فاضل اسکندر نویسنده کبیر روسیه در مسکو درگذشت. وی نماینده آن سنت ادبی بود که طرفداران سبک ادبی او هنوز باید به درک و ارزیابی این پدیده ادبی رو به فنا بپردازند.
پدر اسکندر ایرانی و صاحب کارخانه آجرپزی در « سوخومی» بود. در سال 1983 میلادی از شوروی اخراج شد. پس از آن، فاضل دیگر پدر خود را ندید. مادرش زن ساده آبخازی از قصبه کوهستانی « چِگِم» بود. او در موسسه ادبی تحصیل کرد و به عنوان خبرنگار در کورسک و بریانسک و به عنوان سردبیر شعبه روزنامه نگاری آبخازی چاپ و نشر دولتی کار کرد. از سال 1990 در مسکو سکونت گزید و تمام عمر آثار خود را به زبان روسی می نوشت. هر چند آثارش برگرفته از افسانه های قفقازی بود و حال و هوای قفقازی داشت اما نثر او کاملا روسی بود، چنان نثری که بدشواری می توان نویسنده این آثار را نه نویسنده کلاسیک روسی، بلکه نویسنده نیمه دوم قرن 20 نامید. فاضل اسکندر کارهای زیادی برای حماسه ادبی روسی به انجام رساند. اسکندر نویسنده ای کبیر بود. در باره اثر جاویدان او به نام « ساندرو از چگم» گفته می شود که یک حماسه واقعی زندگی مردم قفقاز است. منتقدان شوروی آثار او را نقد و مطالعه می کردند. این اثر او را با Yaknapatawpha County نوشته ویلیام فولکنر مقایسه می کردند که یک شهر مجازی آمریکای جنوبی است که در آنجا حقایق در باره آمریکا بیش از هر اثر دیگر است. آثار اسکندر با اثر « کولا برونیون» رومن رولان نیز مقایسه می شد. آثار او شباهت زیادی به آثار کلاسیک روسیه دارند. حماسه ها در عمق زندگی ملت متولد می شود. اما نویسندگان انگشت شماری در جهان قادر به شرح آن و خلق یک اثر ادبی در باره زندگی واقعی مردم هستند. فاضل اسکندر یکی از این نویسندگان بود. فاضل اسکندر به یکسان نویسنده آبخازی، روسی و جهانی بود. در آثار وی، شهرها، روستاهای واقعی در همسایگی شهر ها و قصبات غیر واقعی قرار می گیرند. او حتی اقوام جدید قفقازی — ادور و کونگور — را خلق کرد که در آثار اولیه خود بین آنها یک نبرد خیالی به راه می اندازد.
همه آثار فاضل اسکندر — داستانی در باره « چیکا» و یا « صورت فلکی بز بوفالو» ، « خرگوش ها و مارها»،«انسان ومحیطش» و « صوفیای کوچولو»- بشکل اعجاب آوری به یک حماسه مبدل می شدند، زیرا حاوی دید روشن و خردمندانه و شاد نویسنده ای از میان مردم و برای مردم بودند که « عمو ساندرو» قهرمان محبوب اسکندر بخودی خود گویاست.
