بحث حقوق های نجومی مدیران نزدیک به دولت آقای روحانی را شاید بتوان "روحانی گیت" ای نامید که ریزش بسیاری در آرای حامیان وی ایجاد کرده اما بزرگترین چالشی که دولت آقای روحانی در حال حاضر با آن مواجه می باشد وعده های کثیری بود که در دوران انتخابات قبلی به مردم داد و امیدوار بود پس از رسیدن به توافق هسته ای بتواند همه آنها را محقق کند، در حالی که به دلیل بد عهدی های ایالات متحده می توان گفت تقریبا هیچ کدام محقق نشده.
در حالی که آقای روحانی حدود سه ماه زمان برای رسیده به توافق هسته ای زمان اختصاص داده بود و با نمایش کلیدی در دست قول داده بود طی 100 روز اول زمامداری خود همه قفل های مشکلات را باز کند رسیدن به توافق هسته ای بیش از دو سال وقت دولت وی را گرفت و پس از سه سال هنوز نتوانسته به اهداف خود حتی در توافق هسته ای دست یابد.
افزایش فشار های اقتصادی و همچنین متوقف کردن اجرای بخش بزرگی از پروژه های عمرانی طی سه سال اخیر علاوه بر بیکار کردن تعداد زیادی از نیروها و موسسات چرخه صنعت و اقتصاد مملکت را فلج کرده و تلاش های دولت برای به حرکت در آوردن چرخ دنده های صنعت و اقتصاد تا به های بی نتیجه بوده. دولت از تزریق مستقیم پول گرفته تا کاهش اجباری سود نرخ بانکی جهت افزایش تسهیلات ارزان قیمت تا حتی همه کارهایی که دولت های قبل انجام می دادند و در شروع کار این دولت مورد انتقاد بودند را امتحان کرده اما فعلا هیچ کدام فایده ای نداشته و حباب تبلیغات رسانه ای که در پسا برجام ایجاد شده بود و دولت امیدوار بود با تغییر فضای منفی روانی اقتصادی که در آن زمان وجود داشت امروزه کم رنگ شده و بسیاری از فعالان اقتصادی مجددا به همان فضای روانی قبلی برگشته اند و افزایش قیمت طلا و ارز از یک طرف و مشکلات سهامداران بورس از طرف دیگر همه نشانه های بازگشت این فضای منفی هستند که دولت با توام توان تلاش داشت آن را مهار کند.
از طرف دیگر آقای روحانی به بسیاری از رای دهندگان خود مخصوصا جوانان وعده تغییر شرایط فرهنگی واجتماعی آنها و ایجاد زمینه های اشتغال و ازدواج و تامین آتیه و سلامت و تحصیل و… را داده بود که طی این سه سال دولت نتوانسته هیچکدام از آنها را محقق کند، و شاید بتوان در این راستا به نامه 92 تشکل دانشجویی به آقای روحانی اشاره کرد که نشان می دهد ادامه روند فعلی ممکن است منجر به ریزش بدنه اصلی حامیان وی گردد.
شاید برخی از بنده خورده بگیرند که اینها منفی بافی است اما همه می دانند که اینها بخش کوچکی از وقایع می باشد که تیم آقای روحانی در صورتی که وی تصمیم داشته باشد برای دور دوم انتخابات شرکت کند، که البته قطعا هم شرکت خواهد کرد، باید در نظر داشته باشند تا در این فرصت کوتاه حل کنند.
مشکل اصلی اینجاست که حتی در صورت پذیرش وجود این مشکلات فرصت بسیار کمی برای حل آنها باقی مانده مخصوصا که حدود سه ماه دیگر به انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده باقی مانده و دولت آقای روحانی نخواهد توانست روی تغییر رویکرد رفتاری ایالات متحده حسابی باز کند و حتی پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده چند ماه طول می کشد که رئیس جمهوری جدید در این کشور مستقر بشود و حتی اگر رئیس جمهوری بعدی شش دانگ دید مثبت نسبت به برجام داشته باشد، که بعید به نظر می آید، باز هم فرصت اجرای برجام و حد اقل حل برخی مشکلات دولت آقای روحانی بسیار ناچیز خواهد بود.
