رادیو « سپوتنیک» به آشنایی شما با خارجیانی که برای مدت طولانی در روسیه اقامت دارند ادامه می دهد.
آمِدِئو چیجرس تقریبا 12 سال است که در روسیه زندگی می کند. ابتدا در نیروی دریایی ایتالیا خدمت می کرد و بعد در دانشکده زبان شناسی دانشگاه ملی ایتالیا درس خواند و بعد سر از کارخانه چوب بری جمهوری « کومی» روسیه درآورد. آمِدئو در مسکو ساکن است و قصد دارد اجازه اقامت در روسیه را دریافت کند.
آمِدئو اهل « ورونا» ایتالیاست. در سن 16 سالگی وارد آکادمی نیروی دریایی شد و پس از چند سال خدمت، نهاتا زبان شناسی را به خدمت در نیروی دریایی ترجیح داد. خودش گفت: من زبان شناس هستم. زبان روسی وانگلیسی را در دانشگاه آموختم. در سال 1995 وقتی وارد دانشگاه شدم، تعداد زیادی کارخانه ایتالیایی در روسیه راه اندازی شدند که امکان خوبی برای من بود، از اینرو زبان روسی را برای یادگیری انتخاب کردم».
در سال 2005 میلادی از آمدِئو برای کار در کارخانه ای در جمهوری « کومی» روسیه دعوت به همکاری شد.
« اولین چیزی که باعث تعجب من شد، برف، برف زیاد بود. هنوز پاییز بود، اما هوا فوق العاده سرد بود. سرما برای من مشکلی ایجاد نمی کند. روس ها به من یاد دادند که نباید سرما را تحمل کرد باید لباس های بیشتری پوشید و خود را گرم نگه داشت. « اوختا» فرق زیادی با مسکو دارد. زندگی ارزان تر و دستمزدها پایین تر است. ابتدا برخورد آنها نسب به من محتاطانه بود. اما دانستن زبان روسی کمک بزرگی بود. هرچند سالهاست به مسکو نقل مکان کرده ام، ارتباط خود را با دوستانم در « کومی » حفظ کرده ام.
آمِدِئو در جمهوری کومی دو سال زندگی کرد و بعد در « آدینتسووا» ، « تِوِر» و کالوگا» کار کرد و بالاخره به مسکو آمد. چند سال پیش شرکت خود را در مسکو تأسیس کرد.
« من شرکت ارائه خدمات مشورتی و همراهی تاجران را تأسیس کردم. از تجربه کار در روسیه بهره می گیرم. من به خارجیان و به ویژه تاجران و سرمایه گذاران ایتالیایی که مایل به کار در روسیه هستند کمک می کنم.»
به گفته آمِدئو تحریم ها ضربه سنگینی به عرصه تجاری زده است. بسیاری از شرکت ها و کارخانه های ایتالیایی مایل به همکاری با روسیه هستند اما تحریم ها ایجاد مانع می کند.
«کارفرمایان و تاجران ایتالیایی مخالف تحریم ها هستند. آنها پول زیادی از دست می دهند. بعضی از کارخانه ها بطور کلی تعطیل شده اند. بازار روسیه یک بازار در حال رشد و جالبی است. گردش کالا کاهش یافته است. اما در اینجا موضوع فقط با تحریم ها مرتبط نیست، بلکه نرخ یورو نقش آفرین است. در آوریل سال 2014 قرارداد بر اساس نرخ 42-40 روبل در ازای یک یورو به امضا رسید و در ماه دسامبر پیش پرداخت باید به نرخ 72 روبل در ازای یک یورو پرداخت شود. زیرا قرارداد به ارز خارجی به امضا رسیده بود. بسیاری از کارخانه ها از عهده پرداخت ها برنیامدند و از دریافت سفارشات خودداری ورزیدند.
به گفته آمدِئو نه تنها عرصه تجاری بلکه گردشگری نیز از این وضع ضرر می بیند. آشنایان او در ایتالیا از کاهش علاقه توریست های روسیه به ایتالیا گله می کنند.
