تاکتیکی و نه استراتژیکی هستند. هر جنگنده سنگین کشورهای عضو ناتو می تواند مسلح به این نوع بمب بشود. ( جنگنده « اف-15» در سال 2015 در آزمایش بمب بدون چاشنی هسته ای شرکت کرد)، بمب افکن می تواند چند بمب از این نوع را حمل کند.
شایان ذکر است که زمان پرواز از فرودگاه های اروپایی بمراتب کمتر از فرودگاه های آمریکایی است. اما از این نوع بمب فقط می توان به عنوان «اختتام نهایی» پس از ضربات موشکی استفاده کرد که در شرایط عملکرد نظریه « تخریب تضمین شده متقابل» بعید است قابل اجرا باشد. برای پرتاب این نوع بمب ها، هواپیماها باید وارد منطقه سیستم پدافند هوایی بشوند که فدراسیون روسیه بطور سنتی در این رشته قوی است. از اینرو، گزینه استفاده از این نوع بمب ها برای برتری در مذاکرات با مسکو عملا تنها گزینه منطقی می تواند به حساب آید».
چرا روسیه مخالف کاهش زرادخانه هسته ای تاکتیکی خود است؟
تمام قراردادهای محدودیت سلاح هسته ای و وسایل حمل آنها فقط بین دو کشور عمده هسته ای — روسیه و آمریکا — به امضا رسیده است. اما نباید فراموش کرد که بریتانیا، فرانسه، چین، هند، پاکستان و کره شمالی نیز از اعضای باصطلاح « باشگاه هسته ای» هستند. اسرائیل نیز هر چند صد در صد آشکار نمی شود، دارای سلاح هسته ای است و از « سیاست ابهام هسته ای» پیروی می کند. در این میان، بریتانیا و فرانسه از اعضای ناتو هستند. بعلاوه، مهمات هسته ای لندن در 4 زیردریایی اتمی قرار دارند که هر کدام می تواند تا 16 موشک « ترایدنت —2» ساخت آمریکا را حمل کنند که جزئی از سیستم برنامه ریزی شده پنتاگن است و مجهز به سیستم هدف یابی سریع است. در واقع اینها موشک های آمریکایی هستند که انگلیسی ها از آنها مراقبت می کنند. در قرارداد های استارت محدودیتی برای این موشک ها قید نشده است.
آمریکا به قراردادهای محدودیت این نوع سلاح ها با کمک استقرار سیستم های دفاع موشکی بی توجهی می کند. در ماه مه سال 2016، اولین بخش سیستم دفاع ضد موشکی در رومانی به حالت آماده باش نظامی درآمد. در سال 2018 میلادی، اینگونه سیستم در لهستان مستقر خواهد شد. بعلاوه ناو موشک انداز نیروی دریایی آمریکا دائما در دریای سیاه در حال گشت زنی است که به سیستم هدایت — اطلاعاتی « ایجیس» مجهز است که یک شبکه واحد کنترل و هدایت موشک است. تمام این سیستم ها در جهت کاهش ظرفیت هسته ای فدراسیون روسیه سمتگیری شده است (موشک پرتاب شده از خاک روسیه را می توان از اروپای شرقی و یا حوضه آبی دریای سیاه تا هنوز در مسیر پرواز قرار دارد) از بین برد. موشک ها را در صورت ضرورت می توان براحتی به کلاهک های هسته ای مجهز کرد که بلافاصله به موشک های تاکتیکی تغییر شکل خواهند داد. بدین ترتیب ، حفظ تعداد کافی سلاح هسته ای تاکتیکی تنها وسیله حفظ برابری و ضامن امنیت کشور روسیه است.