از طرف دیگر آقای روحانی به بسیاری از رای دهندگان خود مخصوصا جوانان وعده تغییر شرایط فرهنگی واجتماعی آنها و ایجاد زمینه های اشتغال و ازدواج و تامین آتیه و سلامت و تحصیل و… را داده بود که طی این سه سال دولت نتوانسته هیچکدام از آنها را محقق کند، و شاید بتوان در این راستا به نامه 92 تشکل دانشجویی به آقای روحانی اشاره کرد که نشان می دهد ادامه روند فعلی ممکن است منجر به ریزش بدنه اصلی حامیان وی گردد.
شاید برخی از بنده خورده بگیرند که اینها منفی بافی است اما همه می دانند که اینها بخش کوچکی از وقایع می باشد که تیم آقای روحانی در صورتی که وی تصمیم داشته باشد برای دور دوم انتخابات شرکت کند، که البته قطعا هم شرکت خواهد کرد، باید در نظر داشته باشند تا در این فرصت کوتاه حل کنند.
مشکل اصلی اینجاست که حتی در صورت پذیرش وجود این مشکلات فرصت بسیار کمی برای حل آنها باقی مانده مخصوصا که حدود سه ماه دیگر به انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده باقی مانده و دولت آقای روحانی نخواهد توانست روی تغییر رویکرد رفتاری ایالات متحده حسابی باز کند و حتی پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده چند ماه طول می کشد که رئیس جمهوری جدید در این کشور مستقر بشود و حتی اگر رئیس جمهوری بعدی شش دانگ دید مثبت نسبت به برجام داشته باشد، که بعید به نظر می آید، باز هم فرصت اجرای برجام و حد اقل حل برخی مشکلات دولت آقای روحانی بسیار ناچیز خواهد بود.
با این شرایط تنها امیدی که تیم آقای روحانی خواهد داشت آن است که جناح های سیاسی در ایران نتوانند روی کاندیداهای قدری جهت رقابت با وی توافق کنند.
در این راستا می توان گفت زمزمه های زیادی میان اصلاح طلبان وجود دارد که در این دور از انتخابات حتما با کاندیدای مستقل خود وارد انتخابات شوند و آقای عارف هم که از رسیدن به کرسی ریاست مجلس بازماند خیلی بی میل نمی باشد که برای کرسی ریاست جمهوری خیز بردارد. در این میان حتی برخی از اصلاح طلبان دیگر هم از خود تمایل نشان داده اند تا در صورتی که آقای عارف نخواهد به عنوان کاندیدای اصلاح طلبان با آقای روحانی به رقابت بپردازد آنها وارد میدان انتخابات شوند چون معتقد می باشند آقای روحانی توقعات اصلاح طلبان را آنگونه که به آنها قول داده بود پیاده نکرده و در این میان نام هایی مانند صادق خرازی و سید حسن خمینی و کواکبیان و ظریف و… بگوش می رسد. البته برخی از اصلاح طلبان نیز اعتقاد دارند که در حال حاضر صلاح نیست کاندیداهای خود را وارد میدان کنند و باید به تعامل با تیم آقای روحانی بپردازند واگر به خواسته های خود رسیدند در این دوره به حمایت از وی بپردازند و کاندیداهای خود را برای دور بعدی ریاست جمهوری نگاه دارند.
بیشترین امید تیم آقای روحانی به چند دستگی میان اصولگراها می باشد و اینکه فعلا این جناح نتوانسته روی کاندیدای واحدی توافق کند. بدیهی است که در صورت ورود اصولگراها با چند کاندیدا به میدان، که در دوره های قبل هم شاهد این نوع ورود بودیم، اصولگراها با شکسته شدن آرای خود مواجه خواهند شد و فرصت انتخاب مجدد آقای روحانی محقق خواهد گردید اما اگر اصولگراها بتوانند روی کاندیدای واحدی متحد شوند قطعا خواهند توانست چالشی جدی در مقابل آقای روحانی ایجاد کنند.