« زیرا قبلا تور مسافرتی به ایتالیا حدود 60 هزار روبل بود و حالا قیمت همان تور 120 هزار روبل است که خیلی ها نمی توانند چنین مبلغی بپردازند».
به گفته آمدِئو بعضی از شرکت ها و کارخانه های ایتالیایی بدون آنکه منتظر لغو تحریم ها شوند تجارت خود را در روسیه سر و سامان دادند.
تاجرانی که به تحریم ها توجه نکردند با دریافت مزایای زیادی شرکت ها و کارخانه های خود را در روسیه راه اندازی کردند. تاجران همان کالاهای قبلی را در روسیه تولید می کنند مثلا پنیر موزارلا و محصولات لبنی. آری، شاید شیر در روسیه نوع دیگری است و غلات هم همینطور، حتی هوا که هرچند ممکن است عجیب به نظر برسد اما بر مزه مواد غذایی تأثیر می گذارد، اما بهر حال می توان پنیر موزارلا را مثل ایتالیا در اینجا تولید کرد. مهم وجود فناوری ای است که بتواند پنیری با کیفیت عالی تولید کند.
در آینده تحریم ها باعث آن خواهد شد که تاجران ایتالیایی بخشی از بازار روسیه را از دست بدهند.
« وقتی تحریم ها لغو شوند، آن تولید کنندگان ایتالیایی که منتظر بازگشت به بازار روسیه بودند شانس خود را ازدست می دهند، زیرا رقبای ایتالیایی آنها که زودتر دست به کار شدند جای آنها را گرفته اند.
آمِدِئو معتقد است که ایتالیا و روسیه تلاش زیادی برای احیای مناسبات دوستانه باید به انجام برسانند.
«طی سالها کار و زندگی در روسیه متوجه شدم که نقاط مشترک ما و روس ها زیاد است.آنها می توانند دوستان خوبی با همکاران باشند و خارج از محل اداری با هم معاشرت کنند، آبجو بنوشند و کباب بخورند، اما وقتی سیاست مانع از پیشرفت مناسبات شخصی می شود روابط دوستانه روس ها به سردی می گراید. باید از نو آن را گرم کرد که کار ساده ای نیست».
آمِدِئو طی 12 سال زندگی در روسیه بخوبی با روحیه روس ها و فرهنگ کشور روسیه آشنا شده است. او عاشق غذاهای روسی است و حتی پخت چند غذا را یاد گرفته است. در حالی که غذاهای ایتالیایی یکی از بهترین غذاهای جهان به حساب می آیند!
من از آن نوع ایتالیایی ها نیستم که با چمدانی پر از ماکارونی به روسیه می آیند. گاهی در فیس بوک با سوال هموطنان روبرو می شوم که می پرسند در کجای مسکو می توان پیتزای خوشمزه نوش جان کرد. به آنها می گویم به رستوران گرجی و یا ازبکی و یا روسی بروید و غذاهای خوشمزه ملی آنجا را امتحان کنید. دانستن زبان درهای زیادی را به روی انسان می گشاید و تمایل درک فرهنگ دیگر فقط باعث غنی شدن انسان می شود.
آمدِئو در اوقات فراغت در مدرسه « ایلیزون لینگو استودیو» و دانشگاه تحقیقات طبی به نام «پیروگوف» زبان ایتالیایی تدریس می کند. خانواده او در ایتالیا زندگی می کند. او دائما از برادرش دعوت می کند به روسیه بیاید اما او دعوت او را رد می کند.
« برادرم فکر می کند هوا همیشه در روسیه سرد است و خرس ها در خیابان هستند و همه چیز تیره و تار و خاکستری است. هر چه عکس از میدان سرخ و پارک های مسکو برایش می فرستم تأثیر ندارد. اما چندی پیش یکی از دوستان قدیمی خود را در مسکو ملاقات کردم که 24 سال بود ندیده بودم!»
در پاسخ به این سوال که این کلیشه کی به پایان خواهد رسید، آمِدئو شانه هایش را بالا انداخت و گفت: « روسیه برای اورپا مثل گذشته یک « لکه سفید» است».