در این بین کاندیداهایی مانند محسن رضایی و محمد باقر قالیباف بی میل نیستند که کاندیدای واحد اصولگرایان باشند.
برخی حتی از قاسم سلیمانی به عنوان کاندیدای آتی انتخابات ریاست جمهوری یاد می کنند که با توجه به مقبولیت هم در میان اصولگرایان و هم اصلاح طلبان و هم در میان آحاد جامعه می تواند رقیبی جدی به حساب آید، اما به هر حال تا به حال هیچ رفتاری که نشان دهد وی تصمیمی برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری دارد از وی مشاهده نشده.
سابقه انتخابات در ایران نشان می دهد که کاندیداها معمولا چند ماه مانده به انتخابات خود نمایی می کنند اما اینبار یک کاندیدای جدی تلاش دارد که آرای همه مخالفین آقای روحانی را به سمت خود جلب کند و آن کاندیدا کسی نیست جز محمود احمدی نژاد می باشد که علیرغم اظهار نظر مکرر وی و مشاورانش مبنی بر اینکه هنوز تصمیمی برای ورود به انتخابات ریاست جمهوری آتی نگرفته اما تحرک ها و رفتار وی نشان می دهد فعلا جدی ترین رقیب انتخاباتی آقای روحانی به حساب می آید که تصمیم دارد یا خود یا یکی از یاران خود را برای رقابت با آقای روحانی وارد میدان کند.وشاید به همین دلیل است که نوک پیکان حمله همه رسانه های حامی دولت این روزها به احمدی نژاد می باشد چون وی به صورت غیر رسمی عملا کمپین انتخاباتی خود را ماه ها زود تر از موعد مقرر شروع کرده و با حضور در اقصی نقاط کشور در حال جمع آوری آرا می باشد و نمی توان انکار کرد که هنوز حتی در بدنه اجتماع و حتی دولت فعلی هم بسیاری طرفدار وی می باشند.
یکی از اصلی ترین ویژگی های همپیمانان احمدی نژاد نسبت به روسای جمهور دیگر این است که تیم وی علیرغم همه حمله های مختلف طی سه سال اخیر به هیچ وجه دچار ریزش نشد در حالی که مثلا پس از ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی و یا محمد خاتمی شاهد آن بودیم که تیم طرفداران آنها دچار ریزش شدید شدند. مضاف بر این همه کاندیداها می دانند که مناظره های انتخاباتی با احمدی نژاد در صدا و سیما می تواند به دلیل جسارت و بی باکی وی برای هر کاندیدای رقیبی فاجعه آفرین ونابود کننده باشد و اگر وی به انتقادات سه ساله اخیر از عملکرد دولت خود تا به حال پاسخی نداده به این دلیل است که این موارد را نگاه داشته تا در رسانه ملی بتواند از این ابزار بر علیه آقای روحانی استفاده کند.
در نهایت می توان گفت آقای روحانی در حال حاضر به دلایل فوق الذکر مجبور خواهد بود با گارد باز در مناظره های انتخاباتی مشارکت کند و فرصت بسیار کم برای بستن گارد خود دارد.
در این راستا می توان گفت زمزمه های زیادی میان اصلاح طلبان وجود دارد که در این دور از انتخابات حتما با کاندیدای مستقل خود وارد انتخابات شوند و آقای عارف هم که از رسیدن به کرسی ریاست مجلس بازماند خیلی بی میل نمی باشد که برای کرسی ریاست جمهوری خیز بردارد. در این میان حتی برخی از اصلاح طلبان دیگر هم از خود تمایل نشان داده اند تا در صورتی که آقای عارف نخواهد به عنوان کاندیدای اصلاح طلبان با آقای روحانی به رقابت بپردازد آنها وارد میدان انتخابات شوند چون معتقد می باشند آقای روحانی توقعات اصلاح طلبان را آنگونه که به آنها قول داده بود پیاده نکرده و در این میان نام هایی مانند صادق خرازی و سید حسن خمینی و کواکبیان و ظریف و… بگوش می رسد. البته برخی از اصلاح طلبان نیز اعتقاد دارند که در حال حاضر صلاح نیست کاندیداهای خود را وارد میدان کنند و باید به تعامل با تیم آقای روحانی بپردازند واگر به خواسته های خود رسیدند در این دوره به حمایت از وی بپردازند و کاندیداهای خود را برای دور بعدی ریاست جمهوری نگاه دارند.
بیشترین امید تیم آقای روحانی به چند دستگی میان اصولگراها می باشد و اینکه فعلا این جناح نتوانسته روی کاندیدای واحدی توافق کند. بدیهی است که در صورت ورود اصولگراها با چند کاندیدا به میدان، که در دوره های قبل هم شاهد این نوع ورود بودیم، اصولگراها با شکسته شدن آرای خود مواجه خواهند شد و فرصت انتخاب مجدد آقای روحانی محقق خواهد گردید اما اگر اصولگراها بتوانند روی کاندیدای واحدی متحد شوند قطعا خواهند توانست چالشی جدی در مقابل آقای روحانی ایجاد کنند.
در این بین کاندیداهایی مانند محسن رضایی و محمد باقر قالیباف بی میل نیستند که کاندیدای واحد اصولگرایان باشند.
برخی حتی از قاسم سلیمانی به عنوان کاندیدای آتی انتخابات ریاست جمهوری یاد می کنند که با توجه به مقبولیت هم در میان اصولگرایان و هم اصلاح طلبان و هم در میان آحاد جامعه می تواند رقیبی جدی به حساب آید، اما به هر حال تا به حال هیچ رفتاری که نشان دهد وی تصمیمی برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری دارد از وی مشاهده نشده.
سابقه انتخابات در ایران نشان می دهد که کاندیداها معمولا چند ماه مانده به انتخابات خود نمایی می کنند اما اینبار یک کاندیدای جدی تلاش دارد که آرای همه مخالفین آقای روحانی را به سمت خود جلب کند و آن کاندیدا کسی نیست جز محمود احمدی نژاد می باشد که علیرغم اظهار نظر مکرر وی و مشاورانش مبنی بر اینکه هنوز تصمیمی برای ورود به انتخابات ریاست جمهوری آتی نگرفته اما تحرک ها و رفتار وی نشان می دهد فعلا جدی ترین رقیب انتخاباتی آقای روحانی به حساب می آید که تصمیم دارد یا خود یا یکی از یاران خود را برای رقابت با آقای روحانی وارد میدان کند.وشاید به همین دلیل است که نوک پیکان حمله همه رسانه های حامی دولت این روزها به احمدی نژاد می باشد چون وی به صورت غیر رسمی عملا کمپین انتخاباتی خود را ماه ها زود تر از موعد مقرر شروع کرده و با حضور در اقصی نقاط کشور در حال جمع آوری آرا می باشد و نمی توان انکار کرد که هنوز حتی در بدنه اجتماع و حتی دولت فعلی هم بسیاری طرفدار وی می باشند.
یکی از اصلی ترین ویژگی های همپیمانان احمدی نژاد نسبت به روسای جمهور دیگر این است که تیم وی علیرغم همه حمله های مختلف طی سه سال اخیر به هیچ وجه دچار ریزش نشد در حالی که مثلا پس از ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی و یا محمد خاتمی شاهد آن بودیم که تیم طرفداران آنها دچار ریزش شدید شدند. مضاف بر این همه کاندیداها می دانند که مناظره های انتخاباتی با احمدی نژاد در صدا و سیما می تواند به دلیل جسارت و بی باکی وی برای هر کاندیدای رقیبی فاجعه آفرین ونابود کننده باشد و اگر وی به انتقادات سه ساله اخیر از عملکرد دولت خود تا به حال پاسخی نداده به این دلیل است که این موارد را نگاه داشته تا در رسانه ملی بتواند از این ابزار بر علیه آقای روحانی استفاده کند.
در نهایت می توان گفت آقای روحانی در حال حاضر به دلایل فوق الذکر مجبور خواهد بود با گارد باز در مناظره های انتخاباتی مشارکت کند و فرصت بسیار کم برای بستن گارد خود دارد.
